Vísir - 21.07.1975, Blaðsíða 2

2
rismsnt--
Finnst þér aö islendingar eigi
aö semja um timabundiö veiði-
leyfi fyrir aðrar þjóöir innan 200
milnanna.
y
Gisli J. Sigurðsson rafvirki : —
Viö eigum að fara samningaleið-
ina, þar eð við eigum engan her-
skipaflota til að verja landhelg-
ina.
Sigmar Björnsson : — Ég er á
móti að við semjum um tima-
bundið veiðileyfi fyrir aðrar þjóð-
ir.
Arndis Björnsdóttir, afgreiðslu-
stúika : — Við eigum að færa
landhelgina út og hafa þetta
svæði alveg út af fyrir okkur.
Bjarni Garöarsson, vinnur-hjá
Landssima islands á lsafiröi : —
Við eigurn að nýta miðin sjálf, þar
eð við lifum nær eingöngu af fisk-
veiðum.
I.eifur Slmonarson, jarðfræðing-
ur: — Það væri ef til vill hyggileg-
ast að semja fyrst, i stað þess að
eiga á hættu að missa allt. út úr
höndunum á okkur. Þvi hvernig
eigum við að verja landhelgina?
Visir. Mánudagur 21. júli 1975.
Austurstrœti dauft „Strík"
„ Við búum við SáíWti
"1 landi
átthagafjötra
eignirnar 'yfirfœrðar
Leó M. Jónsson
skrifar:
„Hafi einhver gleymt þvi', að
rúmt ár er liðið frá siðustu
borgarstjórnarkosningum, þá
er göngutúr eftir Austurstræti
að kvöldi liklegur til þess að
hressa upp á minnið.
Nú, sumarið 1975, virðist sú
: sorglega staðreynd augljós, að
göngugatan Austurstræti var
kosningabomba. Kosninga-
bomba eins og grænr. byltingin,
en þá átti að mála malbikið
!! grænt. Þvi miður virðist illur
grunur og tortryggni ýmissa
húseigenda við Austurstræti
vera á rökum reist, en þeir
töldu að flumbra ætti upp
göngugötu eftir erlendri tizku til
þess að vinna nokkur atkvæði
rétt fyrir kosningar. Allt virðist
nú benda til að svo hafi verið.
i Austurstræti með allri sinni
Igömlu rómantik er nú einhver
ömurlegasti staðurinn i allri
miðborginni. Það er ekki
skemmtilegt að ganga eftir
Austurstræti lengur, maður má
teljast heppinn ef maður slepp-
ur heilskinnaður frá betlandi og
framúrskarandi frökkum róna-
lýð, sem brátt fær á sig nafnið
Áusturstrætissynir. Umhverfið
er vægast sagt ömurlegt, ræfils-
leg grasrót kalin og troðin og
hausinn af einu höfuðskáldi
þjóðarinnar á hárri stöng +
nokkrar yfirfullar ruslatunnur.
Hvar eru trén, sem hér áttu að
blómstra, hvar er sú starf-
semi.sem átti að lifga upp á
strætið?
Sjálfur trúi ég þvi ekki, að
borgarstjórn hafi gefizt upp á
i þvi að gera göngugötuna að lif-
andi kjarna gamla miðbæjar-
ins. Það þarf svo litið til að
hleypa lifi i götuna aftur og gera
hana að þvi sem upphaflega var
að stefnt. Það er staðreynd, að
veðurfar hefur verið með ólik-
indum leiðinlegt i vor, og kann
það að valda hér einhverju, en
nú er það af, eða það skulum við
vona.
Ég skora þvi á borgarstjórn
að láta nú ekki deigan siga, en
setja strax kraft i að fegra og
lifga Austurstræti svo það fái
staðizt undir nafni sem göngu-
gata eða Strik. Setjið niður tré,
komið með fleiri höggmyndir.
Setjið almenna löggæzlu i það
horf, að venjulegum borgurum
sé óhætt i Austurstræti, jafnvel
eftir kl. 8 á kvöldin.
Og hvers vegna ekki að skella
upp senu á Lækjartorgi og lofa
popphljómsveitum okkar að
gera það sem þær lystir. Það
hlýtur að vera hægt að hjálpa
þeim til þess að ná til sinna að-
dáenda, án þess að senda þær til
Englands.
Ég vona, að lögreglan verði
höfð með i ráðum, svo ekki sé
verið að búa til vandamál að á-
stæðulausu. Það er ekkert vit i
þvi að amast við þvi, þótt ein-
hver setjist niður með gltar og
syngi, þótt hann eða hún sitji
flötum beinum. Sé lögreglan að
amast við sliku i Austurstræti,
þá er hún að búa til vandamál i
stað þess að leysa þau. Ég vona
að nú verði gerð gangskör að þvi
að gera Austurstræti að þvi,
sem við kjósendur trúðum að úr
ætti að verða.”
IBCTrTtamitgWMHBBW
dvelja lengur I sólarlandi þótt
þeir geti sparað við sig dvalar-
kostnaðinn, en það mun hægt
með sparsemi og reglusemi.
Hvað finnst yður um þetta,
lesandi góður? Ég kalla þetta
átthagafjötra, auk þess sem
þetta er óþolandi afskiptasemi
„rikisvaldsins” af högum
manna.
Nú undanfarið hafa staðið yfir
allskonar deilur og skrif um
gjaldeyrismál ferðamanna, og
finnst mönnum að vonum illt að
láta hið opinbera skammta sér
tveggja vikna dvöl i sólarlandi á
vegum ferðaskrifstofu.
Margir Islendingar, sem eru
haldnir ýmsum sjúkdómum,
sérstaklega húðsjúkdómum,
hafa fengið bót meina sinna,
sumir að nokkru, aðrir alveg,
með þvi að dvelja um tima i
sólarlandi. Nú voru góð ráð dýr,
og I snatri var farið að veita
undanþágur frá þessu vitlausa
tveggja vikna ákvæði, og fá
menn nú gjaldeyri til lengri
dvalar, ef menn sýna læknis-
vottorð. Hvilik endemis vit-
leysa!
1 Morgunblaðinu er birt viðtal
við forstöðumann gjaldeyris-
deildar bankanna, og finnst
honum: grunsamlega mörg
læknisvottorð vegna sólarferða,
— með beiðni um lengri ferðir
en almennt eru leyfðar.
Ég skora á lesendur þessarar
greinar að leggja þetta vel á
minnið: — með beiðni um lengri
ferðir en almennt eru leyfðar —
Hér erum við komnir að
kjarna málsins, ófrelsinu, átt-
hagafjötrunum, sem við gjarn-
í gjaldeyrí
an köllum svo, sé um „járn-
tjaldslönd að ræða. Hvers vegna
finnst forstöðumanninum
„grunsamlega” mörg læknis-
vottorð vegna sólarferða? Við
hvað miðar hann þessa skoðun
sina?
I tslandi á sér nú stað alger
ofstjórn hins opinbera á öllum
sköpuðum hlutum. Fólk stendur
varnarlaust gegn þessum
ófögnuði og er jafnvel farið að
trúa þvi að öllu verði að stjórna
af hinu opinbera, einnig þvi,
hvort landsmenn megi ferðast
til útlanda og hve lengi þeir
megi vera i burtu.
Þessi ofstjórn er farin að
slæva frelsishugmyndir fólksins
i landinu, og þvi finnst sumu
sem þetta eigi að vera svona.
Þetta er hættulegur mis-
skilningur, sem auðvitað á eng-
an rétt á sér.
Við tslendingar höfum bráð-
um búið við ýmist alger eða
nærri alger innflutnings og
gjaldeyrishöft i svo til hálfa öld.
Gera menn sér almennilega
grein fyrir þessari stað'reynd?
Ungt fólk, sem elst upp við þetta
skipulag (eða skipulagsleysi),
er farið að halda, að það sé
sjálfsagt að hið opinbera segi
þegnunum hvað þeir mega og
hvað ekki. Með sliku áframhaldi
er nú ekki langt i einræðið.
Mér er sagt að sá erlendi
gjaldeyrir, sem Islendingar
eyða i utanlandsferðir, sé aðeins
1% af gjaldeyristekjum þjóðar-
innar á ári og aðeins litið brot af
þvi, sem við fáum af erlendum
ferðamönnum, er koma til
landsins. Þvi þá að vera að
skera þennan ferðagjaldeyri við
neglur sér, þvi ekki að láta fólk
fá það, sem það biður um, sem
aftur á móti myndi alveg stöðva
allt svartamarkaðsbrask, sem
nokkrir menn á Islandi hafa i
frammi?
Fyrir nokkru var (birt) viðtal
við mann sem af heimilisástæð-
um varð að flytja til annars
lands. Hann leitaði eftir yfir-
færslu á eignum sinum til gjald-
eyrisyfirvaldanna, en fékk þau
svör, að einungis 50 þúsund kr.
væri hægt að fá fluttar á ári frá
Islandi.
Það hefði þvi tekið þennan
mann 106 ár, að mig minnir, að
fá pcningaeign sina flutta frá ts-
landi á löglegan hátt!
Jón Sólnes alþm. og banka-
stjóri ritaði athyglisverða grein
i Morgunblaðið um gjaldeyris-
mál okkar. Þess væri óskandi að
ráðamenn þjóðarinnar sæju sér
fært að létta af þjóðinni þessu
gjaldeyriseftirliti, eins og t.d.
Danir, en þeir hafa séð sér fært
að „yfirfæra” ellilifeyri
manna, sem vilja eyða ellinni i
sól og sumri, sumpart af heilsu-
farslegum ástæðum, og spara
þar með ógrynni fjár sem
annars færi t.d. til meðala-
kaupa.
Mér datt þetta (svona) i hug. 8/7
75.7877—8083
Mikið er talað og skrifað um
alls konar ófrelsi, sem er rikj-
andi i hinum svokölluðu
járntjaldslöndum, um átthaga-
fjötra, ritskoðanir, njósnir um
menn og fangelsanir.
Við tslendingar erum þátttak-
endur i samtökum Sameinuðu
þjóðanna og höfum undirritað
stofnskrá samtakanna, og þar á
meðal reglur samtakanna um
mannréttindi.
Á Islandi rikir enn skoðana-
frelsi, og mönnum er ennsvona
nokkuð óhætt að láta I ljós
skoðanir sinar, en það er annað
ófrelsi, sem er farið að gera
vart við sig hér, og það eru „átt-
hagafjötranir”, þvi við Is-
lendingar erum ekki frjálsir
ferða okkar, þ.e.a.s. tslendingar
geta ekki ferðazt til annarra
landa, nema með ýmsum tak-
mörkunum.
Ferðir til sólarlanda eru nú
f bundnar við tvær vikur (á
vegum ferðaskrifstofu) og
i mönnum er ekki leyfilegt að