Vísir - 21.07.1975, Blaðsíða 3

Vísir. Mánudagur 21. júll 1975.
3
Skarst á hendi
og lézt
Dauöaslys varö i Reykjavik I
fyrrinótt. 35 ára gamall maöur
skarst á hendi og var komiö aö
honum látnum. Haföi honum
blætt út.
Slysiö átti sér stað i vesturborg-
inni. Maöurinn var einn á heimili
sinu. Talið er, að hann hafi fallið
niður stiga i stigagangi. Hann
mun hafa borið hendina fyrir sig,
en rekið hana þá i gegnum rúðu,
sem þar var fyrir.
Af eigin rammleik hefur hann
komizt inn i herbergi sitt aftur.
Kom bróðir hans að honum látn-
um á öðrum timanum aðfaranótt
sunnudags. Ekki er unnt að
greina frá nafni mannsins að svo
stöddu. — EA.
Höfukúpu-
brotnaði á
Hótel Sögu
Maður höfuðkúpubrotnaði á
Hótel Sögu um helgina. Hann
viröist hafa veriö staddur á barn-
um á hótelinu skömmu eftir
hádegið í gær. Þurfti hann aö fara
á salerni, en datt þá meö þeim
afleiöingum aö hann höfuðkúpu-
brotnaði.
Maöurinn lá á gjörgæzludeild
siöast er vitaö var. — EA.
Harður árekst-
ur á Vestur-
landsvegi
Harður árekstur varö viö svo-
kallaða Úlfarsá viö Vesturlands-
veg á laugardaginn. Auk öku-
mannanna voru fimm farþegar i
bilnum, en meiðsli þeirra uröu
mun minni en búast mátti við.
Hér var um fólksbila að ræða.
Annar þeirra ók eftir Vestur-
landsveginum en hinn kom inn á
veginn meö þessum afleiðingum.
Annar billinn fór út af veginum
viö áreksturinn.
Báöir bilarnir eru taldir gjör-
ónýtir, en fólkið var flutt á slysa-
deild. Atburöurinn átti sér staö
um klukkan hálfþrjú á laugardag.
— EA.
„Fangar, sem vitað er að
sœta pyntingum, ganga tyrir"
— segir Eric Baker frá Amnesty International
„Upplýsingarnar, sem
Amnesty hefur aflað um
ástandið á einstökum land-
svæðum eru þær öruggustu i
heiminum, þaö hafa Sameinuðu
þjóöirnar viðurkennt,” sagöi
Eric Baker, sem var varafor-
maöur framkvæmdaráös
Amnesty International um ára-
bil. Þar sem hann er eini aöil-
inn, sem eftir er af stofnendum,
þótti okkur forvitnilegt aö ná
tali af honum, en hann sótti hér
ráöstefnu Alþjóöa heilbrigðis-
stofnunarinnar, WHO.
Hann sagði kveikjuna að sam-
tökunum, og það sem raunveru-
lega hefði vakið fólk til umhugs-
unar, vera grein er nefndist
„Hinir gleymdu fangar”. Þess-
ari grein, ásamt höfundi hennar
Peter Bennington og Eric Bak-
er, tókst að hleypa samtökunum
af stokkunum.
Hópur fólks var sendur til ein-
stakra landa, sem sýndu áhuga
á að stofna vinnuhópa. En
meginstarfsemi hópanna er
fólgin i bréfaskriftum til yfir
valda I landi fanganna.
1 London er siðan aðalskrif-
stofan: þaðan er stjórnað rann-
sóknarleiðöngrum um allan
heim.
Eric sagði, að i hvert skipti
sem ógnaröld brytist út i ein-
stökum löndum, væri sent fólk
frá rannsóknardeildinni til að
kanna ástandið.
Samtökin hafa náð mestri út-
breiðslu i þeim hluta heimsins,
sem búið er við hvað mest
réttaröryggi. 1 dag eru
Amnestyfélögin í yfir 30 lönd-
um. Þessi félög standa öll
saman að rekstri skrifstofunnar
I London. Samtökin geta hins
vegar ekki þegið peninga frá
neinum rikisstjórnum eða póli-
tiskum flokkum.
Er Eric var spurður að þvi,
hvernig samtökin veldu fanga
sina, sagði hann, að ekki væri
hægtað gefa einfalda reglu fyrir
þvi. Framboð væri mun meira
en eftirspurn. Reynt væri að
fylgja þeirri grundvallarreglu,
að fangar, sem sættu pynting-
um, fengju forgang. Aðrir fang-
ar, sem samtökin hefðu spurnir
af, yrðu að biða nokkurn tima. A
meðan væri fylgzt með þvi hvort
haldin væru réttarhöld I máli
þeirra. Þegar liðnir væru um 6
mánuðir væri þeim siöan út-
hlutað til vinnuhópanna. En
hvað tekur langan tima að fá þá
leysta úr haldi? „Það má ekki
örvænta þótt svar berist ekki
svo mánuðum skiptir,” svaraði
Bretinn.
Eric sagði, að stöðugt væri
reynt aðfara inn á nýjar brautir
til að fá rikisstjórnir til að virða
mannréttindi. Þannig væru til
dæmis haldin námskeið fyrir
lögreglustjóra og væntanlega
einnigfyrir fangelsisstjóra til aö
fræða þá um samtökin og fang-
ana sem barizt er fyrir. Þetta
væri alls ekki gert i þvi skyni að
auglýsa samtökin, þau væru
reyndar orðin of þekkt i sumum
þeim löndum, sem lita þau
hornauga.
Baráttan fy'rir afnámi pynt-
inga hefur veriö sett mjög á
oddinn og jafnvel vikið frá
grundvallaratriðum i þvi skyni.
Þannig taka samtökin nú að sér
fanga, þótt þeir hafi beitt of-
beldi, ef vitað er að' þeir sæta
pyntingum.
Hvað getur nú riki, eins og Is-
land, með aðeins 150 félaga
gert? Eric sagði, að við hefðum
ótal möguleika umfram aðrar
þjóðir. Fámennið gerði það aö
verkum, að við ættum að eiga
greiðan aðgang að þingmönnum
þjóðarinnar. Island ætti sæti á
mörgum þingum, sem hefðu úr-
slitaáhrif i ýmsum málum. Það
mætti næstum segja, að við gæt-
um komið „orðsendingum” til
Evrópuráðsins og Sameinuðu
þjóðanna i gegnum fulltrúa okk-
ar þar. _ba
Eric Baker
SSSSA

Bilarnir tveir á Vesturlandsvegi. Þeir eru báðir taldir ónýtir.
Ljósm. BA.
Eins konar baðstofa í miðri borginni
— nýr staður opnaður „Hús fólksins",
þar sem fólk getur gert það,
sem því dettur í hug
„Þessi staöur á að vera eins
konar baðstofa I miðri borginni,
þar sem allar tegundir fólks,
ungir sem gamlir, geta komið
saman og fengið tækifæri til að
tjá sig á ýmsan hátt, t.d. I hljóð-
færaleik, myndlist, leiklist,
renna sér á rennibraut, umræð-
um og öllu þvi, sem fólki annars
dettur I hug að gera,” sagði einn
áhugamaður um stofnun
staðarins „Hús fólksins”, sem
er i gamla Hótel Vfkur húsinu.
Þessi áhugamaður vildi ekki
láta nafns sins getið.
„Hér fer ekki fram nein möt-
un, heldur verður fólk sjálft að
finna hvað það vill gera, öðru
visi „funkerar” þessi staður
ekki. Vonandi lifgar þetta upp á
sköpunarmátt fólks,” sagöi
áhugamaðurinn.
„Það er eins og fólk sé stund-
um hrætt við að gefa öðrum, en
það er ekkert hættulegt, vegna
þess að þú ert það sem þú gerir
— og sjálf verður þú lika
reynslunni rikari.
Við ætlum að hafa skemmti-
kvöld, þar sem verður til dæmis
ljóðaupplestur, umræður, kvik-
myndasýning, leikrit, tónlist og
fleira.
Einnig seljum við hér ljóða-
bækur og myndlistarverk og
ágætt væri að fá einhverjar af-
urðir sem þessar til þess að
selja eða þá eitthvað annað.
Hópar, sem vantar húsnæði
undir eitthvað sérstakt, geta
fengið afnot af þessum húsa-
kynnum.
Veitingar verða ekki seldar
hérna, en ef fólk vill laga sér
sjálft kaffi eða te, þá er það vel-
komið. Þessi staður á að falla að
þjóðfélaginu, en ekki vera eitt-
hvert framandi fyrirbrigði fyrir
þröngan hóp fólks. Ef fólk er
ekki ánægt með staðinn, getur
að komið meö breytingartil-
lögu.
Það hefur verið draumur svo
margra að koma á fót svona
stað, nú er að sjá, hvort fólk get-
ur „melt” þennan draum og
gert hann að veruleika,” sagði
áhugamanneskjan um stofnun
staðarins „Hús fólksins”.
— HE.
Þaðer mjög frumlegt I „Húsifólksins”. Skritnar myndir uppi um alla veggi og húsgögnin gömul og slit-
ín. I oöru herberginu trónarrennibrautá miðju gólfi. Ljósm. Jim.