Vísir - 11.11.1975, Side 8

8
Þriöjudagur 11. nóvember 1975. VISIR
Bræðurnir Gunnar, Jón og
Garðar inni í einu ,,pútna-
húsa" sinna. Eins og sjá
má er ekki rúmt um hverja
hænu, enda eins gott— því-
likt varð f jaðrafokið þegar
flashljósið glampaði.
Texti VS. -
Ljósmyndir BG.
Þeir bentu réttilega á að arð-
vænlegra væri að bvggja fyrst
yfir skepnurnar, en nii 'væri svo
komið að þeir yrðu að hugsa um
sjálfa sig. Að visu er ágætis ibúð-
arhús á staðnum en rúmar bara
ekki lengur allt heimilisfólkið.
Auk fjölskyldna þeirra bræðra
búa þar foreldrar þeirra og þrir
vinnumenn.
Eitt húsanna er svo að segja til-
búið, annaö er verið að múrhúða
og það þriðja er að verða fokhelt.
Það, sem stendur þeim nú fyrir
þrifum cr að þeir fengu neitun um
búsnæðisstjórnarlán á þeim for-
sendum að þeir væru búnir að fá
svo mikið lánað út á gripahús.
Hænurnar verpa þó
hjálparlaust ennþá!
Við fengum að lita inn i eitt
hænsnahúsanna og sjá hvernig
væri að fiðurfénaðinum búið. Þar
mætti okkur stanslaus kliður frá 9
þús. gaggandi hænum en það voru
þó smámunir einir miðað við það
þegar ijósmyndarinn okkar
smellti af þeim mynd. Það var
eins og sprenging yrði þegar
leiftrið glampaði.
Hænurnar eru hafðar i virnets-
búrum sem eru hólfuð niður
þannig að tvær eða þrjár hænur
eru i hverju hólfi. Fóðrun er sjálf-
virk og eggin renna frá þeim á
færibandi. Hænurnar sjá þó
hjálparlaust um að verpa ennþá!
Meira að segja skiturinn er skaf-
inn undan þeim með rafknúinni
sköfu.
Sjálfvirknin er þó ekki algjör
ennþá. Það vantar sjálfvirka
þvottavél og pökkunarvél. Þetta
stendur þó allt til bóta, þvi þess-
ar vélar eru komnar til landsins,
aðeins eftir að leysa þær út úr tolli
og setja þær upp.
Þetta byrjaði allt í einni
sunnudagsreisunni
Það ei eðlilegl að menn velti
þvi fyrir sér hver sé eiginlega
kveikjan að þvi að þessir þrir
ungu bræður setjast þarna að og
ráðast i að reisa þetta stórbú á
þessum grundvelli. Það er nú
einu sinni svo að þegar minnst er
á sveit cða sveitabúskap þá finnst
örugglega flestum aðeins vera
um einn samnefnara að ræða.
Nefnilega kýr, kindur og hross.
,,Við vorum nú eiginlega bara á ‘
sunn udagsreisu, feðgarnir”,
sagði Jón. „Við spurðum svona i
rælni eftir jörð scm væri laus til
ábúðar. Okkur vantaði jarðnæði
þar sem við gætum haft nokkra
hesta okl ir til skemmtunar.
Okkur var bent á Ásmundar-
staði.”
Já, svona byrjaöi þetta nú allt
saman.
Þegar nýja pökkunarvélin
er komin í gagnið þarf ekki
einu sinni að tína eggin af
færibandinu. Þá má segja,
að eggin renni næstum
sjálfvirkt uppi neytand-
ann.
„pútnanús"
landinu
Fljótlega kviknaði svo hug-
myndin að þessum búskapar-
rekstri. Núna, rúmum 5 árum
siðar, telur bústofninn 25 þús.
hænur, 120 gyltur og nokkur
hross.
_ „Þegar þeir sáu að okk-
ur var alvara..........”
A Asmundarstöðum var hér
áður fyrr tvibýli. Þegar hér var
komið sögu var þó aðeins búið á
öðrum helmingi jarðarinnar og
þar um einbúa að ræða. Af honum
keyptu þeir bræður.
Hinir ábúendur jarðarinnar
höfðu þá skömmu áður flosnað
upp frá búskap og hreppurinn
keypti jörðina á uppboði. Þeir
bræður föluðust eftir jörðinni.
„Þegar þeir sáu að okkur var
alvara að setjast hér að þá seldu
þeir okkur”, sagði Gunnar og
brosti við.
Fyrst byggt
yfir skepnurnar
Þeir bræður hófu sinn búskap
með þvi að fyila öll gömlu úti-
húsin af hænurn. Seinna var ráð-
ist i að byggja smám saman þau
hús, sem nú eru risin. Þrjú stór
hús fyrir hænur, sem rúma 9 þús.
hvert, eitt hús undir öll svinin,
eitt hús sem uppeldisstöð unga,
og nú siðast eru þeir að byggja
vfir sjálfa sig og fjölskvldur
sinar.
Stœrsta
A Ásmundarstöðum í
Ásahrcppi, Rangárvalla-
sýslu, er rekinn fremur
óvenjulegur búskapur
samanborið við rótgró-
inn, heföbundinn islensk-
an búskap, með kýr og
kindur. Þar hafa þrir
ungir menn, bræður, reist
stærsta hænsnabú á land-
inu og að auki stórt svina-
bú. Þeir heíta Gunnar,
Garöar og Jón Jóhanns-
synir. Okkur lék forvitni á
að kynnast búskaparhátt-
um þeirra, enda ekki á
hverjum degi sem maður
sér 25 þús. hænur saman-
komnar á einum stað. Við
heimsóttum þá bræður
þvi i fyrri viku og spjöll-
uðum viö þá og smelltum
af nokkrum myndum.
a