Lesbók Morgunblaðsins - 04.10.1925, Qupperneq 3

4. október 1925.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
9
Veggfððurverslunin
Sv. Jónsson & Co.
Klrkju«tr»il 8 B.
hefír miklar birgöir af nýtiaku reggfóöri.
:: :: 150 teguDdum úr aö velja. :: ::
Niöursett verö.
Verð á rúllu ffrá 48 aur. og upp efftir gœðum.
KomiS og ekoöift, Aöur en þjer festið kaup annaraetaöar.
og blessun frá altari. Að síðustu
söng svo allur söfnuðurinn stand-
andi: Vor Guð er borg á bjargi
traust, hver á sínu móðurmáli og
eftir því sem kunnu. Var þá
messugerðinni lokið, og hafði bún
verið bæði tiikomumikil og hátíð-
leg.
Þegar gengið var úr kirkju var
fundarmönnum öllum raðað og
síðan gengið til konungsballar
upp í svonefndan Ríksal. Þegar
allir voru sestir, talaði Söderblom
nokkur orð til konungs og bað
hann að opna þingið. Hjelt þá
konungur alllanga ræðu og mælti
á enska tungu. Bað hann þá full-
trúa sem þarna voru mættir vera
velkomna í höfuðborg Svíþjóðar.
Mintist síðan á kirkjuþingið í
Nikea fyrir 1600 árum síðan og
hvað eftir það hefði legið, en gat
þess ai fyrir þessu þingi Iægju
ekki síður mikilsvarðandi mál.
Vónaði hann að þingið næði þeim
.tilgangr sem fyrir þvr vekti, vist-
in yrði okkur góð og samveran og
kynningin mætti draga þjóðirnar
og hinar mismunandi kirkjudeild-
ir -nánar saman. Lýsti hann síðan
þingið sett. Þá ávörpuðu konung
sinn maðurinn fyrir hverja deild
fundarmanna, en þeim hafði áður
verið skift í 4 deildir. Talaði patri
arkinn af Alexandríu fyrir hönd
grísk-kaþólsku kirkjunnar, dr.
Arthur Brown fyrir Amerí'ku, erki
biskupinn af Winchester fyrir
Bretaveldi og dr. Kapber (þýsk-
ur) fyrir Evrópu.
Að þeim ræðum loknum var
gengið í sal einn í konungshöll-
inni, sem heitir Vits Havet. Tók
konungur og drotning, ríkiserf-
ingi og frú hans þar á móti fund-
armönnum, gestgjöfum þeirra og
ýmsum höfðingjum, sem of lengt
yrði upp að telja. Mátti þar sjá
margt glæsimanna og margar orð-
ur. Þó engin væri þar Fálkaorðan
svo að sæist. Voru þar um 1200
manns og ræddi konungur og fólk
hans við ýmsa, er á vegi þess
uiðtt. Nokkuð var þar hávaða-
samt, því menn ræddust' þar við
feimnislaust, og þurftu ekki allir
að hafa hátt um sig, svo töluverð-
ur kliður yrði samt af svo mörgu
fólki. Eftir nokkra stund leiddi
konungur Photios hinn gamla af
Alexandríu út og eltum við hinir.
Glaðuaði nú yfir hópnum, því all-
ir vissu hvað í vændum var. Var
gengið niður í borðsalinn, og stóð
Söderblom, erkibiskup.
þar framreiddur matur handa ÖU-
um; Vár klukkan orðih 2 og flest-
ir þreyttir orðnir og þurfandi
fyrir hressingu. Bórðkaldi því
ætla jeg ekki að'lýsay það getur
enginn maðUr, síðan Gröndal ljest.
En hressilega var tekið til og vel
fram borið, enda munn allir hafa
farið þaðan vel undirbúnir undir
erfiði næsta dags. Merkilegasia
endurminningin sem jeg geymi
frá því borðhaldi er það, að þar
kyntist jeg Balan, patriarka frá
Rúmeníu. Sendi hann til nrín einn
af aðstoðarmönnum sínum, til þess
að vita hverjir við værum, ídend-
ingarnír, af þÝí Við vorum í hemp
um. Þá flík hafði hann aldrti
fyr sjeð. Var preláti þessi þeim
mun vitrari mörgum sem nær okk
ur. búa, að hann vissi bæði um
kristnitökuna hjer á landi, siða-
skiftin og aftöku Jóns Arasonar.
Var hann sýnilega gagnmentaður
maður og viðræðugóður.
Öll fói* móttakan hjá konungi
fram með einstakri viðhöfn, en
ölltim þjóðtim, smáum sem stór-
um, gert þar jafnt undir höfði.
Vóru flögg allra þjóða á stöng
fyrir framan konungshöllina, og
íslenska flaggið hið þriðja í röð-
inni frá höllinni, andspænis Danne
brog. Ljetum við ekkert tækifæri
ónotað þegar gafst, að sýna mönn
nm þrílita fánann, og þótti öllum
hann sóma sjer þar velj en marg-
ur gat þess, að aldrei hefðu þeir
sjeð hann fyrri, jafnvel margir
Svíar þektu hann ekki. Sýnir það
og margt fléira, sem við komumst
að síðar, hve raunalega fákunn-
andr eriendar þjóðif eru um oklk-
ur og hve dæmalausar hugmyndir
jcfnvei mentaðif menn hafa um
ísland og alt sem íslenskt er. —
Varð jeg til dæmie oft að marg*
taka fram, að jeg væri fæddur
Islendingurt hjeldu menn, að jeg
væri annaraT þjóðar, en hefði
flust hingað og starfaði hjer, en
hjer væru Eskimóar. Sannfærðist
jeg fljótt á, hvíiík nauðsyn er á
að kynna þjóðina meir út á við,
en gert hefir verið, og hve mikið
gagn er að því að láta menn hjeð*
an sækja svona alþjóðaþing, þó
ekki sje nema til þess að sýna