Lesbók Morgunblaðsins - 04.10.1925, Side 7

4. ofetóber 1925.
LESBÓK M0RGUNBLAÐSTN9
7
Uonið eftir
þestu eini
Ennlenda fjelagl
t*egar þjer ejð- og bruna-
tryggið.
Sfmi 542.
Pósthólf 417 og 574.
Simnafni i Insuirance.
iröpun eftir útlendum fvrirmynd-
um.
Hvért er álit manna á hinum
íslenska stíl?
Til eru þeir menn, sem' halda
að íslenskur stíll sje ekki til. En
sá sem þekkir nokkuð til stíla-
tegunda, þarf ekki annað en að
sjá lítilfjörlegan smíðisgrip, til að
’geta greint hvort stílsmátinn er
íslenskur eða ekki, enda eru út-
lendingar sólgnir í muni, sem
gerðir eru í íslenskum stíl og ein-
mitt fyrir það, að þeir eru sjer-
stakir og einkennilegir í þeirra
augum.
En þessi þjóðarment á fyrst og
fremst að vera til fyrir þjóðina
sjálfa og á að koma fram í sem
flestum myndum á heimilunum.
Ekki einungis í skrautmunum,
heldur einnig í öllum húsbiinaði,
húsgögnum, útsaum, vefnaði, borð
búnaði o. fl. o. fl.
Þá á íslenskur byggingarstíll
vonandi fyrir höndum að rísa
upp. Því þurfa allskonar smiðir
og hannyrðakonur að læra sinn
íslenska stílsmáta, og ætti þá hin
þjóðlega menning í þeim grein-
um srnátt og smátt að breiðast út
á meðal fólksins. Að mínu áliti
er íslenskur skurðlistarstíll eins
auðkennilegur frá öðrum stíla-
t.egundum, eins og íslenskar fer-
skeyttlur frá öðrum skáldskap. En
vitanlega þekkir sá ekki sjerein-
kenni íslenskrar ferskeytlu, sem
ekki þekkir annan skáldskap. Jeg
álít að þetta sje eitt af því, sem
þarf bráða lækningu hjer á landi,
því að íslensku heimilin, bæði til
sjávar og sveita sýna það átak-
anlega, að þjóðin yfirleitt er bú-
in að glata sinni gömlu menningu
í þessa átt, en lifir á erlendri
sníkjumenningu, sem ber rauna-
legan vott um það stig, sem þjóð-
in stendur á í þessu efni.
-r- Jeg vil að endingu benda á
það, segir Ríkarður, að ekkert ís-
lenskt listaverk mun hafa öðlast
aðra eins frægða erlendis, eins og
útskoma kirkjuhurðin frá Val-
þjófsstað, sem nú er geymd í
„Oldnordisk Museum“ 1 Höfn. —
Fáar munu þær bækur vera, sem
fjalla nokkuð ítarlega um forn-
norræna list, að hennar sje ekki
getið í máli og myndum.
SKRÍTLUR.
Regnhlífin.
Það var farið að rigna. Sigurði
sýndist maðurinn, sem gekk á
undan honum með útþanda regn-
hlíf, vera Gunnar vinur hans. —
Hann greikkaði því sporið til að
ná honum, klappaði honum kunn-
ingjalega á öxlina og sagði:
— Láttu mig fá regnhlífina þá
arns!