Lesbók Morgunblaðsins - 03.01.1926, Blaðsíða 4

4
LESBÓK MORGUNBLABSrMS
3. jan. '26.
Silkolin.
Munið eftir að biðjá
kaupmann yðar um hina
alþektu „Silkolin“ ofn-
sveru. Engin ofnsverta
jafnast á við hana að gæð-
um!
Anðr. J. Bertelsen.
Sími 834. Austurstræti 17
urs atiðið verða á annan hátt en
þann, að fyrir viðleitni mína
mundi framliðnum fara að takast
að koma því fram, með tilstyrk
miðla. að þeir sjeu eklti andar í
andaheimi heldur líkamlegar ver-
ur á öðrum stjörnum. Og að vísu
er þetta nú farið að takast. Árið
1922 kom út í Los Angeles, vestur
við Kyrrahaf, bók sem heitir „By
Wireless from Venus (þráðlaus
skeyti frá Venus), eftir Ch. H.
Taylor, B. Sc. Bókin er bersýnilega
bvgð á ósjálfráðri skrift, Höfund-
arinn hefir fengið samband við
vísindamann sem hann segir að
eigi nú heima á Venus, en hafi áð-
ur lifað hjer á jörðu. Það er mjög
eftirtektarvert atriði, að bók þessi
er rituð á sama tíma og 3. hefti
Nýals, og lang fróðlegust er bók
þessi og lausust við misskilning,
þar sem hún fæst við sama efni og
hann. Þarna er beinlínis tekið fram,
að framhaldslífið sje líkamlegt, og
á öðrum stjörnum. Mars, segir þar,
sje nokkurskonar Víti fyrir íbúa
jarðar vorrar, þeir endurlíkamist
þar, sem ekki hafi vel stefnt þegar
þeir lifðu hjer á jörðu, en á Venus
þeir sem vel hafa lifað. Venus sje
nokkurskonar Paradís. Þó deya
menn þar, og koma fram á Júpíter,
ef þeir hafa vel stefnt, en á Mer-
curius, ef þeir hafa ekki verið fram-
faramenn svo sem þurfti. Mercur-
íus er síðasta jörðin af því tagi;
eftir það flytja menn ávalt í betri
og betri staði. Mjög þykir mjer það
vel sagt. að hjer á jörðu sjeu eng-
ir sem hjer hafi lifað áður, engin
teincarnation eigi sjer hjer stað.
Bn ekki er það rjett, að liinn fram-
liðni vísindamaður, sem Taylorhef-
ir fengið samband við, eigi nú
bd'ma á VenuS, eöa það, að menn
eigi heima á hverri stjörnunni eft-
ir aðra í voru sólhverfi. Heim-
kynni þeirra, sem deyja burt af
þessari jörð, verða í öðrum sól-
hverfum. En þrátt fyrir þennan
misskilning og margan annan, er
bók Taylors ákaflega dýrmæt,
vegna þess, að þar er skýlaust tek-
inn fram þessi höfuðsannleikur, að
menn endurlíkamast eftir dauð-
ann, og lifa síðan á hverri stjörn-
unni eftir aðra. Vestur við Kyrra-
haf er betra til sambands við íbúa
annara stjarna en víðasthvar ann-
arsstaðar á jörðu hjer, og því að
vonum, að í Kaliforníu skyldi iyrst
takast að koina fram þessum höfuð-
sannindum. I Kaliforníu á heima
mr. Wallaee, sem Conan Doyle seg-
ir að hafi fengið samband við anda
á jarðstjörnum, sem fylgja sól
þeirri er Aldebaran heitir, og íbúa
enn annara sólhverfa. Þar er pró-
fessor Campbell, sem sagt var í
blöðunúm í haust, að gert hefði
einhverjar uppgötvanir um lífið á
öðrum stjörnum. Þar er skáldið
Edgar Rice Burroughs, sem skrifað
hefir ágætar sögur frá Mars (Mart-
ian romances); þó að talsvert sje
af skáldskap saman við, þá ræðir
þar um sögur úr öðru lífi, sem lesa
má sjer til mikils fróðleiks. Að í
Kaliforníu er nær verið himnaríki
en' á öðrum stöðum á. jörðu hjer,
má sjer til mikils fróðleiks. Að í
fyrsta tilraunin verið gerð til að
vekja athygli vísindamanna á upp-
götvun minni á því afarþýðingar-
mikla náttúrulögmáli, sem jeg hefi
nefnt Law of Determinants. Þá til-
raun hefir gert mrS. Harriet L.
Green, gáfukona mikil og rithöf-
undur, og svo vel mentuð, að hún
les ritgerðir um vísindalega eðlis-
fræði.
VIII.
Höfundur bókar þeirrar um end-
urkomu NorthcliffVs, sem jeg gat
um í upphafi þessa máls, segir að
hann hafi hlýtt á ræðu, þar sem
Sir Artur Conan Doyle fór mjög
áhyggjuþrungnum orðum um fram-
tíð mannkynsins. Leiðtogi hans í
æðra heimr hafði frætt hann. Leið-
toga þessum tókst fyrst að gera
vart: við sig í desember 1922. Segir
hann, að illa muni fara, ef ekki
verði mikil breyting. (Some greal
change is needed).
ÞaS er mín ætlan, að þetta sje
rjett mælt. Jeg hygg, að ef ekki
kemst á gagngerð breyting, þá
muni a. m. k. Evrópa verða í rúst-
um fyrir lok þessarar aldar, þann-
ig að ekki sje viðreisnar von, en á
næstu öld muni hið hvíta mann-
kyn bíða fullkominn ósigur alstað-
ar á jörðunni og verða aldauða.
Það er aðeins eitt ráð til að af-
stýra þessari óhamingju, og það er
að fá miklu fullkomnara samband
við æðri verur, en áður hefir verið.
En frumskilyrði fyrir því, að slíkt
samband geti orðið, er að menn
fari að skilja aðallögmál lífsins, og
viti, að þessar æðri verur eiga
heima á öðrum stjörnum. Gæti jeg
fengið alla Islendinga, sem til
greina geta komið fyrir vitþroska
sakir, til að skilja, að það er sann-
leikurinn, sem lijer er verið a5
segja, þá mundi sú þjóð, sem voriá
hefir einna ógæfusömust á jörðu
hjer, upp frá því verða hin gæfu-
samasta. Enginn má skilja þetta
svo sem jeg teldi það neitt sjer-
lega æskilegt, að ein þjóð væri
gæfusömust þannig, að hún væri
dálítið minna ógæfusom en aðrar
þjóðir. Það sem vjer eigum að
vilja, er að allar þjóðir verði gæfu-
samar, þannig, að það verði gott að
lifa, fyrir alla. En til þess að það
geti lánast, þarf hugarfar vort að
lagast, og vit og líkamsstyrkur að
aukast að miklum mun. En fyrir
bætt samband við æðri verur, get-
ur þetta orðið. Og mun verða. Því
að upphaf hinnar miklu breyting-
ar er nú ekki langt undan. Og af
alhug óska jeg þess, að ekki verði
hjer enn stórslys á sjó og landi,
áður sú sljóa og öfuga hugsun,
sem allri fyrirstöðunni veldur, fær-
ist svo til betri vegar, að guðleg-
ur kraftur nái að hjálpa.
Ráð við því.
Móðir (við son sinn) : Skámm-
astu þín ekki að gera henni móður
þinni þá sorg, að koma fullur
heim. Hann faðir þinn sálugi hlýt-
ur að snúa sjer í grÖf sinni ....
— Það er ráð við því, mamma.
Jeg skal líka koma fullur heim á
morgun, og þá er hann pabbi aftur
kcnötrm á rjeftan kjÖl.