Lesbók Morgunblaðsins - 26.09.1926, Page 7

2tí. sept. '26.
LB8B0K MORöUNBliAÖSiNB
V
„Kalt vatn í blóðið."
(PEK SIVLE);
,,Kalt vatn í blóðið“ ! var karlamál,
cr kviknaði í heitri seskumanns sál.
Járnstyrk í æðar! æskusvcit.
Sú ósk skyldi hljóma um sjöirhvern reit.
Af jórnstyrk í blóði t'æst hetju-hönd,
hofmannleg framkoma, langfleyg önd;
en andinn er vilji, og viljinn er dáð.
Vesöld úr blóði — það var mitt ráð.
Járnstyrk í æðar, æskuher,
sem íslands framtíð á herðum b«.
Járnherslu í blóðið, bragnar og mey.
Blóðleysi þurfum við Frónbúar ei.
J B.
Hnsgar-hátíðin í Rípum
Efftir Helga Siwertsen.
Þann 8. sept. voru mikil há-
tíðahöld í Rípum í Danmikku.
Tilefnið var, að 1100 ár voru
liðin frá því Ansgar, sem kall-
aður hefir verið „postuli Norður-
lauda“, kom til Danmerkur. Að
vísu v;ur Ansgar ckki sá fyrsti,
sem hóf kristniboð í Danmörku,
— það < var Englendingurinn
Willibrord, — en hann var sá
fyrsti, sem kom nokkru verulegu
til leiðar til útbreiðslu kristin-
dómsins þar í landi. Haun var
cinnig ,sá fyrsti, scm ljet byggja
kirkjur bæði í Danmörku og Byí-
þjóð.
. ,Síðari hluta dags 7. sept. fór
fólk að streytaia til Rípa. — Með
járnbrautaadestinni kl. 6 komu
flestir dönsku biskuparnir og 1
biskup, sem fulltrúi frá hverri
Norðurlauda þjóðanua Eiunig
kom fjöldi presta og blaðamaunr',
auk fjölda annara manna. AUw
ferðamannahópurinn gat samt
fengið húsnæði, því allir borgar-
búar, sem mögulega gátu, hýstu
gesti. Borgarbúar voru önnvun
kafnir að skreyta bæinn og koma
öllu haganlega fy*rir.
Hátíðisdagínn var ágætis veður
og bæriun allur íanum skreyttur.
TJt úr aðalturni hinnar fögru
göralu dómkirkju blakti íslenski,
sænski, norski og finski fáninn.
Ba,r sjerstaklega mikið á hinum
fallega íslenska fána, og gladdi
mig mikið að sjá það tákn sjólf'-
stæðis vors.
Kl. 8 byrjaði hátíðin með því
að kirkjuklukkum borgarinnar
var hringt. Síðan var spilað á
horn á torginu, frá kl. 9—9JA.
Kl. 9.40 gengu biskupa.rnir og
prestarnir, allir hempu klæddir,
í skrúðgöugu til dótmkirkjunnar.
Voru í þeirri skrúðgöngu 18 bisk-
upa,r og um 180 prófastar og
prestar, og var mjög skrautleg
sjón að sjá þá skrúðgöngu. Eng-
inn gat verið við hátíðaguðsþjón-
ustuna, nema hann hefði aðgöngu
íuiða. Dauskur prestur gerði mjyr
þaun mikla greiða að útvega mj'v*
aðgöugumiða á ágætisstað í kirk-
junni, þar sem jeg gat sjeð allt
og heyrt það sem fram fór.
Biskuparnir settust í kórinn og
skrýddust biskupsskrúða. Kl. 10
koiin Iíaits Ilátign konungurinn
og ckrotningin, ásamt fylgdarliði,
og síðan byrjaði guðsþjónustan.
Eftir að sungnir höfðu verið 2
sálmar og guðspjallið lesið. söng
söugflokkurinu fyrri hlutann af
„kantötu“, sem Þórður Tómasso.n
prestur í Wuumetofte hafði ort
fyrir þessa liátíð. Lagið var mjög
fallegt og er eftir tónskáldið Oluv
Riug. Var sönguriun afar til-
komumikill og spilaði hljómsveit
undir. Síðau stje Rípa-biskup Ole-
sen í stólinn og hjelt mjög fall-
ega ræðu út af textanum 1. Kov.
15,10. Voru margir svo hrærðir
af ræðu hans að þeir grjetu. —
Síðan endaði guðsþjónustan með
því að sunginn var seinni hluii
„kantötunnar.11
Eftw að guðsþjónustan var út'
gckk konungurinn og drotningin
og fylgdarlið út úr kirkjunni. —
Fyrir utau kirkjuna voru saman
komnir 86 hcrmenn, sem tekið
höfðu þátt í stríðiuu 1864. lleils-
aði * konungnr þeim öllum með
handabandi. Þetta var stór gleði-
dagur í lífi þessara gömlu manua
(sá yngsti var 82 áua og sá elsti
97 ára.) Siðan óku konungshjón-
in til heimilis stiftamtmannslus
og þar beið þeirra og biskupan
morgunverðtw.
Kl. 8 fyltist dómkirkjan í 2.
sinni; hjelt þá biskup Ammundseu
frá Haderslev fyrirlestur um
Ansgc'wv A et'tir bar biskup
Rodhe, frá Lundi kveðju frá
sænsktt kirkjunni til dönsku kirk
junnar og talaði um liina miklu
þýðingu sem Ansgar liefði haft
fyrir frumkristni Svíþjóðar.
Kl. 6—7voru svo aftur
hljómleikar á torginu, en kl. 9
fyltist dómkirkjan í þriðja sinni.
Bteig þá biskup vor, dr. Jón
Helgason, í stólinn. Mintist liauu
á þá þýðingu sem starf Ansgars
hefir liaft fyrir úthreiðslu fagn-
aðarerindisins. Síðau bar hann
dönsku kirkjunni kveðju íslensku
kirkjunnar og þakkaði dönsku
þjóðinni fyrir þá andlegu fjá,"-
sjóði, sdui hún hefði látið íslandi
í tje.
Þaruæst talaði biskup Stöylcii
frá Noregi og sagði m. a. „Mjer
hefir hlotnast sá mikli heiður að
bera dönsku kirkjunni kveðju frá
norsku kirkjunni, og er mjer það
sjerstaklcga Ijúl't. Til yðar kom
ljós kristindómsins aðallega frá
suðri, en lil okkar aðallega frá
vestri. Margur vikiugunuu, seui
fór frá Noregi til að ræna og