Lesbók Morgunblaðsins - 27.03.1927, Blaðsíða 1

arni frd Uogi.
Eftir Stefán frá Huítaöal.
Hóttu sóknhvattar
sveitir háteitan. —
Sturla Þórðarson.
I.
Gcymist fráhœr (jervUeiki
— gengur innar tiginn skari —
andarsnilli máls og menta
máttkust reis i Bjarna fari.
Gjörheill jafnan gekk til sóknar
glœsimaður hárra salaj
hœstan bar á þingi þjóðar
þá var fritt um hróður Dala.
Drúpir fáleit drótt í vestri,
dimmdi skjótt að gl'óðu ranni;
afli Dala ailur þorrinn, —
enginn spyr að þeiri'a manni;
yppa Dalir engum hróðri,
austurfjalla logi brunninn,
hjádmsól fögur hnigin v'estur,
húfa upp í Dölum runnin.
Þreklaus vœri þjóðin cigi,
þótt nú Ijeti hátt til sára;
sveitin hvassa sjónum gengin,
sigurhróður fyrri ára.
Einn vjer Utum tippi standa
íturfriðan snilli valinn,
Bcncdikt, ið bjarta höfuð,
bregða Ijðma yfir salinn.
ísland þráði endurrisnu,
upprás ntjrra glmimóta
.— aldaforna áþján rakti —*
tsland krafði rjettarbóta.
Sterkir hófust styrjarernir.
stáli gaddu þjóðarvilja$
gncefitinda gnötul renndi
gnógleg orka sviftibylja.
Sannur fregnir sóknarveðra
suður yfir hafið liðu
— úfnar risu dróttir danskar,
dögun frónskri spottnar kviðu;
— máleld vissu mikilgervan
mönnum norður birta kveldin,
— ógn þeitn stóð af báli björtu
—* Bjarni gheddi drjúgast ehlinn.
Vti hjer var ákaft barist,
ýmsar leiðir fyrir stafni,
sveitir manna sundurleitar
sóttust djarft í frelsis nafni.
Heima fyrir hlje ei gáfu
hcimboð mörg í Danalundi,
sáttagjörð nje samningsleitir,
scta löng á konungsfuncLi.
Sam ningsnefndir suðurgengnar
sögðu fátt af Dana hildi
tóku margan taki föstu,
tvísýn hálfboð danskrar mildi, —
Vpp þá spruttu íturprúðir
óskasynir landsins hvíta.
„Fáina vorn og frelsi þjóðar,
fyrr skal eigi þnetu slUa.“
„Ileimi er alt, sem hlotið Verður“,
hikull kvað og vopn sín feldi;
sýndist eigi sigurvcenlig
sóknarför á DanarVeldi;
fremstur manna fagurleitur
fór þar Bjarni, kenpan rdmQ;
gnustu hlifar, eggju atti
auðnutun-ga þjóðar framo.
Bjarni háa breku þoldi,
Bjami stóð ci fieti höllnm
—■ málsnjall betur manni hverjum,
miklu hœstur drengskap öllum;
Btórsýnn andi styrkrar lundar,
stýrði djarft í róti öllu;
frúbeer mjög um fríðleik ytri,
fremdarsveinn ár Bragahöllu.
tsland virti öllum framar,
aldrei spurðist hik njv flótti,
vigrcif önd' í voðaskœru —
vu’gnr enginn Bjarna sótti
—• skjótlig líðast skifti vopna,
skjómí þaut og höggið dundi,
gassa m e n n i gíf uryrðin
gcngn slypp af Bjarna fundi.
Dreif að háum dróttinmanni
dáðrökk sveit, cr vígliy þókii
—- andarsnilld og œskuljámi
undir Bjarna merki sókii;
aiistursýnni œskn var hann
Islands giftu leiðarstjarna.
(Hjer er engum hróðri logið,
hitt cr satt: vjer dáðum Bjarna.)
Bláma sló frá björtum degi,
Bjarna fór ci harri annat —*
erindreki íslandsþjóðar
úl ug suður löndin ka/nnar;
— hylli sótlur hárra manna,
hinyað bcinast vinir flciri,
auðnumanni orðstir hœkkar,
íslands veyut' stoðugt meiri.
Kvaddur þingi — kom úr fönrn
(kncrri dýrum Vait að landi
i