Lesbók Morgunblaðsins - 01.02.1931, Síða 3

f-KRBÓK MOftGUNBLAÐStNÖ
--- fj-----------J.v '-^ .-
Eru 400.000 nœgileg til þess að
gera umbætur á greifasetrinu á
árit 400.000 árlega fara til þess
— og þvkir enguin mikið.
-t* ij . .
Hefir skáldið dálæti á einhverju
sjersbijku liárvatni? D’Annunzio
hefir ekki eitt hár á sínu h'öfði, er
sköllóttur eins og glerkúla. Vagn-
farmur kemur af liármeðulum!
Er skáldið í slæmu skapi? Þjóð-
leikhúsið í Milano leikur eitthvert
leikrit hans!
7 HP- - •’
Er það svo, að ,,greifinn“ safni
minjagripum úr ófriðnum? Rann-
sakið söfnin, og sendið honum alt
sem ]jar er af því tægi, og hann
vill hafa!
Óskar skáldmæringurinn að fara
svipför til Nizza ? ? Hm. Hm. . . .
ICæri herra fursti! — skrifar
Mussolini — þegar leynilögregla
hans segir lionum frá þeim fyrir-
ætlunum — Það er mjer alveg
ósegjanleg gleði að heyra, að þjer
skulið nú vera orðinn svo góður
til heilsunnar, að þjer treystið yður
til þess að leggja upp í ferðalag.
En væri það ekki mögulegt fjrrir
yður að fresta ferð yðar um stund,
því nú hefir stjórnin einmitt feng-
ið þá alveg ágætu lmgmynd, sem
jeg hefi mikinn áhuga fyrir að
láta hinn ágæta málara (X) mála
mynd af yður, í Fiume einkennis-
búningi yðar, fyrir listasafn ríkis-
ins. Mjer myndi sárna það áltaf-
lega mikið, ef ekki væri hægt að
koma þessu í kring nú í sumar.
Voiiandi fáið þjer einhverntíma
seinna tækifæri til þess að fara
hina fyrirhuguðu ferð.
Yðar einlægur skuldbundinn
velunnari
Bonito Mtissolini.
í höll hans er fjöldi verkstæða.
í einu j^eirra eru ilmvötn gerð
handa vinkonum hans. f öðru eru
gerðir allskonar skartgripir, er
hann gefur gestum sínum.
Mikið yndi hefir hann af því
að halda ræður af stjórnpalli
,Puglia“, þegar gestir heimsækja
hann. Leiðir hann gesti sína út í
aldingarðinn, þar sem skipið er,
stígur á skip, og talar með þrum-
andi^ rödd:
„Heill þjer háæruverðugi, elsku-
legi vinur minn Guiseppe. Þjer
auðnist að lifa í þúsund ár, þú erfi
rikt kvennabúr og verðir auðugri
en Henry Ford“.
Flugvjel D’Annunzio hefir ver-
ið tekin af honum. En bíla og mót-
orbáta getur hann haft eins marga
og hann vill.
HeimLlislíf .lians í Montenevoso
er æði einkennilegt. Stundum lok-
ar hann sig inni vikum saman, og
sekkur sjer niður í trúmálahug-
leiðingar. Þá ætlar hann að lifa
sem helgur maður, og mega konur
þá ekki stíga fæti sínum í höll
hans. f stórum sal hefir hann safn
af myndum goða og dýrlinga. Þar
eru og Kristmvndir og mvndir af
heilagri Marívr, innanum goðalík-
neski austan úr Asíu.. Þar heldur
liann fyrirlestra um uppruna og
einkenni allra trúarbragða.
En brátt leiðast honum trú-
A Ð er margt ól jóst í
elstu prentsögu fslend-
inga. aðallega, vegna
þess að margar af bók-
unum, sem prentaðar
voru á 16. öld bafa glatast.
Svo er t. d. um fyrstu bók-
ina sem sagt er að hafi verið prent
uð á Hólum í tíð .Jóns Arasonar,
Hóla-brevíaríið, eða oftast kallað
Niðarós-brevíaríið, því að þetta
var uppprentun á því. Enginn efi
lcikur þó á því, að það hafi verið
]irentað. því aí snemma á 18. öld
var til eintak af því, og það er
jafnvel talið að enn muni til blöð
úr því í Svíþjóð. Öðru máli er að
gegna með þýðingu eða útgáfu
Jóns Arasonar af hinum fornu guð
spjallamönnum, sem Tort’i prófast-
ur Jónsson í Gaulverjabæ er eina
beimildin fyrir. Ekki get jeg fest
neina trvi á það, að sii bók hafi
nokkurn tíma verið til, og hef jeg
gert grein fyrir skoðun minni í
grein um prentsmiðju Jóns Matt-
híassonar, sem birt var í Alman-
aki Ólafs S. Thorgeirssonar fyrir
1P3C og skal því ekki fara frekar
út í það mál hjer. Af Hólabókum
úr tíð Ólafs Hjaltasonar biskups

mála hugleiðingamar. Þá fer hann
að skrifa, þá vakir hann allar
nætur. og skrifar við ljós frá stór-
um blysum. Þegar hann reiðist t. 5
n viíS Jviposlafa, som eru verstu i
fjandmenn hans, þá kallar hann á
hermenn sína í fallbyssubátnum <
..Púglia“ og þeir skjóta nokkr-
um fallbyssuskotum í áttina tll !
Belgrad.
Og fallbyssuskotin druna.
— Hann er geggjaður, segja fas-
cistar.. — Hann er skáldið, og
lifir í heimi andans, ástríðapná,
fegurðar og frægðar, segja vinir ,
hans.
— Allir hafa rjett að mæla. ,
sí'gir Pirandello. — I’að er að *
minsta kosti þróttur í honum enn .
— því miður, segir Mussolini.
þekkjast nú einungis tvær: Píslar-
prjedikanir Corvinusar (líklega
prentaðar um 1509) og Guðspjalla-
bókin (1562). Háskólabókasafnið
í Kaupmannahöfn á eina eintakið
Sem til er af þessum bókum, og
vantar þó í bæði. Elsta bókin sem
þekt er rir biskupstíð Guðbrands
Þorlákssonar, er „Lífsins vegur“
(1575) eftir Níels Henningsen, og
em tvö eintök til af henni á kon-
unglega bókasafninu í Kaup-
mannahöfn, og er annað |>eirra
á bókfelli.
Að vísu eru til upplýsingar um
bækur frá 16. öld í íslenskum
rituin frá seinni öldum, en það
er einatt mjög hæpið að byggja
á þeim. Höfundamir hafa krítik-
laust tekið þær oft hver eftir
öðrum, án þess nokkurntíma sjájf-
að hafa sjeð þessar bækur, og
sama sið hafa gjaraa hinir svo-
kölluðu bókfræðingar okkar fylgt
fram á síðustu tíma. Það eru út-
lendingar sem hafa lagt gmnd-
völlinn undir íslenskri bókfræði:
Chr. V. Bmun, Thomas W. Lid-
derdal, og framar öllum Willard
Fiske. Einna áreiðanlegastar upp
lýsingar fré fyrri öldum koma
Qamlar íslcnskór bækur
Effir prófessor Halldór Hermannsson.