Lesbók Morgunblaðsins - 16.04.1933, Side 6
iié
lessók morgunblaðsins
á Húsafelli. Hann var þá nokkuð
við aldur, 58 ára gamall. Hann
var þjóðliagasmiður, skytta góð
< g mjög hneigður fyrir allan veiði-
skap. A vorin stundaði hann sil-
ungsveiði í Sesseljuvík í Arnar-
vatni. Þar átti Húsafell alla veiði,
Þar höfðu Kalmanstunguhændur
samveiði með honum, móti því að
hann mátti stnnda dorgarveiði á
ísum í þeim vötnum sem voru í
heiðarlöndum Kalmanstungu. Nú
var það þetta haust, 1814, að -Tak-
oh brá vana sínum að fara á dorg-
arveiði, en sendi syni sína tvo,
('uðmund, sem þá var kominn að
tvítugu og Þorleif fjórtan ára
gamlan. Þetta var seint í nóv.
Við Reykjavatn áttu þeir að
liggja. Þar var veiðimannskáli
og þar þektust ágæt mið, þar sem
silungur var feitari og vsenni en
i flestum öðrum vötnum á því
r.væði. Þeir hræður komu að
kvöldi dags í náttstað og hreiðr-
uðu um sig að vanda í skálanum
og sváfu til næsta morguns. Þá
með degi fara þeir að leita að
miðunum eftir tilvísun föður
síns. Bregður 1>eim þá kynlega
við, er þeir finna mannaför að
og frá vatninu. Lágu förin þar
að opinni lind. Þeir röktu þessi
för spölkorn suður í hraunið og
kemur þá sterkur reykjarþefur á
þeim, sem gaf það til ltynna, að
víði væri brent. Kom þeim þá til
hugar hinn dularfulli. maður, sem
sást í Geitlandsleitinni og þóttust
þess vísir, að útilegumaður, eða
menn, ættu þar aðsetur. Hjeldu
þeir þá til bygða og tilkyntu hvers
þeir hefðu vísari orðið TTm sama
leyti sem bræður þesgir fóru til
veiðanna, skeði það í Fljótstungu
að hryssa með folaldi hvarf þaðan
úr hesthúsi um nótt. Snjór var á
jörðu og sást að maður hafði
teymt hryssu þessa til heiða. —
Fljótstungumenn röktu förin, sem
lágu norðan megin Norðlinga-
fljóts. Þegar kom norður á Þor-
geirsvatn fundu þeir folaldið
dautt þar á ásnum. Þar hafði það
gefist upp að fylgja móðurinni
því færð var slæm og hafði komu-
maður skorið það á háls. Við það
hurfu Fljótstungumenn heim og
þótti súrt í broti. (Niðurlag).
r
Arið helga.
Nýlega opnaði páfinn hinar helgu dyr Pjeturskirkjunnar í
Róm, í tilefni af „árinu helga“, 1900 eftir dauða Krists. Fór sú
athöfn fram með mikilli viðhöfn. Páfinn var í sínum fegursta
skrúða. Hann gekk að hurðinni fyrir hinum helgu dyrum og sló
með litlum hamri þrjú högg á hana. Var hurðin síðan opnuð, •
Fílslátrarinn.
Nokkrir slátrarar í Kaupmanna-
höfn sátu saman að sumbli. Þá
fann einn þeirra upp á því, að
segja að hringt hefði verið frá
dýragarðinum og einhver slátrari
beðinn að koma þangað til þess
að slátra fíl. ITngur slátrari bauðst
þegar til þess að taka þetta að
sjer. Kvaðst hann hvergi smeikur
við það að ráðast á fílinn. Og
litlu síðar var hann kominn á stað
til dýragarðsins í bil, með alt
sitt hafurtask, axir og sveðjur.
Þegar út í dýragarðinn kom.
Vildi hann fá að fara þar inn án
þess að greiða aðgöngugjald. —
Kvaðst hann vera kominn til þess
að slátra fílnum.
Stúlkan, sem selur aðgöngumiða,
varð dauðhrædd, því að hún hjelt
að maðurinn væri geggjaður.
Þó rjeð hún það af að síma til
fórstjóra dýragarðsins og spurði
hann hvernig á þessu gæti-staðið.
Komst þá upp hvernig leikið hafði
verið á slátrarann. Varð hann að
athlægi um alla borgina fyrir vik-
ið, og er nú ekki kallaður annað
er> „Fílslátrarinn.“