Lesbók Morgunblaðsins - 14.04.1935, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
115
mun koma að síðar — mestur
kostnaðurinn er meðan maður
dvelur á Islandi.
KIPSTJÓRINN á Arcturus
heitir Andersen (allir Danir
heita Andersen, Jensen, Hansen eða
Petersen) fjörugur og kurteis
Dani. Hann talar ensku ágætlega
og er þrautreyndur sjómaður. Og
ef farþegar eru ekki sjerstaklega
heimtufrekir um þægindi á skip-
inu, þá er ekkert því td fyrirstöðu
að þeir hafi ánægju af ferðinni.
Mjer fanst alt ágætt um borð,
nægur og góður matur, og rúm-
s'n ekkert líkari líkkistum en þau
eru yfirleitt í litlum skipum. Að
vísu hefði það verið til bóta að
höggva nokkra þumlunga neðan
af fótum manna, eða þá að lengja
rúmin að sama skapi. En maður
getur nú ekki búist við því að alt
sje eins og hann hefði framast ósk-
að. —
Að vísu kom nokkur óánægja
í ljós eftir að við fórum frá Skot-
landi. Ungur Skoti krafðist þess
að fá rúm fyrir stóran hund í
klefanum þar sem hann og vinir.
hans voru. Þetta vildi skipstjóri
ekki leyfa. Englendingur nokkur
bölvaði þessum „gripaflutningi“,
svo sem hann ákvað, í sand og
ösku. Og gamall danskur kaup-
maður hafði þann ófrávíkjanlega
sið, að raka sig fyrir framan spég-
ilinn á matborðinu á hverjum
degi. Þetta olli nokkurri þögulli
óánægju fyrst í stað, en svo kom
sjóveikin og bætti iir öllu, og eft-
ir það var alt í lagi.
Arcturus tafði nokkra daga í
Grangemouth.
En svo var það, að jeg sat ró-
legur í klefa mínum og beið þess
að skipið legði á stað. Yeit jeg
þá ekki fyr en þessi litla dunreið
heyrist í stiganum og það er eins
og fjöldi manns þyrpist inn í borð
salinn.
„Halló! Hver andskotinn! Nei,
nú þykir mjer týra á skarinu!
Hvar er alt fólkið? Þjónn!
Hvar í skrattanum er strákurinn?
Heyrðu, Bovser! Hvað ertu að
fara? Halló, þú þarna! Hvar í
veröldinni eru rúmin okkar? Ham-
ingjan góða! Ha, ha! Nei, þetta
er grétbTóslegt!“
3
Nú gullu aðrar raddir fram í
og varð úr einn gjallandi upphróp-
ana og umkvartana:
„Nei, nú er mjer nóg boðið!
Engin rúm og engir klefar! Halló,
þjónn! Hvar er ferðakistan mín?
Heyrðu þjónn, hvar er veiði-
stöngin mín? Hjerna, hjerna, hef-
irðu ekki sjeð hlífðarfötin mín? Ó,
nú hefi jeg týnt byssunni minni!
Nei, svei mjer þá, þetta gengur
ekki! Eigum við ekki að kæra
fyrir afgreiðslumanninum?“ —
„Jú, auðvitað, komið þið!“ —
„Nei, nei, svei því!“ „Jú, jú, það
skulum við gera!“ — „Halló, hvar
er Bowser? Farinn í land? Nei, nú
dámar mjer ekki! Sá er góður!“
Og um leið kom þessi sama
dunreið aftur, og í gegn um þyt-
inn og fótasparkið heyrðust orð
eins og: „Svívirðilegt!‘ ‘ og „And-
styggúegt", og allur skarinn var
rokinn út aftur. Jeg hafði aðeins
tíma ril þess að sjá að þetta voru
fjórir eða fimm nýtískuklæddir
ferðamenn — ungir og mikillát-
ir menn, sem höfðu tekið sjer
far með skipinu til Islands.
Seinna um kvöldið komu þeir
aftur með sama gauragangi. Þá
var skipið að leggja úr höfn, og
allir farþegar komnir um borð.
Skipið skreið út í sundið. Og von
bráðar byrjuðu bylgjur úthafsins
að lægja rostann í þessum áköfu
„sports“-mönnum, og áður en
nóttin var Uðin, heyrði jeg til
þeirra gagnólík hljóð og hávaða.
(Nú er hlaupið yfir kafla í bókinni,
og segir næst frá því, er fundum höf-
undarins og þessara ferðamanna bar
aftur saman í Reykjavík. Til skýring-
ar má geta þess, að í „Þjóðólfi“ eru
taldir farþegarnir, sem komu hingað
með Arcturus að þessu sinni. Þar er
getið 5 breskra ferðamanna: S. Baring
„Gould og James Richard Haig frá Eng-
landi, William Lawson, Jas. N. Robert-
son og Mr. Whyte frá Skotlandi. Hinn
síðast nefndi var hingað kominn til
þess að annast silungsveiði fyrir Kald-
árhöfðalandi um sumarið fyrir Hogarth
húsbónda sinn. Er líklegt, að þetta sjeu
mennirnir, sem höf. talar um. Ekki er
gott að segja hver hefir verið danski
kaupmaðurinn, sem rakaði sig í borð-
salnum, nema það hafi verið Lefolii
kaupmaður á Eyrarbakka, því að hans
er getið meðal farþega.
Næst verður vikið að frásögn Brow-
ne’s, sem hefst um það leyti, sem hann
er að leggja á stað í ferðina austur að
Geysi). Framhald.
Páska-undirbúningur
er nú í fullum gangi í grísk-kat-
ólsku löndunum. A myndinni sjest
búlgarskur bóndi vera að selja
páskalamb á markaðnum í Sofía.
Eddie Cantor
er einn af vinsælustu gamanleik-
.ururn í amerískum kvikmyndum.
Hann nýtur mikillar lýðhylli,
sjerstaklega meðal landa sinna.
Nemandi í gagnfræðaskóla ætl-
aði að stríða kennara sínum. Áður
en kenslustund byrjaði fór hann
með heytuggu og lagði á kennara-
stólinn.
Kennarinn kom inn, sá heyið og
sagði: — Nú hefir einhver asninn
látið morgunmatinn sinn hjer á
keruxarastólinn.