Lesbók Morgunblaðsins - 14.04.1935, Blaðsíða 4

116
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
„Laura“ strandar.
25 ára minning.
Eftír Ludvig C. Magnússon, endurskoðanda.
Niðurlag.
Leitað bæja.
Umhverfis vörina, sem við höfð-
um lent í, voru háir bakkar, og
hjengu nú +< rir snjósk; Uar fram-
an í þeim. Var ekki auðhlaupið
að því, að komast upp úr vörinni.
Loks komust þó allir upp á bakk-
ann, hver með annars aðstoð, en
erfiðleikum var það bundið að
koma upp fyrir skaflinn sumum
þeim, er lasburða voru og hel-
kaldir, eftir setuna í björgunar-
bátnum.
Er upp á bakkann kom, var
okkur öllum boðið lieim að Hóla-
nesi, og tók húsfreyjan þar, frú
Steinunn, kona C. Berndsens
kaupma'iii-. á móti okknr ou
færði inn í hlýja stofu. Held jeg,
að allir hafi þá orðið ylnum fegn-
ir, bæði þeim yl, er arineldurinn
breiddi út um stofuna, og eigi
síður hinum, er emkendi allar
móttökur húsfreyjunnar.
Hrestust nú flestir furðu fljótt
og vel, og er undir borðum var
setið, rifjuðust upp ýms atvik frá
því, er óvænlegast horfði. Þóttu
sum þeirra ærið spaugileg, eins og
lítillega sjest af því, sem áður er
ritað.
En nú bar nýjan vanda að hönd-
um. Kaupmaðurinn, sem um dag-
inn hafði verið að heiman, kom
nú heim, og hafði tekið að sjer
að hýsa yfirménnina af skipinu.
Var því ekki um annað að gera
fyrir okkur, er fyrir vorum, en
að leita náttstaðar annars staðar.
Kunnugir menn voru fengnir til
þess að telja upp alla bæi þar í
nágrenninu og húsráðendur, ef
ske kynni, að við skipbrotsmenn
þektum einhverja þeirra. Jafn-
framt var gerð áætlun um það,
hvað marga myndi vera hægt að
hýsa á þeim bæjum, er líklegastir
þóttu að bera niður á. Því næst
var farið út í hríðina og nátt-
myrkrið, og hjelt liver, eftir til-
vísun, til þess bæjar, er ham.
skyldi leita griðastaðar á.
Móðir mín og við systkitiin
hjeldum heim að bæ þeim, 'er
Lækur heitir, og er liann sem
næst miðja vega milli Hólaness og
Höfðakaupstaðar.
Gangurinn sóttist mjög seint,
því að ófærð var mikil, og lýjandi
að kafa snjóinn. Náðum við bæn-
um, og gerðum boð eftir hús.ráð-
endum, Birni Björnssyni og Ingi
björgu Hannesdóttur. Komu þau
óðara fram í bæjardyrnar, og
könnuðust þær þá strax hvor við
aðra, Ingibjörg og móðir mín,
höfðu áður kynst lítilsháttar á
Sauðárkróki. Og nú varð biðiu á
lilaðinu ekki löng.
Húsráðendur kváðu velkomið,
að við værum þar, og nytum þess,
er þau gætu veitt okkur. Bjugg-
um við hjá þeim þá daga, er við
vorum á Skagaströnd, og voru
þau mjög samtaka um að gera
dvölina þar sem ánægjulegasta
fyrir okkur, og marga aðra skip-
brotsmenn, er komu sjer til á-
nægju á heimili þeirra, meðan
beðið var eftir skipsferð.
Hinir aðrir skipbrotsmenn náðu
Og líka allir bæjum, og var víð-
ast vel tekið. Skipverjum, öðr-
um en yfirmönnum, var komið
fyrir í barnaskólahúsinu, ásamt
nokkrum farþegum.
Björgunarskipið ,,Geir“
kemur á strandstaðinn.
Þegar eftir að skipbrotsmenn
höfðu náð landi, var hraðboði send
ur til Blönduóss, með símskeyti
til björgunarskipsins „Geir“, um
að koma norður, en hann lá þá á
Rvíkurhöfn. Brá Geir strax við og
lagði af stað frá Reykjavík um
kvöldið, og kom að strandinu á
föstudagsnótt. Var þá „Laura“ enn
óbrotin, enda hafði veður verið
sæmilegt daginn áður, og þá unnið
lítilshóttar að því að flytja á land
farangur farþega og skipverja.
Hóf nú „Geir“ undirbúning að
því að ná „Laura“ á flot, og voru
þó taldar miklar líkur á því, að
það myndi takast. Var unnið allan
föstudaginn við að ljetta skipið,
og vörur úr því fluttar ó land,
en þó einkum yfir í björgunar-
skipið.
En enginn fær umflúið sinn
skapadóm.
Á laugardagsnótt spiltist veður
með vestan stormi og brimgangi
miklum. Þá nótt kastaðist „Laura“
af skerinu, er hún hafði strandað
á, og rak vestanstormurinn liana
nær landi og braut botn hennar,
svo að sjór fjell inn. En björg-
unarskipið leitaði sjer skjóls
vestur undir Vatnsnesi.
Mátti nú sjá, að það gat brugð-
ist til beggja vona, hvort hægt
yrði að bjarga „Laura“.
Samt hjelt „Geir“ áfram björg-
unartilraunum sínum, og jafn-
framt var unnið að því að ná vör-
um á land, en þær voru miklar
í „Laura“ til kaupstaðanna við
Húnaflóa og á Vestfjörðum. —
Vörurnar, sem björguðust, voru
yfirleitt taldar lítilsvirði, sökum
skemda. óveður voru altaf mikil
á köflum, og var því aðstaðan
við björgunina hin versta.
Fimtudaginn 24. mars, gafst
„Geir“ loks upp við að ná „Laura“
út,og hafði hann þá verið að reyna
að bjarga henni í sex daga. Var
hún þá líka svo mikið brotin, að
vonlaust var, að hún næðist á flot.
iÆfilok „Laura“ urðu því þau,
að hún liðaðist sundur á strand-
staðnum.
Og er minst var á örlög henn-
ar, rifjuðust upp fyrir mörgum
æfilok annars skips, póstskipsins
„Phönix“. „Laura“ var sem sje
smíðuð til þess að taka við póst-
ferðum hjer við land, þegar
„Phönix“ fórst, eftir mikla hrakn-
inga, í nær óstæðu ofviðri með
feikna frosthörku, hinn 31. jan-