Lesbók Morgunblaðsins - 02.06.1935, Blaðsíða 8

176
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
aura líterinn. í kaffihúsunum tala
þeir um óvini sína, því að hver
maður á ótal óvina. Þeir tala og
gjarna um pólitík, vegna þess að
hana er hægt að tæta óendanlega
UPP í þvnnra og þynnra. En þeir
eru nii í rauninni ekki pólitískir.
Þegar uppreisnin braust út á
Spáni í fyrra og borgarastyrjöld-
in stóð sem hæst, ljetu Malorca-
búar sjer nægja að hefja hálfrar
klukkustundar verkfall — þeir
fóru iir vinnu klukkan 10% í
staðinn fyir klukkan HV2 — °8
þetta var á laugardegi. Engum
einasta Malorcabvia datt í hug að
fórna byltingunni á Spáni meira.
Vinnubrögðin á Malorca eru ein
kennileg. Vegavinna er t. d. þann-
ig að sumir koma með rekur og
aðrir með körfur á bakinu. Nii
moka menn mold upp í körfurnar
og síðan eru þær teknar á bakið
og bornar langar léiðir. Þar er
hvolft úr þeim og síðan koma
burðarmennirnir aftur og þurfa
auðvitað að hvíla sig og eru harð-
ánægðir með afrekin. Engum dett-
ur í hug að það mundi vera auð-
veldara að nota hjólbörur til þess
að koma moldinni burtu, og það
mundi flýta fyrir verkinu. Enginn
þarf að flýta sjer á Malorca. Tím-
inn stendur þar í stað.
En þó eru Malorcabúar fjörug-
ir. Þeim líka ærsl og hávaði, því
að það er svo gott til tilbreyting-
ar sljeninu. A daginn ér eins og
lífið liggi við í Palma. Bílar þeys-
ast um göturnar með öskri og
óhljóðum. Hvar sem menn eru
saman komnir, og þó sjerstaklega
á torgum, er æpt og öskrað. Og
eins er þetta í kaffihúsunum. Þar
tala menn hver við annan eins
hátt og þeir sje að kalla langar
leiðir.
En guðdómlegur friður hvílir
yfir náttúrunni — hinum fagúr-
bláa sjó, sólskininu, pálmunum og
olíutrjánum. Og hvergi í heimi er
nátthimininn eins fallegur og þar,
stjörnurnar hvergi skærari, mán-
inn hvergi með slíkum gullslit. Og
í þessari dýrð og kvöldkyrð
hljóma strengir „þolero", guitar-
anna malorku, sem fagrar stúlk-
ur slá til þess að seiða að sjer
elskhuga.
Smœlki
— Hvað gengur að þjer, gamli
vinur? Þú ert svo óttalega dapur
í bragði. ,
— Jeg fekk nýjan klæðnað í
gær, tvennar buxur, og í morgun
brendi jeg gat á — jakkann.
Biðill: Jég fell í duftið að fót-
um yðar.
Hún: Segið þjer duftið? — Jeg
skal bara láta yður vita það, að
jeg hreinsaði herbergið með ryk-
sugu í morgun!
— Skiluðuð þjer þessu^ sem jeg
bað yður um, til hans Jónasar?
— Nei, í fyrsta lagi var hann
nýlátinn . . .
— Nú, og í öðru lagi?
Bónorð. Þau voru á gangi í
kirkjugarðinum og komu að ætt-
argrafreit hans. Þá herti hann
upp hugann og sagði:
— Ungfrú, munduð þjer vilja
láta jarða yður hjerna?
Mýflugnanet.
Frá Bandaríkjunum flytjast
menn nú unnvörpum til Alaska til
að nema þar land. En í Alaska
er mikið mýbit og þess vegna er
öllum landnemunum kent, áður
en þeir leggja á stað, hvernig þeir
eigi að verjast því. Hjer er vérið
að sýna manni hvernig hann á að
nota net til þess að hlífa andlit-
inu og hálsinum.
Hjartað hægra megin.
Fyrir nokkru var kona, 40 ára
að aldri skorin upp við botnlanga-
bólgu á Sandvíkursjúkrahúsi í
Danmörku. Við uppskurðinn kom
það í ljós, að botnlangi hennar
var vinstra megin, en hjartað
hægra megin. Sjálf hafði konan
ekki hugmynd um þetta' og hafði
aldrei haft nein óþægindi af þessu
öfuga sköpulagi.
Gott nafn.
í Pontiac í Michigan í Banda-
ríkjunum á heima maður sem heit-
ir Glafkof Pappathaodorokomo-
undoronicolucopoulos. Kennarar
harna hans báðu hann að breyta
um nafn, en hann brást reiður við
og sagði að þetta væri gott nafn,
og það hefði þann kost að fáir
gengi undir því.
Ný spilategund.
Nýlega er farið að gera spil úr
aluminíum, og eiga þau að vera
sjerstaklega hentug þegar spilað
er úti undir berum hlmni.
Þau fjúka ekki burt í vindi og
beyglast ekki saman. Ef þau verða
óhrein, má þvo þau úr sápuvatni.