Lesbók Morgunblaðsins - 04.10.1936, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
317
takmarkast að sunnan af lista-
safni Einars Jónssonar, að norð-
an af húsi Listvinaf jelags Reykja-
víkur, að austan af Austurbæjar-
barnaskólanum. En rjett þar hjá,
er Skólavarðan gnæfði yfir bæinn,
er nú líkneski „Leifs hepna“, sem
Bandaríkin gáfu íslandi á 1000
ára afmæli Alþingis.
KÓLAVÖRÐUHOLTIÐ er
breytt að mörgu öðru en
þessu. Þar sem áður var stórgrýt-
isurð, er nú komin grasi gróin
sljetta. Og þessi breyting er eins
manns verk. Hann heitir Benedikt
Jóhannesson og á heima á Frakka-
stíg 6. Hann er nú á 72. árinu, en
um síðastliðin þrjú ár hefir hann
verið öllum stundum í Skólavörðu-
holtinu, frá því eldsnemma á
morgnana og fram á kvöld, hvern-
ig sem veður hefir verið. Hann
hefir tekið stórgrýtið, brytjað það
sundur í smátt og hlaðið því í
stórar og vel gerðar hrúgur. Fer
ekki hjá því að margir hafa veitt
því eftirtekt hve vel var um geng-
ið í þessu grjótnámi og hvernig
holtið gjörbreyttist. Fæsta mun
þó hafa grunað, að þetta var alt
verk eins gamalmennis.
FYRIR rúmum þremur árum
var ■ Benedikt í bæjarvinnu,
en misti hana. Honum bauðst at-
vinna við byggingar, en hann
hafnaði henni, vegna þess að hann
treysti sjer ekki til þess að vinna
á móti mönnum í fullu fjöri. Þess
vegna sneri hann sjer til bæjar-
verkfræðings og bað um leyfi til
þess að mölva grjótið í Skóla-
vörðuholtinu, upp á von og óvon
um það að bærinn keypti seinna
af sjer mulninginn til gatnagerð-
ar. Leyfið fekk hann og byrjaði á
starfinu í september 1933.
Margur mundi nú í hans spor-
um hafa hugsað mest um það að
kljúfa og brjóta sem mest af
grjóti á sem stystum tíma. En
Benedikt hugsaði ekki þannig.
Hann hugsaði jafn mikið um það
að ganga vel frá öllu. Skólavörðu-
holtið virtist ekki frjósamt, þegar
hann gekk þar fyrst í berhögg við
grjótið. En milli steinanna leynd-
ust grastægjur, og þegar Benedikt
reif upp stórgrýtið, sem sumt stóð
djúpt í jörð, fór hann með hverja
í haust sigraði K. R. í öllum
flokkum í knattspyrnu og hlaut
því alla haustbikarana. Hjer er
mynd af hinum sigursælu kepp-
endum í 1., 2. og 3. flokki K. R.,
ásamt þjálfurum flokkanna, Guð-
mundi Ólafssyni og Sigurði Hall-
dórssyni. Einnig af formanni K.
R., Erlendi Pjeturssyni.
grastó eins og sjáaldur auga síns.
Svo fylti hann upp holurnar eftir
steinana og sljettaði yfir, og þakti
síðan með grastætlunum. Er því
svo komið, að þarna, þar sem
stórgrýtisurðin var áður, er nú
að myndast sljettur grasbali, sem
vel gæti orðið að fögru túni um-
hverfis Leifsstyttuna, ef hann væri
friðaður fyrir ágangi, og áburði
dreift þar yfir. Mundi þá Skóla-
vörðuholtið fá þann svip á sig, er
samboðinn væri hinni fögru gjöf
Bandaríkjanna — Leifsstyttunni,
þegar gengið hefir verið frá næsta
umhverfi hennar eins og á að
gera.
ANGIRÐU snemma morguns
upp að Leifsstyttunni til
þess að anda að þjer fersku lofti
og njóta útsýnisins áður en þú
gengur til vinnu, mun það ekki
bregðast að þú sjerð gamla mann-
inn kófsveittan við það að brytja
niður steina þar í holtinu. Og
takir þú hann tali, þá er hann
glaður og reifur. Hann mun segja
við þig eitthvað á þessa leið:
— Jeg hefi altaf haft þá trú,
að vinnan göfgi manninn. Og
hvers vegna á jeg þá ekki að
vinna eins lengi og guð gefur
I sumar vann K. R. einnig Alls-
herjarmót 1. S. 1. og titilinn
„Besta íþróttafjelag lslands“,
Víðavangshlaup drengja, Drengja-
mót Ármanns, og á Meistaramót-
inu vann það meistaratign í 10
íþróttum af 16. Sýnir það hvað
K. R. á ágæta íþróttamenn í
frjálsum íþróttum.
mjer heilsu. Ætti jeg að halda að
mjer höndum vegna þess að jeg
er orðinn gamall, þegar jeg kenni
mjer einkis meins og hefi aldrei
fundið til gigtar?
Þessi lífsskoðun gamla manns-
ins er þeim mun einkennilegri
þegar þess er gætt, að hann fær
aðeins þrjár krónur fyrir bílhlass
af grjóti, en ekkert fyrir það
hvernig hann hefir gengið frá
Skólavörðuholtinu. En hann ætti
að fá viðurkenningu frá bænum
fyrir það.
Sjálfur hugsar hann ekki svo
hátt. Hann er innilega þakklátur
bæjarverkfræðingi fyrir það að
leyfa sjer að brjóta grjótið í
Skólavörðuholtinu, og láta bæinn
kaupa það af sjer við hentug-
leika. Um 1400—1500 bílhlöss hef-
ir bærinn fengið hjá honum alls,
þar af 400 nú nýlega.
Hjer eftir fara konur ekki
upp í Skólavörðuholt með börn
sín og hita kaffi. Nú líður að
því að holtið verður friðað og
fegrað, og hefir Benedikt gamli
Jóhannesson ekki lagt ódrýgstan
skerfinn til þess að það verði
hægt.
MacDonald var járnbrautar-