Lesbók Morgunblaðsins - 11.10.1936, Blaðsíða 4
324
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
sviði. Fleira mætti nefna, sem
konum er betur gefið en körlum,
og skal þó aðeins á eitt vikið enn.
Varla mun verða á móti því bor-
ið, að konan er vanalega betur
eygð en karlmaðurinn, en ekkert
kann jeg um það að segja, livort
þessu fylgir betri sjón.
IV.
Mannslíkaminn einsog vjer þekkj-
um hann hjer á jörðu, er einungis
á bvrjunarstigi þrátt fyrir það, þó
að hann eigi sjer svona ótrúlega
langa sköpunarsögu. En takmark-
ið er fullkomnun, og það eigi ein-
ungis f.vrir einhverja fjarlæga
niðja þeirrar kynslóðar, sem nú
er uppi, heldur einnig fyrir sjálfa
þá, sem nú lifa. Því að einsog
jeg hefi oft ritað um, lifa menn
áfram eftir dauðann hjer á jörðu,
líkamlegu lífi á öðrum jarðstjörn-
um. Því hefir verið haldið fram,
að kynin muni líkjast hvort öðru
því meir, sem lengra líður. En
hitt mun þó öllu rjettara, að þau
fullkomnist hvort á sína vísu, svo
að kona framtíðarinnar verði
kvenlegri, og karlmaðurinn karl-
mannlegri. En annars er þetta alt
svo mikið efni, að hjer verður
ekki meir en rjett á það drepið.
1. okt.
Helgi Pjeturss.
••»• ^ •»»»
Drotningin á Tonga,
Tonga-evjar eru í Kyrrahafi,
suðaustur af Fidschi-eyjum.
Þær eru sjálfstætt konungsríki,
undir vernd Breta, og þar ríkir
drotning, sem heitir Salote. Hún
tók við ríki 1918 og hefir stjórn-
að því með skörungsskap.
Nú er hún á leiðinni til Eng-
lands að finna Játvarð konung.
Hefir hún með sjer fágæta gjöf
að færa honum. Það er skjald-
baka, sem Cook landkönnuður
gaf einum af forfeðrum hennar
fyrir eitthvað 150 árum. Hefir
skjaidbaka þessi síðan verið
geymd í konungshöllinni í Nukua-
lofa á Tonga og næstum verið til-
beðin þar. Þetta er sú dýrmætasta
gjöf, sem drotningin á Tonga
getur gefið Bretakonungi.
Dani, sem þóttist eiga
höin á íslandi og hata islenska
veiðimenn i Grænlandi.
Efflr Efnar Mikkelsen.
PEGAR það mál var á dag-
skrá að flytja nokkra Eski-
móta til Scoresbysunds, reis upp
danski verkfræðingurinn A. W.
Wilkenfeldt og tilkynti opinber-
lega, að það væri óþarfi að deila
um þetta, því að ekki væri hægt
að stofna Eskimóanýlendu þarna.
Hann kvaðst hafa helgað sjer
fjörðinn árið 1919 og síðan haft
þar íslenska veiðimenn til þess að
nota náttúruauðæfi landsins, og
hefði hann fengið til þess noklc-
urn fjárstyrk frá Noregi.
Hann kom fram með þessa yf-
irlýsingu á opinberum fundi, sem
haldinn var um nýlendustofnun
í Scoresbysundi, og hann gáf
upplýsingar um ýmislegt, sem
enginn hafði haft hugmynd um
áður, meðal annars það, að hann
hefði fyrir löngu bygt ýmissar
veiðistöðvar í Scoresbysundi og
hefði látið skip sigla þangað ár-
lega til þess að skifta um veiði-
menn og flytja heim veiðiskap
þeirra.
Hann sagði enn fremur, að
veiði væri þar svo mikil, að hann
ætlaði nú að færa út kvíarnar og
stofna hlutafjelag til þess að auka
reksturinn þar, því að sjálfan
skorti hann nægilegt rekstrarfje,
enda þótt hann hefði stórgrætt á
þessu á hverju ári.
Allir voru undrandi út af því,
að slíkar framkvæmdir skyldi
vera hægt að reka í Scoresby-
sundi, og láta skip sigla þangað
árlega, án þess að yfirvöldin, sem
áttu að vaka yfir einangrun
Grænlands, hefði hugmynd um
það. En þegar yfirvöldin fengu
að heyra þetta, að danskur mað-
ur hefði byrjað slíka starfsemi,
þrátt fvrir boð og bann, og látið