Lesbók Morgunblaðsins - 11.10.1936, Page 6

Lesbók Morgunblaðsins - 11.10.1936, Page 6
326 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS Islensk kona í Jugoslafíu segir frá þjóðháttum þar. IBELGRAD, höfuðborg Jugo- slafíu, á heima íslensk kona, Lilly Pavlovitch. Hún er systur- dóttir Þuríðar Sigurðardóttur, forstöðukonu barnaheimilisins „Vorhlómið“ hjer í Reykjavík. Lillv er gift serbnesknm manni, sem er starfsmaður í stjórnarráð- inu í Belgrad, en verður sennilega sendur hráðum til Norðurlanda sem viðskiftafulltrúi stjórnarinn- ar. Frú Lilly hefir gert sjer far um það, að kvnnast serbnesku þjóð- inni sem best, en hún segir að torvelt sje að læra málið og þau hjónin tali altaf frönsku sín á milli. Þó þekkir hún kjör og lifn- aðarháttu fólksins í Jugoslafíu og lýsir hún því svo: — Ríkið er ungt. Það er skamt síðan að það var myndað úr mörg- um þjóðflokkum. Landhúnaður er aðal atvinnuvegurinn. Þar eru því flestir bændur; og þeir lifa ákaf- lega sparlega og neita sjer svo að segja um alt. Þess er því ekki að vænta að þar sje mikil æðri menning, að minsta kosti meðal kvenþjóðarinnar. En í borgunum lesa konur hæði lögfræði og lækn- isfræði. Og það er alls ekki sjald- gæft að hitta konur sem eru dokt- orar í lögum eða heimspeki. Þetta á sína rót að rekja til þess, að hjer í landi mega stúlkur ekki lifa eins og þær lystir. Þær mega aldrei fara í bíó eða í kaffihús nema með foreldrum sínum. Þær verða að sitja heima, og þess vegna nota þær tímann til að lesa fræðigreinar. En giftar konur eru ágætar húsmæður. Og þær eru snillingar í höndunum. Heimilis- iðnaður í Jugoslafíu hefir á sjer svo mikið listarbragð og er svo fagur, að frægt er um alla álfuna. Aður fyr gáfu ungar stvilkur líkamsæfingum og íþróttum lítinn gaum. Fvrir svo sem tveimur ár- um kom það varla fyrir að maður sæi stiilku á skíðum. En í fyrra hækkaði sala á skíðabúningum kvenna snögglega um 2—300%. Og nú eru stúlkurnar líka farnar að synda í Dóná. Pegar maður kemur svo sem 30—40 km. út fvrir Belgrad, verður manni starsýnt á það hvað fólkið er fastheldið við forna siði og venjur. Komi maður á sam- komu, þá fær maður að sjá unga fólkið dansa þjóðdansa. Þeir eru kallaðir „Kolo“. Undir er leikið á langspil og er það mjög tilbreyt- ingalítill hljóðfærasláttur. En það er sjón að sjá fólkið í hinum Lilly Pavlovitch. marglitu og margbreyttu þjóðbún- ingum sínum. Búningar þessir segja til um efni og ástæður manna. Ef einhver ungur sveinn vill komast að því hver stúlkan muni vera ríkust, þá er það fljót- sjeð. Það er sú, sem skreytir sig með flestum gömlum gullpening- um um ennið og barminn. Þegar nær dregur Tyrklandi, í þau hjer- uð, sem lengst voru undirokuð, verða. þjóðbúningarnir ekki jafn skrautlegir nje jafn mikið í þá borið. Það er afleiðing kúgunar- innar. Þjóðin er hraust. Það ber hvergi á úrkynjun. Sennilega stafar það af því hvað strangar reglur eru um það, að ættingjar mega ekki giftast. Það nær svo langt, að fjórmenningar mega ekki ganga í hjónaband — já, jafnvel svo, að börn svaramanna og hrúðhjóna mega ekki giftast, enda þótt eng- inn skvldleiki sje þar á milli. Hjer er margt ódýrt. Hvað munduð þið segja um það á ís- landi að fá kílógram af tómötum fyrir 5 aura og kílógram af bestu vínberjum fyrir 20 aura? — Hvað gerir þú hjer í sumar- fríinu ? — Jeg skrifa konu minni tvis- var á dag. — Ha! Þetta kalla jeg nú ást. — Onei. Hún hefir hótað því að koma hingað, ef hún fái ekki brjef frá mjer á hverjum degi — og eitt brjef getur altaf misfar- ist. Serbneskir bændur á skemtun.

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.