Lesbók Morgunblaðsins - 07.02.1937, Blaðsíða 7
LESBÓK MOBQUNBLAÐSrNS
3d
Spakmæli
Eftir Frejlif Olsen.
Frá Malajalöndum.
Myndin er úr bók Björgúlfs Ólafssonar læknis, „Frá Mal-
ajalöndum“. Höf. sjest sjálfur á myndinni (3. frá h.). Hann
er að kenna Malajabúum hjúkrunarstörf.
Mig gildir einu hvaða dóma
jeg fæ hjá mönnum — þar
eð það eru ekki aimað en menn,
sem dæma mig.
*
egar vinur minn verður fjand-
inaður minn kemur það til
af því, að hann hefir aldrei verið
vinur minn — og jeg hefi aldrei
verið vinur hans. Jeg hefi því
ekki mist vin, lieldur aðeins feng-
ið nýjan fjandmann — og sama
máli er að gegna með hann, svo
jafnt er á komið með okkur báð-
um.
*
jög er það ánægjulegt að
hafa hjá sjer gesti, og geta
gert sjer von um að þeir fari ein-
hverntíma.
*
kkur þykir mikið varið í, að
á móti okkur sje tekið með
einlægri ánægju, er við komum.
En hversu mikils meira er um
vert, ef það vekur verulegan sökn-
uð, er við förum.
*
umt fólk er leiðinlegt, af því
að það er svo þegjandalegt,
en aftur aðrir eru ennþá leiðin-
legri, af því að þeir eru sítalandi.
*
ið vitum, að menn eru mjög
mismunandi. En hversu
miklu meiri munur getur ekki
verið á sama manninum.
Hugsum okkur t. d. mismuninn
á sama manni, þegar hann flækist
svangur og auralaus um göturnar,
og þegar sá hinn sami kemur
sprangandi út úr bankanum með
veski sitt fult af seðluin.
*
umt fólk sem á bíl er svo
hreykið af honum, að engu
er líkara en að eigendurnir hafi
fundið upp bílinn og smíðað hann.
En af hverju hefðu menn al-
ment að gorta, ef þeir státuðu sig
ekki af neinu öðru en því, sem
þeir sjálfir hafa fundið upp.
*
f'tir því sem menn hlæja
hærra á mannfundum, gráta
menn beiskar í einrúmi.
Hefir dáið 400 sinnum
Margir kvikmyndaleikarar hafa
sína ákveðnu sjergrein. John
Miljan t. d. hefir sjerstaka æf-
ingu í að deyja „á ljereftinu“.
Sagt er að hann hafi dáið 400
sinnum, og það með mjög mis-
munandi móti. Hann liefir verið
hengdur og hálshöggvinn, drukn-
að, dáið úr sulti, verið tekinn af
í rafmagnsstól, og raarinn til
dauða undir hrosshófum. En hann
er ekki fyr risinn upp, en á hon-
um þarf að halda til að deyja í
annari kvikmynd.
Kvenlögregla
í London.
Ný atvinnugrein er komin til
sögunnar fyrir stæðilega ógifta
kvenmenn í London. Lögreglan
hefir ákveðið að fá konur til þess
að vera sjer til aðstoðar við að
hafa hendur í hári glæpamanna,
sem hafast við í skrautlegustu
veitingahúsum í Westend.
Konur þessar þurfa að vera um
3 álnir á hæð, hafa alhliða ment-
un, og vera vanar því að fara
með skammbyssu.
Fáar hafa enn orðið til þess að
sækja um þessar stöður.
Þótt þú farir --
(Undir laginu: „Nú veit jeg —“
eftir Karl Runólfsson).
Þótt þú farir er jeg altaf hjá þjer,
ekkert megnar þig að skilja frá
mjer.
Astin okkur leysti,
ástin okkur treysti,
eldur hennar hjörtu okkar fann.
Kom þú því, þótt kaldir vindar
gnauði,
kæri, okkur skilur aðeins dauði,
en lífið okkar bíður.
ljúfur dagur fríður,
loks við erum laus við heimsins
bann.
í hamingjunnar heimi skulum búa,
hjprtum okkar verðum við að trúa.
Gleymum grátnum tárum,
gleymum liðnum árum,
gæðum lífið geislaríkum yl.
Ó, hve sælt að eiga slíka heima
unaðar, og láta sig þar dreyma
æfintýralöndin.
Yndisleg er ströndin,
er við siglum sæl í draumi til. —
Vigdís frá Fitjum.