Lesbók Morgunblaðsins - 26.09.1937, Blaðsíða 7
LESfcÓK MORGtTNBLAÐSINS
íiO;!
Listaverk eftir Sigurjón Olafsson
myndhöggvara.
Hjer birtist mynd af lágmynd þeirri, sem Sveinn Björnsson
sendiherra skrifaði um í Morgnnblaðinu í gær, er Sigurjón Ólafsson
hefir gert og hlotið mikið hrós fyrir. Sendiherra leggur til, að efnl
verði til samskota til að koma myndinni upp. og að hún verði sett
utan á hús Fiskifjelagsins á horninu á Ingólfsstræti og Skúlagötu. í
dön&kum myndaskrám hefir Sigurjón nefnt mynd þessa „Der stavles
Klipfisk1'. Myndina á að steypa í cement og á hún uppkomin að
kosta 20.000 krónur.
stúlkum, þá gera þeir það vegna
þess að þeim þykir skemtilegt
að hafa þær sem förunaut eina
kvöldstund.
Flestir menn eru svo mikil
flón, að þeir vilja ekki sjá þessa
lduti í rjettu Ijósi. Þþ blindur
maður ætti að geta sjeð, hvað
þessar stúlkur á veitingastöðun-
uni meina með atlæti því, er þær
sýna gestunum, þá vilja margir
ekki skilja, að það sje budda
þeirra, sem þær sækjast eftir.
Þeir telja sjer trú um, að stúlk-
ur þessar hafi orðið ásthrifnar af
þeim.
Þegar slík veitingastiilka er
orðin þetta 35 ára, hefir hún
venjulega sparað sjer saman
nokkra fjárhæð. Þá opnar hún
einhverja smábúð með kramvöru,
eða þessháttar, og byrjar mjög
fábreytt líf. Sumar taka að sjer
umsjón í fatageymslum. Það er
oft tekjumikið starf. Og enn aðr-
ar komast í hjónaband — menn
giftast þeim til fjár. Sumar lifa
síðari hluta æfinnar í hamingju-
sömu, ástríku hjnnabandi.
*
Vegna þess hve kvenfólkið var
í miklum meirihluta eftir heims-
styrjöldina, og konur margar
höfðu góðar tekjur, opnaðist at-
vinnugrein „frúarsveinanna" (gi-
golos). Það eru menn, sem láta
konur sjá fyrir sjer. I París og
á Miðjarðarhafsströnd er mikið
af þessu fólki. Monte Carlo er
þeirra paradís. I næturklúbbum er
krökt af þeim, þar sem dansað
er, því allir dansa þeir vel. Þeir
eru iir öllum þjóðfjelagsstjettum.
Hinir veraldarvönustu frúar-
sveinar eru venjulega piltar, sem
eiga ríka feður, en fá þó ekki
nóg af peningum frá feðrum sín-
um, giftast er þeir komast á full-
orðinsár og þurfa fyrir konu að
sjá.
Þessir menn slæða'fyrir konur
sem eru á „hinum hættulega
aldri“, frá 45 ára og upp eftir.
Konur á þeim aldri eiga oft erfitt
með að laða til sín unga menn og
skapmikla, þó þær neyti allra
bragða ástleitni og fegrunar. Þær
verða að grípa til þeirra ráða,
sem áhrifamest eru, og það eru
peningaráði*.
Þessár konur með sveinum sín-
um eru iðulega á næturkrám.
Piltarnir eru sjeðir í viðskiftum
og sjá úm að veitingamennirnir
láti þá fá ríflegar prósentur af
því, sem þau kaupa. Þegar þeir
koma einir síns liðs fá þeir veit-
ingar ókeypis.
Þá ern hinir fastráðnu „frúar-
sveinar", sem ráðnir eru sem
starfsmonn við ýms veitingahús
og hafa svipuð ráðningakjör og
stúlkurnar, sem fyrr er getið um.
Þeir liafa venjulega auk þess
ákveðna mánaðarþóknun hjá ein-
hverri konu, sem komin er af
ljettasta skeiði. Ef piltar þessir
eru ráðdeildarsamir í fjármálum,
komast þeir oft í efni.
*
Frúarsveinn einn í Monte Carlo,
slátrarasonur, hefir orðið einn af
Framhald á bls. 304.