Lesbók Morgunblaðsins - 03.10.1937, Blaðsíða 7

Lesbók MORGUNBLAÐSINS 311
staðar í Arnarfelli. En er þangað
kom, sáust þes sengin merki að
þeir hefðu þar komið. Sneru þeir
því aftur, fram að Arnarfellskvísl
og hjeldu niður með henni, ef
ske kynni að þeir sæju þar ein-
liver merki þess að þeif hefðu
haldið inn með jöklinum, en þess
sáu þeir engin merki, var líka
kominn svo mikill snjór á jörð,
að ekki var hægt að sjá för, þó
þar hefði nýlega verið farið. Sneru
leitarmenn nú aftur og hjeldu sem
leið lá beint á Arnarfellsöldu, von-
litlir um að finna þá. Hjeldu þeir
nú suður með öldunni, en hvort
þeir fóru fram með henni að aust-
an eður vestan er óvíst, því mann-
virki hafa ekki sjest í öldunni, en
þar getur leynst smá kofarúst, því
þarna er mjög sjaldfarið.
Er þeir halda suður með öld-
unni hefir Eiríkur orð á því, að
hann muni hafa sjeð manni bregða
fyrir uppi við ölduna. Oddur hafði
þá átt að segja: ,,Blessuð veri í
þjer augun, Eiríkur“. Sneru þeir
þá upp að öldunni og hittu þar á
kofa, er þar hafði ekki áður verið.
Yar hurð fyrir dyrum. Oddur setti
fótinn í hurðina svo fast að hún
hrökk inn, og hrundi annar dyra-
karmurinn. Skreið nú Oddur inn
í kofann, var hann ekki svo há-
reistur að hægt væri að standa í
honum upprjettur. Oddur sá þar
tvo menn hvika á hækjum sjer inn
við gafl kofans. Rak Oddur þá út
úr kofanum og hinir tóku á móti
þeim, veittu þeir enga mótspyrnu.
Tíndu þeir nú saman dót þeirra
og bundu í klyfjar. Voru þá
strokumenn búnir að vera útilegu-
menn í hálfan dag.
Um kvöldið hjeldu þeir fram. í
Oddkelsver. 25. október fóru þeir
frarn í Gljúfurleit og tjölduðu þar.
Daginn eftir, hinn 26., fóru þeir
að Skriðufelli og gistu þar allir.
27. s. m. fóru þeir fram að Hlíð
og afhentu hreppstjóra stroku-
mennina. Þótti ferð þeirra hafa
tekist giftusamlega. Guðmundur
hreppstjóri fjekk nú leitarmenn
til þess, að færa sýslumanni sak-
armennina. Sýslumannssetrið var
þá í Hjálmholti í Flóa. Sýslumað-
ur var þá Páll Pálsson Melsteð,
í forföllum föður síns Páls Þórð-
arsonar Melsteðs síðar amtmanns,
Þessi ferð leitarmanna tók- 9 daga.
Fengu þeir fyrir ferðina 122 rík-
isdali og 48 skildinga.
*
Þegar strokumennirnir voru
komnir í umsjá sýslumanns, fór
hann að halda rjettarhöld yfir
þeim, stóðu þau yfir í 6 dga. Jón
meðgekk að hafa verið búinn að
stela 14 ltindum áður en hann
strauk: 7 lömbum og þrem kind-
vim fullorðnum í almenningi
Skaftholtsrjetta meðan sundur-
dráttur stóð yfir. En hinum 4 sitt
frá hverjum. Ekki meðgekk hann
að hafa stolið dauðum hlutum áð-
ur en hann strauk, nema einum
sjálfskeiðing hálfónýtum. Gunn-
laugur hvatti Jón til þess að með-
ganga ekki ærstuldinn í Haga, en
Jón meðgekk þann þjófnað strax,
gat Gunnlaugur þá ekki þrætt.
Leitarmenn báru það að Jón hefði
verið mjög daufur á leiðinni til
bygða, og stundum verið grátandi.
Þetta uppátæki þeirra, að
strjúka inn á háöræfi um Vetur-
nætur, þótti með fádæmum óvit-
urlegt að öllu leyti. Þeir fóru altaf
veginn inneftir, svo að hægt var
að rekja för þeirrá. Ómögulegt
var að afla eldiviðar, því snjór
legst fljótt á. Matbjörg var eng-
in, nema þessi þrjii hross, og hefðu
þau ekki nægt þeim langt fram
á vor. Álit manna var að þeir
hefðu als ekki lifað þarna yfir
veturinn.
Strokumenn voru dæmdir á
Brimarhólm. Jón var dæmdur í
8 ára fangavist, en Gunnlaugur
10. Gunnlaugur kom ekki til
landsins aftur, veit enginn hvað
um hann varð, en Jón kom aftur
eftir úttekna hegningu. Hann
flakkaði manna á milli. Oft var
hann með bækur til sölu. Hann
var fús á að segja frá veru sinni
ytra. Komst hann þá venjulega
svo að orði: „Þegar jeg var í
Köpeuhán, og þegar jeg var á
húsinu“, þá skeði þetta eður hitt.
Frúin við vinnustúlkuna: Viljic
þjer taka gullfiskana út úr stof-
unni. Jeg þarf að tala við mann-
inn minn uíidir fjogur augu!
Rannsóknir
á krabbaraeini.
FRAMH. AF BLS. 307.
— Ef það fær þá hirðingu sem
það þarf getur það lifað í ára-
þúsundir. Sellurnar, sem líkami
vor er gerður af, eru ódauðlegar
á sinn hátt eins og mannkynið.
Einstaklingarnir deyja. En mann-
kynið lifir í þúsundir ára. Ef
menn hefðu kunnað að halda lík-
amsvefjum lifandi á dögum Napo-
leons, þá hefði verið hægt að eiga
enn í dag lifandi vef til minja
frá því mikilmenni.
— En úr því sellurnar deyja,
og aðrar koma í staðinn, þá væri
sennilega ekki mikið eftir af hin-
um upprunalega ,Napoleonsparti‘?
— Jú, því selluvefurinn hefði
erft alla eiginleika sellumæðra
sinna. Eins og menn eru mismun-
andi eins eru: selluvefirnir mis-
munandi eftir því hvaðan þeir
eiga ætt síua að rekja.
¥
Áður en blaðamaðurinn yfirgaf
dr. Fiseher sýndi vísindamaðurinn
honum hið 10 ára gamla „krabba-
mein“, sem var á að líta ekki ann-
að en ofurlítil flyksa í tilrauna-
glasi. En með því að rannsaka
það nægilega gaumgæflega, er
vonandi að dr. Fischer geti fært
mannkynið feti nær því mikla
markmiði, að gera krabbamein að
meinlausum sjúkdómi. En það er
von allra vísindamanna að sá
verði endirinn á.
— Hefi jeg ekki altaf sagt að
það er ómöguleg landstjórn sem
fer með völd.