Lesbók Morgunblaðsins - 15.05.1938, Blaðsíða 6

150
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
------- SMÁSAGA ----
Óvænt hjálp.
Torrey kornst í gegnum bak-
dyrnar inn í skrifstofubygg-
inguna, þar sem Star Iuvestment
Co. liafði skrifstofur sínar. Hann
hafCi að vísu ekki haft lvkil að
dyrunum, en það olli honum engra
vaudræða. Ef satt skal segja var
hann vel viðbúinn slíkum hindr-
unum. sem læstar dvr eru á vegi
manns. Það tók haun aðeins 20
mínútur að opua dyrnar.
Mr. Torrev var óveuju snemma
á ferli þetta kvöld af manni í
hans verkahring að vera. Nóttin
gat varla talist byrjuð. En hinar
sjerstökit ástæður höfðvi gert það
að verkum að hann varð að vera
snemma á staðnum
Skrifstofubyggingin var {tannig
að ótal gangar og kimar voru á
hverri hæð, þar sem vel var hægt
að fela sig á meðan byggingin var
að tæmast af duglegu skrifstofu-
fólki og rembingslegum forstjór-
um. Það vat- minni áhætta að
láta gamlan og reyndan dyravörð
hleypa sjer inn í húsið, en að
brjótast inu gegnum aðaldyr
hinnar stóru skrifstofubyggingar.
Miklu minni fyrirhöfn og áhætta
að brjótast út úr húsi en inn í
það.
★
Biðin hafði verið löng og þreyt-
andi, það var ekki gaman að hanga
inni í skítugu skoti undir tröpp-
um. En til hvers var að bíða leng-
ur. í byggingunni var ekki nokk-
ur lifandi sála.
Hann læddist hijóðlega upp á
þt'iðju hæð, en þangað hafði ferð
inni verið heitið.
★
Þegar Mr. Torrey var kominn
inn fyrir dyrnar, bakdyramegin,
sá hann að hann hafði gefið of
fljótt eftir fyrir leiðindunum.
Logandi ljós var vfir púlti í ein'u
horninu. Mr. Torrey hafði ekki
hugsað sjer að hitta neinn og hon-
um datt Hka í hug að hann yrði
ekki boðinn velkominn.
Fyrst datt honum í hug að
draga sig í hije aftur, eu er hann
sá hve pervisinn og lítill fyrir
mann að sjá náunginn var sem
sat við skrifborðið brosti hann
undir grýnunni, sem huldi andlit
hans. Með byssunni gat hann
haldið svona drejig í skefjum og
yfirleitt haft alla sína hentisemi.
Mr. Torrey sá strax að hepnin
var með þetta kvöld. Sat. ekki
sjálfur gjaldkerinn þarna með op
inn peningakassaun við hlið sjer.
★
— tSælinú, kallaði Mr. Torrey
lágt og frekar vingjarnlega.
Maðurinn við skrifborðið hent
ist upp af stólnum og snerist um
leið í hálfhring. Hann var náfölur
og það var eins og augun ætluðu
út úr honum. Nú, en það var ekk
ert undarlegt því sjálfsagt eru
grímuklæddir menn með skamm
byssu í hendi stöð gt martraðar-
efni allra gjaldkera.
— Viljið )tjer vera svo elsku
legur að halda krumlunum upp?
spurði Mr. Torrey með sama lága
og vingjarnlega málrómnum.
— Hvað viljið þjer? sagði mað-
nrinn og rjetti báðar hendur upp
fvrir höfuð sjer.
— Gettn, sagði Mr. Torrey — en
á meðan ætla jeg að gæta að því
hvort þú ert vopnaður, lasm. Datt
mjer ekki í hug. engin vopn. Þú
getur tekið hendurnar niður og
lagt þær á borðið með lófana flata
upp í loft. En vertu rólegur, karl
minn á ineðan jeg gái að hvað
þú hefir í þessu skríni. sem er við
hliðina á þjer.
— Vitið þjer að þjer gjöreyði-
leggið alt mitt líf?
— Nei, er það satt, sagði Mr.
Torrey. áttu þessa skildinga sjálf-
ur ?
— Nei, það er nú einmitt vegna
þess að jeg á þá ekki sjálfur, að
jeg hefi áhyggjur af þeim. Mjer
verður sagt upp fyrir að hindra
vður ekki í að taka peningana.
— Hugsa sjer hvað fólk getur
vejrið harðbrjósta. sagði Mr.
Torrey.
— Jeg á konu og börn. Mann-
auminginn skalf eins og lauf í
vindi og Mr. Torrey gat ekki að
sjer gert að vorkenna honum dá-
lítið.
— Þjer getið sagt að innbrots
þjófurinn hafi haft skammbyssu.
— Það er sarua hvað jeg segi
mjer verður sagt upp fyrir að
liafa ekki veitt mótspyrnu.
— Og það er heimtað af þjer
veslingurinn.
— Já. og þjer verðið að hjálpa
mjer.
— Hjálpa, jeg skil þig ekki.
góði.
— Jú, þjer verðið að rífa fötin
mín og slá mig dnglega svo að
sjáist á mjer. Það verður að líta
svo út sem jeg hafi slegist við
yður. Jæja. sagði Mr. Torrey —
mjer er að VÍSll bölvanlega við
slíkt. en úr því þú endilega vilt
Stattu upp.
Hann fór hinum megin við
borðið og byrjaði að lúberja gjald-
kerann.
— Er það sárt?
— Nei, stamaði manngarmurinn,
svolítið betur og gefið mjer svo
eitt högg í hausinn með byssunni.
— Aumingja ræfillinn, hugsaði
Torrey um leið og han fór út af
skrifstofunni og leit á meðvitund
arlausan gjaldkerann á gólfinu.
Bara að jeg hafi nú ekki gert út
af við hann.
★ '
Strax næsta morgun voru blöðin
með frjettir um þjófnaðinn.
Hinar feitu fyrirsagnir um 3000
sterlingspund, sem stolið hafði ver
ið og hetjuskap gjaldkerans, sem
níi lá á sjúkrahúsi, fengu Mr.
Torrey til að sjá rautt.
— Þrjú þúsund sterlingspund
kvæsti hann — og svo voru það
ekki nema skítug þúsund pund í
peningakassanum. Nú skil jeg
hvers vegna mannræfillinn var svo
ákafur í að láta berja sig til ó-
bóta. Auðveld aðferð til að bjarga
sjer út úr fjárkröggum, eftir að
hafa stolið úr sjálfs síns hendi!