Lesbók Morgunblaðsins - 02.10.1938, Side 3
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
387
Laugardaginn 18. september var haldin minningarhátíð í Kaupmannahöfn í tilefni af því, að 100 ár
voru þá liðin síðan Bertel Thorvaldsen koin aftur heim frá Róm til Danmerkur. I fremstu röð á mynd-
inni sjest m. a. Stauning, forsætisráðherra Dana, og sendiherrar erlendra ríkja.
Orðin standa á höfði.
egar börn taka að herma eftir
hinum fullorðnu og látast
vera að lesa bækur, er það eins
vanalegt að orðin standi á höfði.
Mennirnar. eru allir börn að lesa
í hinni miklu bók lífsins. Þeir lát-
ast vera að iesa þar, en jeg full-
yrði, að þeir snúi bókinni vitlaust
fyrir sjer svo að orðin standi á
höfði.
Þeir lesa á þessa leið : „Ef jeg
get átt svo og svo mikið, þá er
mjer borgið“, en þetta er að lesa
í bók lífsins afturábak eða öfugt.
Gæfa mannsins er ekki komiu
undir því, hvað hann á, heldur
hinu: hvað á ihann. Jeg þori að
segja, að hjer er gátan ráðin.
Maðurinn getur átt heimili, að-
standendur, auðlegð og margvís-
leg gæði lífsins, en þetta alt verið
honum lítils virði, ef hann tilheyr-
ir því ekki heill og óskiftur — ef
það á ekki hann. Þessi megin sann-
jndi viðvíkjandi farsæld manna,
þyrfti að undirstrika mjög skýrt
nú á dögum. Hvernig manninum
reiðir af í lífsbaráttunni fer ekki
eftir því, hvað tilheyrir honum,
heldur hverju tilheyrir hann.
Æskumanni er best borgið, ef hægt
er að tengja hauti einhverju göf-
ugu áhugamáli, sem verður honum
nógu mikilvægt til að lifa fvrir
og deyja. Miklu og háleitu áhuga
máliu eru bjargvættir mannanna.
Þau útrýma hálfvelgju og kæru-
leysi. Þau hita sálum manua,
kveikja þar elsku og hatur, elsku
til hins sanna og góða, hatur til
hins andstyggilega, þau gera menn
heita, sterka og sigursæla, en að-
eins þannig er manninum borgið.
Það var einu sinni mikið vanda-
mál, þetta: hvernig maðurinn
mætti verði hólpinn. I þetta hafa
menn lagt ranga merkingu og
hneykslast svo á öllu saman. Þetta
er enn mannanna mikla vandamál,
hvernig þeim sje best borgið.
Fyrri tímar lögðu áherslu á þetta,
að maðurinn tilheyrði Guði, og þá
væri hann hólpinn. Getur nú nokk
ur raunsæismaður og vísindamað-
ur hrakið þetta? Ef svo, þá skora
jeg á hann að segja frá.
Það hefir því e. t. v. aldrei ver-
ið sagt neitt viturlegra en þetta.
að það hafi þókuast Guði að gera
menn hólpna með „heimsku prje-
dikunarinnar“, Prjedikunin lagði
áherslu á þetta eina, að mennirnir
tilhej^rðu Guði, heilir og óskiftir,
með hug og hjarta. — Trúin var
tengiliðurinn. Hvað var það nú að
tilheyra Guði? Það var að tilheyra
hinu „góða, fagra og fullkomna“,
hinu æðsta, besta og mikilvæg-
asta. Það er því augljóst mál, að
slíkum manni var borgið, ef þetta
aðeins var raunveruleiki í lífi
mannsins. Mennirnir eru hinir
sömu þann dag í dag, og aðal
FRAMH. Á BLS. 312.