Lesbók Morgunblaðsins - 30.10.1938, Blaðsíða 4

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
?4W
Æfintýraríkt sumarferðalag
Með „Mix" norður í lund
Isíðustu Lesbók var sögu
ferðafjelaganna með ,Mix'
þar komið, er þeir voru að
yfirgefa Akureyri og áttu þá
allir sex til samans ekki nema
5 krónur í farareyri til suður-
ferðarinnar.
Hjer fer á eftir framhald
ferðasögunnar:
Við ókum rakleitt frá Akureyri
um kvöldið inn að Bakkaseli
í Oxnadal. Báðum við þar um
..eitt stórt herbergi“ fvrir okkur
alla, en það var að segja hlöðuua.
Sváfum við fast og vel til næsta
morguns. Þá hjeldum við ferðiuui
áfram upp Oxnadalsheiði, fram
• Norðurárdal og niður í Skaga-
fjörð.
Er þangað kom vorum við orðn-
ir svangir, en auralitlir vorum við.
Fórum við heim að Silfrastöðum
og keyptum þar rúgbrauð. því
smjörglirnu áttum við í skrínunni.
Ekki vildum við samt borða strax
heldur bíða til hádegis. Hjeldum
við því ferðinni áfram með full-
um liraða. þar til kl. 12 á hádegi.
Þá vorum við komnir upp úr
Skagafirði, upp á Stóra Vatns-
skarð. Þar stönsuðum við við lækj-i
arsprænu, og tókum upp prímus-
inn og pottinn og nestið sem eftir
var. Það voru tvær hálfdósir af
kjöti og brauðið frá Silfrastöðum.
Kveiktum við á prímusnum og
settum kjötið í pottinn, en fyltum
hann síðan með vatni, því mein-
ingin var að búa til kjötsúpu. En
af því kjötið var fremur lítið,
datt einum okkar snjallræði í hug,
það var, að reita nokkrar tuggur
af fjallagrösum, skera niður í súp-
una, og liafa þannig súpujurtir
til bragðbætis.
Ljetum við nú þetta inalla í ca.
hálftíma. Fengum við þarna grá-
grænan grautarvelling, sem öllum
þótti hreinasta fyrirtak, að minsta
kosti þá. En hvort menn hefðu
jetið þetta þegjandi heima hjá sjer
skal látið ósagt.
Hjeldum við síðan ferðinni á-
frain og vorum sem nýir menn
eftir máltíðina. Segir ekkert af
ferð okkar, fvr en við koinum í
brekkuua niður af skarðinu, fyrir
ofan Bólstaðarlilíð. Af því þetta
er ein allra lengsta og versta
brekkan á leiðinni fórum við allir
úr bílnum, nema sá sem við stýrið
sat, og hlupum beint niður brekk-
una, en ætluðum ökumanni einum
að koma bílnum niður. Ekki vor-
um við komnir langt niður brekk
una er við heyrðum þann sem
ók lirópa hástöfum: „Strákar, hæ,
æ. æ!“ Vissum við strax að eitt-
hvað hafði orðið að, hlupum því
eins og fætur toguðu í áttina til
bílsins. Er þangað kom sáum við
að „Mixinn" sat eiíis og hundur
á aftunendanum á veginum, en
hnarreistur að framan, en bílstjór-
inn var að leita að einhverju tals-
vert ofar í brekkunni. Sáum við
nú hverskyns var. Hafði afturöx-
ullinn hrokkið í sundur og annað
afturhjólið legið eftir uppi í
brekku.
★
Var þessu tekið niisjafnt af
mannskapnuin. Sumir liigðust aft-
ur á bak og góndu upp í loftið,
sumir blótuðu í sand og ösku,
aðrir skellihlógu. Eftir sæmilegan
umhugsunartíma drógum við samt
„Mixinn" út fyrir veginn og löbb-
uðum niður í Bólstaðarhlíð, sem er
þarna rjett fyrir neðan brekkuna.
Ein af 20 gúmmíviðgerðum
ferðarinnar.
Vissum við fyrst ógerla hvað ætti
til bragðs að taka. En samt vorum
við tveir sendir í leiðangur til að
reyna að fá afturöxul. Fengum við
far í heybílum sem voru að fara
niður á Blönduós. Þegar þangað
kom, var engan öxul þar að fá.
Því þarna á Blönduósi var bók-
staflega ekki hægt að fá nokkurt
varastykki í bíla. Vorum við þá
að lmgsa uin að hringja til Ak-
ureyrar og láta senda okkur öxul
með fyrstu ferð, sem færi suður.
En á leiðinni á símastöðiua frjett-
um við, að norður á Skagaströnd
væri afar gamall Fordbílskrjóður,
sem fyrir þrem til fjórum árum
væri liætt að nota, og væri þess
vegna hálfsokkinn í jörðu. En ef
til vill gætum við fengið þetta
Stvkki úr hræinu, sem okkur reið
svo mikið á. Breyttum við því
símaáætluninni *>g hringdum til
Skagastrandar. Fengum við strax
levfi til að fá stykkið ef við gæt-
um notað það.
En hvernig áttum við að komast
þangað staurblankir ? Gengum við
nú þungt hugsandi út á götu aftur.
Hittum við þá bílstjórann, sem var
með hevbílinn og spurði hann okk-
ur hvernig okkur gengi. Sögðum
við lionum nú alt, og hvernig í
öllu lagi. Bauðst hann þá til að
aka okkur til Skagastrandar og
sækja öxulinn, með því móti að
* við sendum honum peningana fyr-
ir bílfarinu eftir að við værum
komnir heim. Þáðum við þetta með
þökkum og fór liann þá að sækja
bílinn. Biðuni við nú rólegir þarna
niðri á götunni, báðir í óhreinunt
vinnufötum, sem við vorum svo
hygnir að ltafa með í Jiessu ferða
lagi.
Á meðan við stóðum þarna liitt-
um við þrjár ungar, fallegar og
skemtilegar stúlkur úr Reykjavík,
sem voru þarna í sumarfríi eins
og við. Iljeldu þær að við værum
í síma- eða vegavinnu eftir útlit-
inu að dæma, en ekki í sumarfríi.
Og er þeim það síst láandi. Kom