Lesbók Morgunblaðsins - 30.10.1938, Blaðsíða 6

342
LESBÖK MORGUNBíjAÐSINS
Blönduóss. Þar urðuin við að lóða
vatnskassan, því hann var farinn
að' fá mjög slaeman leka. Því næst
kevptum við bensín til viðbótar,
fyrir peningana sem við tókiun frá
á Akureyri, eins og fyr er um
jretið. En okkur vantaði einnig
,.jrearfeiti“, Gekk ]>að í bálfgerðu
stappi, því við vildum eklú og
jrátum ekki keypt nema lítið, en
afgreiðslumaðuriun vildi ekki láta
minna en heilan dunk. Kom þá
til okkar alókunnugur maður ojr
bauðst til að láta okkur hafa
nokkrar sprautur, ef við aðeins
keyrðum lit að Kaupfjélagi. Þáð
um við þetta með þökkum, eins
og reyudar alt sem okkur var
boðið. Keyrðum við því strax
þangað. Sátu stúlkurnar. sem við
tveir höfðum hitt kvöldið áður,
með okkur í „Mixinum“ út að
Kaupfjelagi. en þar hjeldu þær
til í sumarfríinu. Fengum við því
næst „gearfeitina“, sem við ineð
engu móti fengúni að borga. Og
ekki nóg með það, heldur var
okkur öllum boðið inn til kaup-
fjelagsstjórans. Drukkum við þar
kaffi, ásamt bróður hans, sem gaf
okkur „gearfeitina“ og stúlkun-
um, svo við sátum þarna II saman
við borð. Var þetta ein af hinum
ógleymanlegu ánægjustundum í
sumarfríinu, sem við munum oft
minnast. Því næst kvöddum við
þetta skemtilega og gestrisna fólk
og heldum ferðinni áfrain.
★
Gekk ferðin nú eins vel og hugs-
ast gat, enda eru óvíða eins góðir
vegir og meðfram Miðfirði og
Hrútafirði. Á einum bæ í Hrúta-
firði keyptum við rúgbrauð og
harðfisk fyrir síðasta ,,tiikallinn“
sem til var. Við Hrútaf jarðará
hittum við 3 hjólreiðamenn frá
Reykjavík, sem allir voru okkur
kunnugir,. Töluðum við við ]>á
nokkra stund, og get jeg ekki
neitað því, að við öfunduðum þá
yfir því að vera á norðurleið, en
ekki á leið úr sumarfríinu eins og
við.
Segir nú ekkert af ferð okkar
fjrr en við komum að Grænumýr-
artuugu. Vorum við þá búiiir að
vera aðeins 4 klukkustundir frá
Blönduósi. Má af því sjá að okkur
hefir gengið ágætlega. Eitt var
nýlunda við þetta altsaman og það
var, að það hafði aldrei sprungið
enn alla leið frá Akureyri. Var uú
klukkan orðin 10 e. m. og tals-
vert farið að dimma, svo við kus-
um heldur að fá leyfi á Grænu-
mýrartungu til að liggja í lilöð-
unni, og láta Iloltavörðuheiðina
bíða til næsta morguns. Leið okk-
ur ágætlega í þessari lilöðu, ekki
síður eu í liinum fyrri. Vökuuðum
við snemma næsta inorgun og byrj
uðum strax á því að hita kakaó
undir lilöðuveggnum. Þarna átum
við afganginn af uestinu, ]>að var
brauðið úr Hrútafirðinum og
nokkrir beinakexmolar úr Reykja-
vík.
Síðan var ekið af stað. En ekki
vorum við samt komnir langt,
þegar við stönsuðum hjá læk, til
þess að taka vatn á bílinn, þá
langaði alla svo í bað að í það
var farið. Fengum við þarna fyr-
irtaks bað og sólbað á eftir. Var
]>etta sannarlega hressandi. bæði-
fyrir sál og líkaina.
En ekki gátum við dvalið þarna
eins lengi og' suniir vildu, því alt-
af leið tíminn ag það ótrúlega
fljótt að okkur fanst. Hjeldum
við því ferðinni áfram upp Holta-
vörðuheiði. Urðum við nú að aka
afar liægt og oft að hlaupa með.
til þess að ofreyna ekki vesalings
„Miximú', á öllu því lirjóstuga
stórgrýti. Gekk ferðin samt betur
yfir heiðina en sumir höfðu spáð.
]>ó svo að einu sinni hrykki í
sundur fjaðrabolti. En það var
eitt af því sem'við höfðum altaf
biiist við og gátum því gert við
það strax. Leið nú ekki á löngu
uns við fóruni að geta liert á ferð-
inni aftur, þ. e. a. s. eftir að við
vorum komnir í Borgarfjörðinn, en
þar eru sljettir og góðir vegir eins
og flestir kannast við.
Segir nú ekki af ferð okkar fyr
en við ókum vfir brúna á Þverá.
Sáum við þá eitthvað sem glitraði
í botni. Stönsuðum við til að at-
huga þetta nánar. Qátum við ekki
betur sjeð, en ]>etta væri afar-
vandað vindlingaveski, sem við á-
litum að einhver Englendingur
hefði tapað, sem þarna hefði verið
við veiðar. Var því einn látinn
afklæða sig og kafa þarna undir
brúna. Er það að líkindum 2—3
mannhæða dýpi. En ekki get jeg
neitað því að við urðum fyrir tals-
verðum vonbrigðum, þegar það
kom á þurt laiul, því þetta var
ein allra óvandaðasta tegund
veskja sem til landsins hafa flutst.
Opnuðum við það samt og sáúm
þá að í því var samanbrotið blað,
sem var orðið rauðleitt af ryði.
Tókum við blaðið afar varlega í
sundur og lásum ]>að sem ]>ar var
skrifað. ]>að var á þessa leið;
„Gegn ávísun þessari afhendi jeg
undirritaður eitt lamb í fyrstu
Þverárrjett“. Síðan kom nafn
bóndans og bæjarnafn. Á dagsetn-
ingunni sáum við að þetta blað var
aðeins 3 vikna gamalt, og liafði
verið gefið á lilutaveltu. Þurkuð-
um við nú blaðið og geymdum,
því við skoðuðum þetta sem fundið
fje. Hjeldum við því næst ferðinni
áfram, allir í betra skapi en áður.
Meira.
-=r
— Hvernig gengur iirið, sem þú
vanst á hlutaveltunni?
— Ágætlega, blessaður vertu.
50 mínútur á klukkustund.
í enska bænum Eastbourne er
turn, sem nefndur er óskaturn-
inn. Það er gömul hjátrú, að ef
meíin skrifi ósk síiia á veggi turns-
ins verði manni að ósk sinni.
Fimta hvert ár eru allar óskirnar
þvegnar af turninum, en eftir árið
er hann allur orðinn útataður í
óskum aftur.
★
Einkennileg eyja er í stöðuvatn-
inu Isling hjá Riga. Á hverju
hausti sekkur evjan, en rís upp
aftur úr vatninu á vorin. Ef sum-
arið er mjög kalt sjest eyjan álls
ekki.