Lesbók Morgunblaðsins - 14.05.1939, Page 2
146
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
SV''
Mig dreymdí reyndar dável öll
þau dægrin, sein jeg hefi hvílt,
því jekkju læstri mosa og mjöll,
þó misjafnt viðri, hafa skýlt
því brjósti konu er blæðing hlaut,
er biskup exi og jörðu laut.
Er vatnið kom frá Wittenberg,
úr víni gert, mig tók í brjóst.
Þá dró úr trúnni mútt óg mérg
og myrkur yfir landið dróst.
Því eimyrju hefir á oss fent
úr ösku — er krossi Guðs var
brent.
Við Ungfrú vantrú ýfðist mjög,
í öndvegi er fyrrum sat,
og dýrling margan dró fyrir lög
og dreyra lambsins engis mat.
Við brúði Guðs var búið stirt
og bæn og náð að engu virt.
Að þannig breyttu þaut um land
sú þrjótamergð, ér vakti und
og þjóðhollustu gerði grand,
ljet greipar sópa um heimanmund,
og hafði í frammi hjartarán
við hefðarmey og tignarkván.
Af völdum skálka er vorri þjóð
sú vígaferla skálmöld gerð,
sem hefir látið hjartablóð
um Hóla renna og dreyrug sverð
á lofti haft, á leiði í kór,
og landráð framið mörg og stór.
Jeg brýndi minna bræðrahug,
en beit í hljóði þó á vör
er örlaganorn þeim ók á bug,
í odda er skarst í suðúrför.
Við Hólafeðga hermdarfall
mitt hjarta drap þó ekki stall.
í suðri heyrði sverðagný.
A svölum buldu veður hörð
og dró á himindreyra ský
er Dani ljet jeg hátta í jörð. —
Jeg fjekk til menn í föðurhefnd,
þau fjörráð voru dável efnd.
Þann biskup, sem var heiðum hár,
jeg hylti og Guði og Maríu laut.
Mjer blæddi í augu, en bar mín sár
sem best jeg gat og þreks míns
- naut
og honum virkta á himni bað,
er hafði jeg fengið sama stað.
Je$ svalg í æsku lífsins loft
og Htilsmat að fella tár,
Um >tðrar sálir stendur oft
sá styr, sem varir daga og ár.
Mín vígsÖk fór í valinn dóm:
Jeg vísaði henni suðr í Róm.
í æðum hafði jeg bylgjublóð,
frá Buðla og Gjúka runnið var.
I málum oft jeg stórum stóð,
og stundum því úr vöndu skar
með forsjá bæði og fyrirsögn.
Ur fleipri gerði jeg virka þögn.
Til gjafa valdi jeg heilan hleif
og hirti ei um að klípa í smátt.
Er bát minn út á djúpið dreif
og dimdi að af hinstu nátt —
jeg bað til Guðs að hitti jeg liöfn,
að hlymröst lægði og kvrði Dröfn.
Sá bróðir stýrði og bát minn jós,
er byl og öldu getur veikt,
og ekki bregst það leiðarljós,
sem lafði María hefir kveikt.
En aðstoðar er öllum þörf
við æfidagsins röðulhvörf.
★
Að þannig mæltu hiin vatt sjer við
og virti fyrir sjer njósna gest:
Vjer finnum í þeim forna sið
þau fangaráð, sem duga best:
Að hylla Drottins heilög vje
og höfuð leggja í föður knje.
Hún leit við mjer, er lá í gadd
það land, sem okkar milli var.
Er sjónum hvarf hún sá jeg hadd
með silfurlit, er Þórunn bar.
Við fölva jarðar fór nú vel
í fljettu brugðið hvirfil-þel.
„Hún elskaða Sylvia ...“
Hún ætlar til íslands að sumri, (
hún elskaða Sylvia mín!
Því sjálf vill hún sjá það og njóta,
er sólblik um jöklana skín.
— Um heiðar með farfuglum
fljúga,
er friðlandið heillar til sín.
Hún man eftir íslenskum afa,
— en ung var hún þegar hann
dó. —
Hann söng henni sjóferða þulur,
með svæfandi festu og ró,
og hagræddi höfðinu smáa,
þá hugurinn draumtjöldum sló.
Og millur af upphlut frá ömmu,
hjer ástríki fundu og skjól.
Hún gullfáði gripina fornu,
sem gleymskan og útlegðin fól,
og festi til fegurðar auka
á fágætan vordaga kjól!
Hún ætlar til Islands að sumri
svo amerísk, háttprúð og fín!
Jeg veit hún á vinum að mæta,
því vorið í svip hennar skín!
Og —- hún hefir augun hans afa,
hún elskaða Sylvia mínl
Mars 1939.
Jakobína Johnson.
Um tilefni þessa kvæðis segir
skáldkonan í brjefi:
„Hún elskaða Sylvia mín“ er
kenslukona hjer í borg. Faðir
hennar er símritari, af .íslenskum
ættum, en móðirin amerísk. Þau
eru bæði vel gefin og Sylvia er
einkabarn þeirra. Afi hennar var
Hjálmar Arngrímsson, sem bjó á
Mælifelli og síðar á Skógum í
Vopnafirði. Hann var hagmæltur
vel. Kona hans var Hólmfríður
Jónasdóttir Jónassonar frá Krossi
í Ljósavatnsskarði. Hjálmar tók
sjer ættarnafnið Vopni eftir að
hann kom vestur.
Jeg hitti Sylviu í samsæti og
bað hún mig að lofa sjer að koma
heim til mín að sjá það sem jeg
ætti frá íslandi og fræðast um
það. Það var sjálfsagt. Seinna
kom hún aftur og hafði þá látið
gylla millurnar hennar ömmu
sinnar og festa þær á grænbláan
„vordagakjól“. Þá var hún alráð-
in í því að fara til íslands að
sumri, og með henni fer amerísk
söngkona, sem hefir sjerstakan
áhuga fyrir að safna þjóðlögum.
----------------
í ítalska smábænum San Remo
á Miðjarðarhafsströndinni lifa 25
þús. manns á blómasölu. Á hverj-
um degi eru seld ein miljón blóm
út úr borginni, aðallega nellikur,
rósir og fjólur.