Lesbók Morgunblaðsins - 19.11.1939, Blaðsíða 5

LESBÓK M0RGUNBLAÐSIN8
365
Hvað sem skapgerð hans líður,
verða menn að dást að ritsnild
hans, sem t. d. kemur glögglega
fram í hinni óvenju skemtilegu
æfisögu hans. Þar kemur í ljós, að
um dagana hefir oltið á ýmsu fyr-
ir Ohurchill. Á æskuárunum hefir
hann orðið að berjast við úthaf og
óbrotið land og oft síðar komist í
krappan dans. Vafalaust herðandi
skólaganga, sem fáir enskir stjórn
málamenn hafa gengið. —
Að minsta kosti ekki Anthonv
Eden, sem þarna situr, því að
hanif; hefir, að hætti enskra aðals-
sona, gengið á mentaskóla, þar
sem skólagjöldin eru um 400£ á
ári, og síðar stúderað austræn
tuugumál við háskólann í Oxford.
Miklar líkur benda þó til þess, að
Eden eigi eftir að komast lengra
en Ohurchill. Hann á líklegast eft-
ir að verða forsætisráðherra, því
að hann hefir alt til að bera, sem
menn þurfa til þess að komast
langt á sviði enskra stjórnmála:
hann er útskrifaðiu’ frá Oxford,
hlaut kapteinstitil í hernum,
kvæntist glæsilegri, tiginborinni
og auðugri konu, á myndarleg
börn, er snjall ræðumaður, lagleg-
ur í útliti, talar nokkur erlend
tungumál, sem fáir Englendingar
gera, spilar golf, sem margir Eng-
lendingar gera og heldur því
fram, að Englendingar eigi að
halda uppi „jafnvæginu í heimin-
um“ eins og þeir hafi altaf gert.
Duff-Cooper hefir ekki ósvipað-
an feril og Eden, nema hvað hann
hefir það fram yfir Eden, að geta
skrifað bækur og spila sjerlega
vel bridge. Hann hefir skrifað
skemtilega bók um franska stjórn-
málamanninn Talleyrand og aðra
lakari um hershöfðingjann Haig,
en Eden, sem stundum ber það við
að skrifa blaðagreinar, er heldur
leiðinlegur rithöfundur. Þeir eru
þarna líka til staðar Elliot heil-
brigðismálaráðherra og Major
John Astor, aðaleigandi dagblaðs-
ins „Times“. En það er nú víst
tími til kominn að snúa sjer að
stjórnarandstæðingunum.
Menn eru þar svona upp og of-
an. Að vísu margt mætra manna,
en tilfinnanlegur skortur á ein-
arðri forustu síðan flokkur verka-
tnanna klofnaði og Landsþury gerð
Churchill.
ist hrumur fyrir elli. Yst á þeim
fremsta bekk þeirra, sem fjær er
áheyrendunum, situr Herbert
Morrison, foringi verkamanna í
London. Hann er lipur ræðumað-
ur, og er af inörgum ætlaður best
til flokksforustu fallinn, en sum-
um þykja skoðanir hans of langt
til hægri. Þá kemur Major Attlee,
foringi verkamannaflokksins. Smá-
vaxinn maður með skegg eins og
Hitler. Hann hefir fengið enska
embættismannamentun og er lög-
fræðingur að atvinnu. Þykir hann
enginn aftaka skörungur, en mun
vera ósvikinn jafnaðarmaður í
anda og athöfn. Við hlið hans sitja
þeir Greenwood og W. Citrine, að-
alritari enska verkalýðssambands-
ins. Og loks kemur H. Dalton, sem
er sjerfræðingur verkamanna-
flokksins um utanríkismál. Hann
var áður prófessor í hagfræði við
háskólann í London og hefir með-
al annavs skrifað afburða snjalia
kenslubók í fjármálafræði.
I hæfilegri fjarlægð frá þessari
klíku situr Sir Stafford Cripps.
Einkennilegur stjórnmálamaður;
óheppinn gáfumaður. Hann er næst
elsti sonur Lord Parmoor og fjekk
í uppvexti alla þá mentun, er best
þektist í Englandi. Fyrst nam
hann eðlisfræði í nokkur ár, en
síðar söðlaði hann um og tók að
nema lögfræði og lauk prófi í
þeirri grein. Nú er hann einn af
tekjuhæstu lögfræðingum í Eng-
landi og græðir þúsundir punda
árlega á „að bjarga vfirstjettinni
úr vandræðum hennar“, eins og
hann orðar það. I byrjun var
hann íhaldsmaður og talsvert við-
riðinn blaðaútgáfu þeirra, en síð-
ar varð hann jafnaðarmaður, Nii
er hann foringi þess hluta verka-
mannaflokksins, sem lengst stend-
ur til vinstri og samvinnu vill við
kommúnista. Þeir eru líka á næstu
grösum A. Bevan og G. Straus,
sem einna nafntogaðastir eru af
fylgifiskum Cripps. Ekki má þá
heldur gleyma einasta kommún-
istanum, er sæti á í House of Com-
mons, Willy Gallacher. Hann var
á sínum tíma góðkunningi Lenins,
en er nú aðallega þektur fyrir
pólitískan belgjablástur.
Því miður vinst ekki tími til
frekari athugana, því að nú er
komið fundarhlje í deildinni.
Þingmennirnir smátínast út. Win-
ston Churchill labbar yfir til Ed-
ens, til þess að fá hann með sjer
í hið ómissandi „five o’clock tea“.
Jeg held maður fái sjer bara te-
sopa líka.
— Jæja, Alfreð, hvernig líst þjer
á? Heldurðu að Snati kunni við
sig í því?
*
Sinásaga úr dönskum hermanna-
skála.
Kapteinninn spyr hermennina.
hvort nokkur þeirra hafi vit á
vjelknúnum farartækjum.
— Já, svaraði einn dátanna.
— Hafið þjer líka vit á bílum?
— Já, jeg hefi sjálfur einu sinni
átt Cadillac-bíl, svaraði hermað-
urinn.
— Ágætt, sagði kapteinninn.
í’arið til liðsforingjans og segið
honum, að þjer eigið að fægja
mótorhjólið mitt.