Lesbók Morgunblaðsins - 14.07.1940, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
221
1IIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIiniltll!IIIIIIIIIIIUIIII!IIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllllllllllllllimillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllll!llllllllllllllllllllllllllllllllll!IIIIIIIIIIIIIIIIIIJ
Jeg barði saman hnefunum og bölvaði eins og ljón.
Þeim brá og hörfuðu undan við þá skelfilegu sjón.
Af einum þreif jeg byssuna og barði ’ann svo hann lá.
Þá brast á liðið flótti — nú var Kára skemt að sjá.
Skelþunnur um morguninn jeg skreiddist upp á dekk.
Til skelfingar mjer slordóninn á bólverkinu hjekk.
Hann kallaði þegar hann sá mig: — Er dú Kári Islands-
mann?
Jeg kallaði til baka: — Vil du meira slást við hann?
— Nei! kallaði hann í snatri, en keisarinn hann vil.
— Keisarinn, jeg svaraði, má reisa fanen til.
— Keisarinn, hann segir, vill þig kalla í sinn her.
— Kom on, gamle, svara jeg, — það stendur ekki á mjer!
Jeg hækkaði skjótt í tigninni og heiður margan vann.
í hernum þótti vandspurt um jafn gjörfulegan mann.
Sem offiseri af æðstu rang, með orðubönd og sverð
með einkaskipi drotningar jeg sigldi marga ferð.
Kát og fríð var drotningin, en keisarinn gamalt svín.
Það kom því fyrir stundum, að hún brosti á laun til mín.
Eitt kvöld hún bað mig koma og laga klefaglugga sinn.
— Og keisarinn ungi af Portugal er raunar sonur minn.
En síðar varð mjer klefaglugginn kannske helst til dýr.
Karlinn þekti svipinn, enda var hann furðu skýr.
Fimtán ár í hlekkjum mun víst flestum nóg í senn.
Ef flóttinn hefði mistekist, jeg sæti þar víst enn.
Já, þetta fór til svona og jeg segi ei meir af því.
Nú set jeg gjörð á kvartilið og rek svo botninn í.
— Keisarinn ungi er víst sagður allra besta skinn,
þó ekki sýni hann ræktarsemi við hann pabba sinn.
Hvað vill nú þessi kvartilsskratti vera að steyta kjaft .
Vogar þú að kalla mig gamlan fylliraft.
Þá kallar faðir keisarans þig kagga og tunnusvín . . .
Kaptein! vil du ha en snaps með romm í brennivín!
Er kvölda fer á pytlunni og karlinn fyllist meir
kjökrandi hann stynur um leið og vitið deyr:
— Því skildir þú mig eftir, þegar hinir sukku í kaf . .
Hör du, kaptein . . . ta en snaps för skúten gor í kaf .
4. júní 1940.
lllllllillllllllllllllllHllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllimillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIKIIUIIIIIUIIIIIIIIIIIIIII
f'
r
l
f
i

'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimHimuimiiiDiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiNmiimniiiHiiiHiiiiiniiiiiiiiiiiiimiiuiiiiimmiiitiuiiiiiiuuiiimHHiiHfltmiiiiiHHiiiiiHiiiHmtHiiiHUHUHmiHimiiiHiHiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiHimmmnnimiiiii