Lesbók Morgunblaðsins - 28.07.1940, Blaðsíða 8
240
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Flak af þýskri flugvjel, sem sk otin var niður í Bretla'ndi.
llllllllltlllllllllHMIIIIimilllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIIIIIIII
•••llllllltltlMMI
IIIIIIIIIIIIMIIII
Skemtn honum, sem glaðst ei gat.
Gefðu húsaskjól þeim, er sat
úti með hroll og ekka.
Gœddu svöngtim á góðum mat.
Gefðu þyrstum að drekka.
Víst eru margir þeir, sem þrá
og þurfa einhverja gjöf að fá
og illa sín örlög skilja.
Sóaðu engu því í þá,
sem þurfa hvorki nje vilja.
Sintu harmkvælamanninum mest,
og mundu að þar verður upp-
skeran be3l
og auðgast allavega.
En viðtökuhæfileik vantar flest,
sem vökvaðist aldrei af trega.
Ef elskarðu lífið, þá orktu ljóð,
sem eru fögur og ljúf og góð,
ef sbáld ertu og viljirðu skrifa.
Helgaðu mönnunum hvem þinn óð.
Hjálpaðu þeim að lifa.
Dýrkaðu ekki dauðlegt hold,
en doggvaðu það á hverri fold,
sem allir aðrir gleyma, —
sem gægist auðmjúkt upp úr mold
og er um ljós að dreyma.
Smælki.
Stefán, souur HjörJeifs sterka.
sem kendur var við Höfn. flutti
sig úr Borgarfirði eystra að Star
mýri í Álftafirði. Þegar hann
flutti sig með skyldulið sitt, kom
hann að Ketilstöðum á Völlum.
með flutning sinn á mörgum
hestum og hafði hrept ófærö
mikla. — Fjallvegurinn, sem hann
fór frá Borgarfirði upp til Hjer-
aðs heitir Sandaskörð. Höfðu þau
verið ill yfirferðar og furðaði
menn á að hann skyldi hafa
komið hestum yfir þau með þung-
an áburð í slíkri ófærð og spurði
einhver 4 Ketilstöðum hann að,
hvernig hann hefði getað komið
lestinni yfir fjallið. Stefán svar-
aði: „Jeg fór á undan og braut
fönnina fyrir lestina“.
Fyrir mörgum árum bjó bóndi
á Kleifum í Gilsfiiði, sem þótti
í kirkjugarði ef kýstu tÖf,
komdu með hina bestu gjÖf:
Hugsa með kærleik hreinum
til hans, sem hvílir í gleymdri gröf
og grátinn var ekki af neinum.
dntar Filla.
fremur grunnhygginn og fljót-
fær.
Þegar móðir hans dó, vildi hann
gera Útför hennar svo veglegfl
sem efnin leyfðu. Þegar líkið var
borið út úr bænum, vildi hann
láta svngja eitthvað hjartnæmt.
Einhver spurði hvað syngj::
skytdi. „Og sjálfsagt eitthvað úr
Passíusákmunum'‘, svaraði bóndi.
Einhver rjetti sálmana að bónda
og biður hann að velja versið.
„Jeg held að það sje nú hreinn
óþarfi að velja úr þeim siálmum.
Þeir eru allir jafngóðir, hvar sem
í þá er gripið“.
Að svo mæltu opnar hann bók-
ina og byrjar þegar á fyrsta vers-
inu, er hann kom auga 4 og allir
tóku undir.
Það var 5. vers í 16. sálminum:
„Sjá hjer hve illan enda
ótrygð og svikin fá“ o. s. frv.
★
Prestur nokkur sagði kunningja
sínum frá því, að þegar hann
átti einu sinni að minnast konu
á stólnum, hefði alt í einu dottið
úr sjer botninnr og gat hann
aldrei skilið hvað til kom. „Hvað
heldurðu að jeg hafi tekið til
bragðs?" Hinn gat ekki giskað á
það. „Jeg sagði amenl'*