Lesbók Morgunblaðsins - 09.02.1941, Qupperneq 7

LESBÓK MORGUNBLAÖSINS
55
úr marglitum glerjum, sem gefa
birtunni þann dulræna, seiðandi
blæ, sem jafnan fylgir hálfrökkri.
Þessi glermálverk í hinum stóru
gotnesku dómkirkjum höfðu einn
ig annan tilgang; þau voru nokk-
urskonar myndabiblía, þar sem
almúginn, — sem oftast var lítt
læs — gat sjeð hina helstu við-
burði sem hin helga bók greinir
frá. Talið er að glermálverk hafi
verið gerð fegurst á 13. öld í
dómkirkjum Frakklands.
í Þrándheims dómkirkju eru
mörg gluggamálverk og vegleg.
Síðan 1908 hefir kirkjan haft eig-
ið verkstæði fyrir þessa iðju.
Norskur málari, Gabriel Kelland,
hefir veitt því forstöðu, teiknað
frummyndirnar og stjórnað verk-
inu.
í neðstu gluggunum eru myndir
lir biblíunni, af hinum merkustu
viðburðum sem ritningin greiniv
frá, en litlir kringlóttir gluggar
fyltir út með allskonar skrauti.
En í efri gluggraröðinni eru að-
allega myndir af helgum mönu-
um, einum í hverjum glugga — og
þurfa þær að vera stórar, til þess
að sjást vel af gólfinu. Þar má
augum líta hina 4 norsku dýr-
linga, Sunnevu, Hallvarð, Magnús
og Ólaf; spámenn úr gamla testa-
menti og fleiri höfðingja hinnar
kristnu kirkju.
Hefir Gabriel Kelland haft tvo
menn sjer til aðstoðar við verkið,
i rúm 30 ár og þar að auk tvo
ráðunauta, sem líta eftir að rjett
sje farið með alt, hvað helgisið-
um og fornfræði viðvíkur. Því
mikils þykir um vert að til alls
sje vandað og að alt sje rjett,
bæði stórt og smátt.
★
Jeg gerði mjer ferð til Þránd-
heims er jeg var staddur í Noregi,
seint í nóvember 1937, er jeg var
á leið til íslands frá Danmörku.
Jeg gat aðeins leyft mjer að
dvelja tvo daga í Þrándheimi. Frá
vini mínum í Osló hafði jeg með-
ferðis brjef til dr. Fredrik B.
Wallems, forstöðumanns listiðnað-
arsafnsins í Þrándheimi, eins hins
lærðasta manns meðal Norðmanna.
Er hann hafði lesið það sagði
hann: „Það er ósk frænda míns
að jeg verði leiðsögumaður vðar,
Erkibiskupsdyr.
hjer í Þrándheimi, og það gleður
mig, íslendingur, ef þjer viljið
þiggja það. — Þið íslendingar er-
uð sjaldgæfari gestir hjer nú orð-
ið en fyrrum“.
Fyrri daginn skoðuðum við
söfnin í borginni og hlýddum
kvöldsöng í dómkirkjunni, en síð-
ari dagurinn leið við að skoða
kirkjuna og hlusta á frásögn hins
fróða og glöggskygna leiðsögu-
manns, um þetta tignasta musteri
Norðurlanda. Honum á jeg að
þakka að jeg fjekk góð not af
hinni stuttu dvöl minni í Þránd-
heimi, og að mjer verður hún ó-
gleymanleg.
Og síðan hefi jeg oft hugsað til
þessarar fögru dómkirkju norsku
þjóðarinnar; og sú tilhugsun var
kvíða blandin í fyrri hluta apríl-
mánaðar síðastliðið ár, þegar útlit
var fyrir að stórorusta milli
tveggja heimsvelda, yrði um
Þrándheim. Því ef sprengjur f jellu
þar úr lofti eða skotið yrði á
borgina þá væri hinn leiftrandi
augasteinn Noregs í mikilli hættu.
Vil jeg svo enda þessa frásögu
með þeirri ósk að hamingjan forði
þessari kirkju frá grandi, svo að
norska þjóðin geti síðar þakkað
fyrir endurheimt frelsi, frá altari
Ólafs konungs, er hún hefir rekið
vandala þá úr landi er nú hafa
hnept hana í fjötra — og að þess
verði ekki langt að bíða.
Ragnar Ásgeirsson.
Lárus Salómon:
9M,
imun
y
Stefnt var hátt til stærstu vonar,
sterkum vilja markið næst.
Bleikur Gísla Brynjólfssonar
bar sig allra fáka glæst.
Hann var allra hesta mestur,
horfði fram og sporin jók,
enda gefinn aldrei frestur,
enginn Bleik frá Haugi tók.
Hann á mörgum hestaþingum
hafði betur þegar rann.
Mótaður af mikið slyngum
manni, sem að taumhald kann.
Höfuð, faxið hófst að fangi
húsbóndans er taumur rjeð,
ljet að þeim á ljettpm gangi,
líka sýndi tamið geð.
Samt á harðri samreið skeði
sundurgerð, í steinum gnast.
Bráður vilji brann í geði,
Bleikur svifti taumum fast.
Bleikur stökk sem blossi eldur,
blysum sló í skeifna spor.
Alinn, vaninn, aldrei seldur,
altaf sýndi mikið þor.
Lárus Salómons.
Taugaóstyrk stúlka fór rakleitt
til skipslæknisins, er hún kom um
borð í farþegaskipið og sagði:
„Ef jeg skyldi verða lasin, lækn-
ir, viljið þjer þá segja mjer hvað
jeg á að gera?“
„Það er óþarfi", svaraði lækn-
irinn, „það kemur af sjálfu sjer“.
★
Rödd í landssímanum: Heyrðu,
Siggi, jeg sit hjer fastur. Mig
vantar 200 kall.
— Jeg heyri ekki hvað þú
segir.
— Mig vantar 200 kall.
— Jeg heyri ekki orð.
Símstjórinn: Jeg heyri ágæt-
Iega.
— Nú jæja, þá skuluð þjer láta
hnnn fá þcssar 200 krónur.