Lesbók Morgunblaðsins - 14.06.1942, Page 4

188
LESBÓK MOJtGUNBLAÐSINS
„Sjómannslíf í Herrans
hendi, helgast fósturjörð“
Frá sjómannadeginum 7. júní.
Sunnudaginn 7. þ. m., sjó-
mannadaginn, var sjómanna-
guðsþjónusta haldin í Fríkirkj-
iinni, og hófst hún kl. 11 f. h.
Fjöldi sjómanna hlýddi messu.
Ríkisstjóri íslands var viðstadd-
ur.
Síra Árni Sigurðsson prjedikaði
og lagði út af Post. 27, 20—29.
Er það kafli úr frásogn Postula-
sögunnar um sjóferð Páls post-
ula til Rómaborgar. Textinn hefst
á þessum orðum: „Og er hvorki
sást til sólar nje stjarna marga
daga og illviðrið, sem á lá, var
ekki lítið . . . .“ En niðurlag text-
ans er á þessa leið: „Og af því að
þeir óttuðust, að oss kynni að
bera upp á 'sker, köstuðu þeir
fjórum akkerum úr skutnum og
óskuðu að dagur rynni“. Aðal-
áherslu lagði sr. Árni á þessi orð
Páls til hrakningsfjelaga sinna:
„Verið því, menn, með öruggum
huga, því að eg treysti Guði“.
í upphafi ræðunnar lýsti sr.
Árni baráttu þeirri, sem fjelagar
Páls áttu í, og hvílík stoð og
styrkur þeim var það í hinni ýtr-
ustu neyð, að Páll var innanborð.s,
með sína sterku trú á þá fyrir-
ætlun Guðs, að þeir skyldu allir
komast af. Síðan sagði hann m. a.:
„Lífi þessarar kynslóðar mætti
mað allmiklum rjetti líkja við
baráttu mannanna á skipi Páls
við ofurefli hafs og storma. Hún
lifir nú þrautanótt, er lítt sjer til
sólar og stjarna .... Best mun
sá staddur nú á dögum, sem bíður
birtingarinnar með hugarfari og
trú Páls postula . . . Von vor og
trú, eins og Páls, byggist á því,
að það sje yfir oss vakað. Mann-
kynið sje ekki látið afskiftalaust,
enda þÓtt það verði að líða og
þola mikið, er öfl- Andkristsins og
syndarinnar ná yfirhönd um
stund, heldur sje það þegar ráðið
í Guðs eilífu fyrirætlun, að bætt
skuli vandræði veraldarinnar, og
mannkynið ná í friðarins höfn . ..
. . . Þannig skulum vjer öll hugsa
og trúa, fslendingar. Vjer erum
öll á ferð á sama skipinu, litlu,
brothættu' fleyi . . . Á fari vora
bylja nú og brotna öldur styrj-
aldarinnar, framar en nokkurn
vor á meðal gat órað fyrir . . .
Vjer þurfum því sannarlega að.
eiga þá fullvissu Páls postula, að
það sje vilji Guðs og fyrirætlun,
að þjóð vor skuli loks ná friðar-
og farsældar höfn ....
Vjer höldum nú dag sjómann-
anna. Og það virðist rjettmætt, að
sú stjett eigi sinn sjerstaka dag“.
Þá lýsti síra Árni sjerstöðu
sjómannastjettarinnar, dýrmætu
starfi hennar, harðri baráttu, og
mörgum og stórum fórnum í þarf-
ir þjóðar sinnar, og sagði síðan
m. a.: „Sjómannastjettin á að
verðleikum svo miklum vinsældum
að fagna á landi voru, að þjóðin
öll hugsar til hennar hlýtt og með
virðingu og þökk á degi hennar.
En það er ekki nóg. Alla daga og
nætur á sjómannastjettin og ást-
vinir sjómannanna að vera undir
fyrirbænum og blessunaróskum
allra kristinna manna á íslandi.
Og þegar sjómannastjettin hefst
handa um mikilvæg rjettlætis- og
velferðarmál sín, eins og það, að
búa gömlum og þreyttum fjelög-
um stjettarinnar hvíld og sæmi-
lega daga í ellinni, þá á öll þjóð-
in einhuga að styðja þá fyrirætl-
un........
En textinn minnir oss líka 4
það, sem er kraftur og sigurafl
sjómannsins í baráttu hans ásamt
hæfileikum hans, karlmensku
Það er sú trú, sem segir með Páln
„Verið, menn, með öruggum huga,
eg treysti Guði“. Og þetta er ætíð
vissa kristins sjómanns: „Við stríð
og frið, við storma og skin á
dröfn, þín stefna’ er föst, þín bíð-
ur örugg höfn“. Og engin trú er
betri til sæfara og harðræða, en
þessi örugga og fasta trú á eilífa,
guðlega handleiðslu og farsæl
ferðalok . . . er leggur út á djúp-
ið eftir orði Drottins, til þess að
heyja með Guði gott stríð, ástvin-
um sínum, þjóð og ættjörð til
blessunar.
„Það er eins og ísland bendi
yfir vík óg f jörð:
Sjómanns líf 1 Herrans hendi
helgast fósturjörð". . . .
Svo lauk síra Árni máli sínu
með innilegri fyrirbæn fyrir sjó-
mönnunum, landi og þjóð.
Yfir allri guðsþjónustunni hvíldi
hátíðarblær og tilbeiðsluandi. Var
síðan gengið úr kirkju.
— Verður konan þín ekki bál-
vond, þegar þú kemur svona seint
heim?
— Nei, hún verður fegin.
— Ertu viss um það ?
— Já, því að áður en jeg fór
cpnaði jeg búrið með hvítu mús-
unum í — svo hún verður himin-
lifandi, þegar jeg kem heim og
get lokað þær inni í búrinu aftur.
★
— Hversvegna ertu að gráta,
væni minn?
— Við eigum að fá sætsúpu og
pönnukökur að borða heima í dag-
— Nú, er það nokkuð að gráta
út af?
—J Já, jeg rata ekki heim.
★
Konan (við húsbóndann): Jæja>
svo þú situr hjer og slórar í stað
þess að hjálpa mjer við hrein-
gerningarnar.
— Mjer er það ómögulegt —
jeg er altaf svo lasinn •— sv0
skjálfhentur ennþá.
— Jæja, þú getur þá hrist gólf-
mottuna.