Lesbók Morgunblaðsins - 14.06.1942, Síða 8
192
LBSBÖK M0EGUNBLAÐ81N8
Norska þjóðin syrgir myrta landa sína
Þann 17. febrúar í vetur mintist norska þjóðin þeirra, sem Þjóð-
verjar hafa tekið af lífi í Noregi. Eftir klukkan 6 að kvöldi sást
varla Norðmaður á ferli á götum úti. Veitingahús voru tóm, einnig
leikhús og kvikmyndahús. Einir 7 gestir komu í norska þjóðleik-
húsið. 108 manns ferðuðust með strætisvögnum Osloborgar eftir
klukkan 6 um kvöldið, en venjulega taka 20,000 manns sjer far
með vögnunum á þessum tíma. Aðfaranótt hins 17. febrúar máluðu
hugdjarfir Norðmenn svarta krossa víðsvegar um borgina. — Mynd
in hjer að ofan er tekin um morguninn þann 17. febrúar. í hvíta
hringnum sjest svarti krossinn, sem hefir verið málaður á Ijóskera-
staur við innganginn í neðanjarðarbrautina í aðalgötu Osloborgar,
Karl Johansgaten.
menn og menn frá öllum samveld-
islöndum Breta. Þá er þess óget-
ið, að Smuts hefir með miklum
dugnaði tekist að uppræta alla
njósna- og skemdastarfsemi Þjóð-
v«-rja í Suður-Afríku.
Þó að Smuts hershöfðingi sje nú
orðinn 72 ára að aldri, þá er hann
enn í fullu fjöri líkamlega og and-
lega. Ilann fer snemma á fætur
á morgnana, stundar erfiðar
íþróttir og vinnur að minsta kosti
12 tíma á dag. Sama máli gegnir
um konu hans, en þau hafa nú
búið saman í 53 ár. Allir Suður-
Afríkubúar elska hana og virða,
enda er hún alment kölluð
„amrna".
— Hvað ætli klukkan sje!
— Ja, nákvæmlega tiltekið get-
ur hún verið svona milli’ 3 og 5.
Fjaðrafok
Dómarinn: Hvað heitið þjer?
Vitnið: Petrovitjs Ruszeichm-
mugenchgdichij.
Dómarinn: Hvernig er það
stafað?
Vitnið; Alveg eins og það er
borið fram.
★
— í hvert skifti sem þjer hlæ-
ið svona innilega, ungfrú, hugsa
jeg: Hún ætti að líta upp til
mín.
— Nú?
— Jeg er tannlæknir.
★
Er það satt, að frændi þinn
sje nískur ?
Já, hvort það er. Hann er svo
nískur, að þegar hann hlær, hlær
hann á kostnað annara.
Maria Grubbe
Framh. af bls. 187.
og Sören. En presturinn færist
undan að gefa þau saman, því þau
geta ekki sýnt skriflegt leyfi fyr-
ir því, að hann megi giftast hinn
fráskildu konu, og segir prestur,
„að tími sje kominn til þess að
afnema hneyksli þetta, þareð hún
lifi sjer til opinberrar háðunga”,
vegna þess hve mörgum innlend-
um sem erlendum leiki forvitni á
að sjá hana.
★
Árið 1711 eru þau Sören og hún
sest að í Borrehúsi við Grænu-
sundsferju á Falstri og hafa þar
veitingakrá. Hjer hitti Holberg
Maríu Grubbe og talaði mikið við
liana, er hann eitt sinn var þarna
á ferð. Segir hann m. a. í 89.
brjefi sínu:
„Annað dæmi úr sögu vorri er
frú ein af tiginbornustu ættum, er
hafði óþolandi viðbjóð á fyrsta
manni sínum, þó hann væri tign-
astur allra þegna og jafnframt
mesta glæsimenni ríkisins, og
hjelst þetta uns hún fjekk skiln-
að. Eftir annað hjónaband, sem
einnig var óhamingjusamt, lagði
hún að lokum í þriðja sinn út 1
hjónaband með óbreyttum sjó-
manni, með hverjum, þótt hann
daglega færi illa með hana, hún
kvaðst lifa mikið ánægjulegra
lífi en í fyrsta hjónabandi sínu.
Og hefi jeg þetta heyrt af henn-
ar eigin munni, þegar jeg var í
húsi hennar, sem var ferjustaður
út í Falstri, en maður hennar þá
í fangelsi fyrir unnið illræðisverk.
Illræðisverkið, sem Holberg á
við, er það, að Sören drap Drag-
eyrarskipstjóra Pjetur Palmen
að nóttu til í maí 1711. Þeir voru
fullir og talið að væri óviljaverk.
En málalok urðu þau 6. ág. 1712,
að Sören var dæmdur í 3 ára
þrælkun í járnum á Brimarhólmi.
Nokkrum vikum síðar var hann
„sleginn í járn“. Árið 1714 var
hann ásamt nokkrum öðrum föng-
um fluttur til Krónborgar í erf-
iðisvinnu þar. En hvort hann hef-
ir dáið í fangelsi eða lifað lengur
vita menn ekki.
María Gtubbe dó sumarið 1718
nálega 75 ára gömul.