Lesbók Morgunblaðsins - 07.05.1944, Qupperneq 6

214
LESBÖK MORGUNBLAÐSTNS
Magnús
Þinn skal vera heiður hár
hrygð svo geri ei valda,
lakist þjer í tuttugu ár
tórunni í mjer að haldn.
Og enn.
.íeg var heldur handasljór
á hálli flösku að taka.
Meðalið til fjandans fór
en fjekk ei neitt til baka.
Kveðið eftir að hafa hlutsað á
Húsmæðraerindi í útvarpinu.
Mikið gull var þáttur þinn
í þjóðina sáðir fræi.
En körlunum fanst þú kæri minn
í kvensamara lagi.
Frændsemin.
Þó að beggja okkar ætt
upp á heiminn væri,
þú hefir vel af þínu gætt
þegar hann komst í færi.
Gekk erfiðlega að fá úttekt úr
kaupstað, en bjóst við það yrði
auðveldara eftir nýárið.
Oft er bára á lífsins leið
og lítil sárabótin.
Jeg er í fári og f jajidans neyð
fram á áramótin.
Áramótavísur 1943—44.
Skyggir jel á skvjahöll
skjótt er hel í taki,
hlómin felast önduð öll
undir hjeluþaki.
Klakinn alla klæðir jörð,
hvítir falla dúkart
veðrin gjalla gríðar hörð.
glymja fjallahnjúkar. ______
Vetrar gjólan gleymist stríð,
sem gremju ól hjá mengi,
þegar sól um sumartíð
sveipar hól og engi.
Finnsson og
Vorvísur:
Áfram líður ársól fríð
yfir hlíð og móa.
Nú er blíða og blessuð tíð
blómin fríðu gróa.
Grænka hlíðar gróa sár
glitrar víða í högum.
Dagar líða og æfiár
elstu hlíða lögum.
Stökur úr ýmsum áttum:
Innri glóða geisli þinn
gullna óðinn tviimi,
svo að ljóðaleikurinn
lifi í þjóðarminni.
Nú er Síðan bleik, en björt
björk og víði fallin.
Alt með prýði er það gjört
enginn smíðagallinn.
Aldrei hef jeg eignast fjeð,
eins og dæmin sýna.
jeg hef varla eyrir sjeð
K*fidaga mína.
Mjer jeg lyfti og lifi í frið
lítið typtuð sálin.
Ljósaskifti lífsins við
les jeg skriftamíyin.
Jeg þó kasti ýmsu á glæ,
einu verð jeg feginn,
það er ef jeg eignast fæ
ástsæld hinumeginn.
f
Ekkj hót má hreyfa sig
hart þótt róti bylur.
Kuldi í fótinn kvelur mig.
hvergi er snótarylur.
Ergist skap við ellirún
enn þó skrapa af kveiknum.
•Teg er að hrapa af ystu brún
og að tapa leiknum.
vísur hans
Veröld braut mjer brauðið salt
beiska hlaut jeg pínu,
þjer jeg laut og ljet því alt
liggja í skauti þínu.
i
A mig sækir elli grá
og því hlýt að finna,
jeg hef lifað altaf á
ylnum vona minna.
Að mjcr kreppir kaidur skór
kól mig fyrir löngu,
úr sárinu aldrei sviðinn fór
á sextíu ára göngu.
Þegar jeg í síðsta sinn
sofna burt af Fróni.
Ekki verður auðurinn
erfingjum að tjóni.
J. B.
— Ofdirfska
Framh. af bls. 213.
klukkustunda gangur. Kom hann
þangað fyrir vökulok. Kvað hann
sjer aldrei úr minni Hða fögnuður
Hjartar bónda og heimilisfólks
hans yfir þangað komu siuni, ekki
aðeins yfir því að svo hamingju-
samlega liafði tekist til um slíka
ofdirfskuferð, heldur og yfir þvít
að nú vonuðust allir að úr myndi
rætast, með sjúkdóm Pálínu. Varð
og sú raunin á að henni fór skjót-
lega að ljetta er hún fór að nota
meðulin frá síra Magnúsi og eftir
nokkúrn tíma fjekk hún fullan
tiata. Miuiu þau Hjörtur og Pálína
hafa launað Páli rausnarlega ferð-
ina og æfilöng vinátta var milli
Páls og Efra-Núpshjóna.