Lesbók Morgunblaðsins - 26.11.1944, Blaðsíða 11

LESBÓK MORÖUNBLAÐSINS
475
cru ný tíðindi. Þcss vegna snertir
]x‘tta oss nú.
Goðafoss horfinn. 14 skipverjar,
þ. e. 13 karlar og 1 kona burtu
kölluð, stýrimaðíir, 3 vjelstjórar,
loftskeytamaður, 3 hásetar, 1 yf-
irkyndari, 2 kyndarar, 1 matsveinn,
1 þjónn og þerna skipsins.
Vjer sjáum þá fylgjast að, föð-
ur og son, og trygga vini á starfs-
og þroskaskeiði.
Þetta er g'ömul saga, en átakan-
lega ný. — Foreldrar heima, móðir
sem bíður, systkipin þungbúin. Eig-
inkona í sárri sorg, og börnin þög-
ul horfa spyrjandi á elskaða móð-
ur sína.
Ástvinir heima, sem bíða og þiðja.
Iljer horfum vjer á hinsta hvílu-
rúm Eyjólfs Eðvaldskonar loft-
skeytamanns. Ilann ljet sjer ekki
bregða hvorki við sár nje bana.
Altaf var hann hjer í kirkju, er
hann gat því við komið. Nú er
hans síðasta helgiför farin í dag.
Kveðjurnar fylgja honum frá konu
og börnum, og skeyti hefi jeg feng-
ið frá Seyðisfirði frá vinum hans
og kunningjum, sem biðja um, að
frá þeim sje sú kveðja send, að
minning hans sje hjá þeim í heiðri
geymd.
Víða er nú með hrygð horft á
hið auða sæti. Oft hljótum vjer að
segja: M.jer ofbauð hve allur kraft-
ur kulnar fljótt fyrir kaldri feigð.
Þau orð eru í huga mínum, er
jeg hugsa um farþegana 10, lækn-
ishjónin og börnin þeirra 3. IIví-
líkur missir, og sorg. öldurnar báru
iitlu drengina. lík þeirra að landi.
Þannig var kveðja send harm-
þrungnum vinum. Drottinn notar
svo oft þá aðfei'ð að senda börnin
með þá kveðju, er öðrum skal flutt,
Litlu drengirnir voru í fyrradag
lagðir til hvíldar í jurtagarði dauð-
an. En vjer leitum í himninum að
þeirra sál.
Jeg hugsa um unga móður, sem,
var á leiðinni heim með sitt elskaða
barn. Jeg hugsa um soninn, sem,
var á leiðinni heim til sjúkrar
móður, stúlkunnar á heimleið til
ástvina, og kæran vin á leið til
ættmenna sinna.
Þetta er sorgin.
★
En einblínum ekki á hið dapra.
Munum, að ofar öllum skýjum
ljómar sólin. Hún, nær í gegnum
hvert ský.
Vjer íinnum sárt til, er vjer
hugsum uni ástvinina, sem á sama
augnabliki urðu herfang dauðans.
En minnumst þá þessa orðs: Ástúð-
leg í lífinu, skildu ekki heldur í
dauðanum. Það er oft sagt: „Dauð-
inn einn skal skilja okkur að“.
En hjer skildi dauðinn þá ekki að.
Erfiðar hugsanir búa hjá oss.
En hvað segir heilagt orð? „Þetta
var erfitt í augum mínum“. En
svo er bætt við: „LTns jeg kom inn
í helgidóm Guðs.“
Þá erum vjer á rjettum stað. Þá
sjáum vjer þetta frá öðru sjónar-
miði, þá horfum vjer á það frá
sjónarmiði eilífðarinnar. Þá sjáum
vjer frammi fyrir hinum lifandi
Guði ekki hið kalda lögmál. Vjer
sjáum eitt eilífðar smáblóm með
titrandi tár, sem tilbiður Guð sinn
og deyr.
Vjer sjáum Drottinn á hans
veldisstóli. En vjer sjáum hinn
sama Drottinn beygja sig niður
að duftsins barni, beygja sig niður
að hinu titrandi blómi og skjálf-
andi laufblaði. Þá er andvarpi
sorgarinnar svarað með náð og
krafti frá honum, sem er bæði
Guð vonarinnar og Guð allrar hugg
unar. Jeg bið þess, að þessi stund
sje til huggunar hinum songbitnu,
bæði hjer og annarstaðar á land-
inu. Jeg bið þess, að hún sje þakk-
arstund þeirra, sem björguðust.
Þeir voru í baráttu með vinum
sínum og þeir eru einnig hluttak-
andi í hugguninni.
★
Þessi stund er oss gefin til þess
að vjer hljótum huggun og frið.
En hún er oss einnig gefin til þess
að vjer vöknum til starfs og nýrra.
dáða.
Við oss er sagt: Statt ' upp
Vakna þú, sem sefur og rís upp
frá dauðum, þá mun Kristur lýsa
þjer.
Látum ekki hugfallast í skamm-
degi sorgarinnar. Jólin eru fram-
undan; kveikjum á kertunum við
hið heilaga jólaljós.
Leyfum Drottni að vekja oss.
Upp, upp, því Kristur kemur,
hvað knýr þitt hjarta fremur.
Það hefir verið talað til vor,
svo að oss kennir til. En Drottinn
talar við oss á máli kærleikans og
segir við þjóð vora: Jeg þekki þær
fyrirætlanir, sem jeg hefi í hyggju
með yður, fyrirætlanir til heilla,
en ekki til óhamingju, að veita
yður vonarríka framtíð.
Fulltreystum þessum orðum, er
töluð eru til þjóðar A'orrar: Þú átt,
þú átt að lifa, 'öll ár og tákn að
skrifa.
Myrkur grúfir yfii; jörðinni og
sorti yfir þjóðunum. En náð er
oss boðin. Gefum oss Drottni, sem
vill vera oss eilíft Ijós og geisl-
andi röðull. Felum oss Prottni og
segjum:
I almáttugri hendi hans,
er hagur þessa kalda lands,
vor vagga, braut, vor bygð og
gröf,
þótt búum við hin yztu höf.
Það er hlutverk kristinnar kii’kju
að benda á handleiðslu Drottins.
Þessvegna er í guðsþjónustum
safnaðanna beðið um, að blessast
megi atvinnuvegir vorir til lands
og sjávar.