Lesbók Morgunblaðsins - 21.10.1945, Side 15

LESBÖK MOBQUNBLAÐSINS
511
- BRIDGE -
VIÐ skulum fyrst athuga bridge-
]>rautina í síðustu Lesbók. Fyrst er
spilað hjartaþrist og tekið á kong-
inn, en síðan spilað laufkong og
kastað í tígli. Því næst er spilað
iaufi og trompað og síðan trompað
út og gefið í hjarta í blind. Nú er
spilað síðasta trompinu og Vestur
lcndir í kastþvingun. Jlann verður
að halda laufi, því annars tökum
við tvo síðustu slagina á tígulkong
og lauf. Haldi hann lauíinu gefum
við laufið í og Austur getur ekki
bæði staðið fyrir hjartasjöinu og
báðum tíglum blinds.
Það var tekið fram seinast að
Lee Hazen og Sylvester Gintell,
Ncw Ýork, hefðu unnið tvíliða
meistarakeppnina og að þeir hefðu
uotað RÍackíWood spurnargrönd. -—
Hjer vcrður birt slem cr Gintell
vann með kastþvingun.
Norður (Ilazcn)
Spaði: K 10 7
Hjarta: K D 9 8 li ‘J
Tígull: Á I) G
Lauf: 7.
Spaði: Á D 9 8 d
Hjarta: 7
Tíguil: K 10 9 2
Lauf: K G G.
Spaði: 6 4 2
Hjarta: G 5
Tígull 7 5
Lauf: 10 9 8 4 3 2.
Suður.: (Gintell)
Spaði: G 5
Hjarta: Á G 10 4
Tígull: G 8 4 3
Lauf: Á D 5
Sagnir:
Suður: Vestur: Norður Austur
1 hjarta 1 spaði 4 grönd pass
5 hjörtu pass G hjörtu pass
pass dobla pass pass
pass.
Vestur. tók á spaðaás, en Suður
gaf í spaðagosa, síðan spilaði hann
hjarta. Gintell spilaði nú hjarta
tvisvar. en síðau tíg.ulhund og „svín
aði“ tíguldrottuingu. Þegar það
hepnaðist tók hann öll tromp Norð-
urs og gaf sjálfur í einn tígul og*
citt lauf.
Síðasta tronlp Norðurs setti Vest-
ur í kastþvingun, en hann kaus að
gera laufkong sinn valdlausan frem
ur en að taka valdið af spaðadrottn
ingluini eða tígulkongnum. Gintell
spilaði nú laufi og tók með ásnum
og laufkongur fjell, en laufdrotn-
ingin setti Vestur aftur í óbjarg-
andi kastþröng.
Að vi.su gat Gintell tekið gegnum
spil í spaða fyrsttil að ná sögnsinni
en hann ályktaði rjettilega, að ef
gegnumspil myndi heppnast, þá'
væri kastþviugun ekki síður vís.
Haustsálmur 1945
Þú þekkir böl, svo beiskt og þungt,
það brennimark á frjálsri þjóð,
svo nístir hjartað næmt og ungt
hið napra, kalda feigðarhljóð,
Þú veist hvað drykkja vínsins er,
hiö voðalega gæfurán,
sem fjelda manns til feigöar ber
og flekkar lífið allskyns smán.
Þar grætur sína gleöi og sæmd
margt göfugt hjarta, er sárankvelst,
og æskuhugsjón „dauðadæmd
í drykkjuskapar sorpi felst.
Hvort truflar ei þinn tískudraum
og tala Ijóst þau feigðarkaup
við falskra hljóma glasaglaum
og gleði við hin fyrstu staup?
t
Ó, hvílík blindni, bróðir minn,
ef byrgir myrkur augu þín
og sómaskilning svæfir þinn
og sættir þig við öll þau vín.
' '
Er enginn guð, sem elskar þú?
Er ekkert heilagt, stórt og hátt?
Er köld og dauð þín kristna trú
á kærleiks fómarviljans mátt?
Og er þjer sama um aðra menn?
Hið aldna fólk og börnin smá,
sem brosa sæl og saklaus enn,
en syndir vorar leggjast á?
Hve getur þú með glööum brag
svo grimmdarfullur staðið hjá
og heiðrað þetta háttalag,
sem hörmung versta byggist á.
Ó, beyg þitt hofuð, bbóðir mmn
og bið um geisla kærleikans
að verma hug og vilja þinn
og vígja skyldum sjálfstæðs manns.
Halldór Kristjánsson.