Lesbók Morgunblaðsins - 13.10.1946, Síða 13

LESBÓK MORG UNBLAÐSINS
393
Kafli úr brjefi frá
Birni Jónssyíii
því, að hún færi einhvern daginn of-
an í fljótið, eins og ólfnsárbrúin. Iljcr
þvrfti að taka í taumana áður en slys
verður.
Mjer finnst tilfinnanlega vanta
flugsamgöngur milli Austurlands og
Akureyrar. Væntanlega koma þær
innan skamms. Mikið væri það hent-
ugra fyrir marga, að endastöð flug-
bátsins væri á Lagarfljóti hjá Egils-
stöðum, en á Reyðarfirði, því oft er
erfitt með bílasamgöngur þaðan og
upp á Hjerað, því ekki er unt að setja
flugferðir í samband við áætlunar-
ferðir, af því að þær er ekki hægt að
fastákveða vegna veðurs. Best væri
að flugbáturinn lenti á Lagarfljóti
hjá Egilsstöðum og Hallormsstað.
Það myndi velþegið hjá ferðafólki,
því á þessa tvo staði liggur straumur
ferðafólksins á sumrin.
Ferðin suður með Kötu gekk eins
og sú fyrri (austur) ágætlega. Hún
stóð í 2,30 klst. Þegar komið var vest-
ur fyrir Oræfajökul, var flogin bein
leið. Yfir Skeiðarársand, nálægt
Fjallabaksleið, yfir Landmannaafrjett,
véstur yfir Hreppa og Biskupstungur,
yfir Þingvallavatn, Kollafjörð, tyo
hringa yfir Reykjavík, og svo lent á
Skerjafirði. Langisjór, Fiskivötn og
Þórisvatrt, blöstu við á hægri hönd.
Alörg fjöll á Landmannaafrjetti
þekkti ég, en lítið bar á þeim flestum
úr loftinu , nema Loðmundi. Jökla-
sýnið var frábærilega gott er vestar
dró. Oræfajökull — þar var flogið svo
hátt, að vel sást ofan á Hvannadals-
hnjúk — Vatnajökull að vestanverðu
(Pállsfjall og Bárðargnýpa) Hofsjök-
ull, Kerlingafjöll og Langjökull. Frá
því að við flugum framhjá Lómanúp
og til Reykjavíkur tók ferðin 1 klst.
og 4 mínútur.
Þú stóðst á tindi Heklu hám,
og horfðir vfir landið fríða.
kvað listaskáldið góða eitt sýin. Nú
svífur maður í loftinu, situr í hæginda-
stól, og horfir yfir landið fríða, og
sjer tign þess og fegurð.
Það er vissulega dásamlegt ferðalag.
I
Hinn 8. þ.m. voru liðin 100 ár
frá fæðingu Björns Jónssonar rit-
stjóra ísafoldar. Var þess minst
bæði í blöðum og útvarpi og varð
öllum þá starsýnast á alvörumann-
inn Björn Jónsson. Var það eðli-
legt, því að hitt er mönnum ókunn-
ugt, að hann gat verið gletþinn og
gamansamur, eins og eftirfarandi
brjefkafli sýnir. Er sá kafli tekinn
úr brjefi, er hann ritaði unnustu
sinni, heimasjstunni á Staðastað.
Kemur hjer fram sú mynd af skap
gerð Björns Jónssonar, er almenn-
ingur hefir ekki kynst áður.'
Kaupmannahöfn, 26. apríl 1871
Jeg hef náttúrlega enga vitund
að segja þjer í frjettum, því ekk-
ert hefir gerst síðan „Diana“ fór,
það er frásagnarvert sje. Raunar
eru nú allir sjón og heyrnarlausir
fyrir öllu öðru en því, sem á geng-
ur í og hjá París; nú lítur þó út
fyrir að ósköpunum linni bráðlega;
að minsta kosti segir Thiers það
fortakslaust; og þó hann kunni að
vera dálítið raupsamur, er honum
tiltrúandi að vita hvað hann segir,
enda heldur ekki vits varnað til að
Haft er eftir gömltim presti austan-
fjalls, að hann liafi sagt, eftir að hann
hafði farið fyrstu bílferð sína — sem
hann varð mjög hrifinn af — ..Jeg skal
aldrei fara landveg framar“.
Honum fannst það ekki landferða-
lag að fara í bíl.
Jeg held að jeg taki mjer orð hans
í munn, og segi:
Jeg skal aldrei fara landveg framar,
a. m. k. ekki á langferðalögum.
ráða öllum þessum býsnum og
vandræðum til fljótra og góðra
lykta. Mikil verður harjs dýrð og.
vegsemd þegar það er búið alt
saman og meira.
„Tvennir eru tímarnir" má
Napoleon III. segja og Eugenia; í
fyrra gengu þau næst guði að allri _
virðingu í augum flestra þeirra sem
ekki trúa á páfann, og margra með
al þeirra líka; nú eru þau orðin
einskonar niðursetningar (þó þau
reyndar geti gefið sjálf með sjer),
hjá Englandsdrotningu. Þau búa í
höll einni samt frá London, er
Chislehurst heitir, en hafa þar eng
an frið fyrir forvitni Londonar-
búa, kvenfólkinu þar náttúrlega
helst, svo þau vilja fegin burt, og
er sagt að hertogi einn norður á
Norðymbralandi ætli að lána þeim
skemmukofa hjá sjer til að-búa
í, og verða þau því víst guðsfegin.
Eins og vant er að vera þegar
svona fer, gera nú allir sjer að
skyldu að sparka í Napoleon og sví
virða hann á allar lundir, og marg-
ir láta þá „sólina frá Austerlitz11
verða samferða. Hvernig líst þjer
á það? Sic trausit gloria mundi —
latínuhestur minn. Þarna færðu þá
politík með, og það er synd af
mjer, að jeg skuli ekki hafa látið
þig fá neitt af þess konar fvr, svo
politísk sem þú ert og svoddan
söguhestur sem þú ert líkaji í
Napoleon I geturðu að minsta kosti
tekið „Doctorsgráðu“ og svo heit-
irðu Dr. B.^...!! Jæja, þú kanske
tekur þetta nú óstint upp, en þú
verður að muna eftir, að á þessum
tímum skeður svo margt furðulegt;
í Ameríku eru til að mynda miklu
fleiri kvendoctorar, heldur en allir
1»