Lesbók Morgunblaðsins - 01.05.1948, Page 1
lfi. tölublaiV
XXIII. árgangur
Laugardagui 1. maí 1948.
Bjarni Benediktsson:
FRJÁLS VERKALÝÐSSAMTÖK
ERU SJÁLFSÖGÐ í LÝÐ-
FRJÁLSU ÞJÓÐFJELAGI
Verkamenn munu hrista
aí sjer kúgun kommúnista
UM NAUÐSYN heilbrigðs og fr.iáls
fjelagsskapar verkamaima ætti eklu
að þurfa að fjölyrða. En þó er bað
svo, að uppi eru öfl, sem ógna frelsinu
í þessum efnum sem öðrum.
I lýðfrjálsum þjóðfjelögum sprettur
rjettur verkamanna til að bindast sam
tökum að sjálfsögðu af rjetti borgar-
anna alment til að stofna fjelög í sjer-
hverjum löglegum tilgangi.
Til skamms tíma höfum við íslend-
ingar talið fjelagafrelsið svo eðlilegt,
að ekki gæti komið til mála, að nokkr-
um íslenskum manni kæmi til hugar
að svifta landa sína því, hvorki verka-
menn nje aðra.
Skoðun alls þorra íslendinga um
þetta er óbreytt enn þann dag í dag.
En það tjáir ekki að leyna, að uppi er í
landinu öflugur flokkur manna, sem
er andvígur frelsinu yfirleitt, f jelaga-
frelsi jafnt sem öðru frelsi og frelsi
verkamanna ekki síður en annarra.
Þessir fjandmenn freiSisins eru komm
únistar, sem nú um sinn ganga hjer á
landi undir dularnafninu Sameining-
arflokkur alþýðu, Socialistaflokkur-
inn.
★
Auðvitað kynoka kommúnistar sjer
við að láta uppi hinn sanna hug sinn
til frelsisins og einkum áform sín um
að svipta fjelagsskap verkamanna
raunverulegu frjálsræði. Þvert á móti
þykjast kommúnistar umfram alt bera
hag verkamanna fyrir brjósti. Verka-
menn eru fjölmennasta stjett þjóð-
f jelagsins og þessvegna ríður þeim, er
vilja ná völdunum, á, að fá fylgi
verkamanna. Af þeim sökum þykjast
kommúnistar vera málsvarar verka-
manna og reyna að telja þeim trú um,
að hagur verkamanna og kommúnista
sje eitt og hið sama.
1 skjóli þessa hafa kommúnistar
hrifsað til sín völdin í allmörgum fje-
lögum verkamanna hjer á landi og
beita þeim síðan sem öflugum áróð-
urstækjum í þágu flokks síns.
Með umhyggjuna fyrir hag verka-
manna að yfirvarpi hafa kommúnist-
ar og víðsvegar þjarmað mjög að öðr-
um stjettum þjóðfjelagsins eða jafn-
vel svift þær frelsi sinu með öllu.
Úr íslenskri stjórnmálasögu minn-
ast menn m. a. þess, að fyrir nokkrum
árum prjedikuðu kommúnistar sí og
æ, að höfuðfjandmenn verkalýðsins
væru atvinnurekendur, og þá einkum
útgerðarmenn. Meðan slíkur óþjóða-
lýður væri uppistandandi sögðu kornm
únistar, að neyð og örbirgð hlyti að
ríkja á meðal verkamanna. Hin síðari
ár hafa kommúnistar í bili horfið frá
þessari kenning en hamra nú á hinu,