Lesbók Morgunblaðsins - 06.06.1948, Blaðsíða 6

290
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
ið í 13 ríkjum. í Penn-Craft í Pen-
sylvania hjálpar það námamönnum
til þess að koma upp heilsusamlegum
íbúðum fyrir sig. í Finnlandi byggir
það heimili fyrir ekkjur hermanna og
fatlaða hermenn. Það starfar jafn-
vel á bak við „járntjaldið“, því að í
Lucimia í Póllandi heldur það lífinu
í börnum og barnshafandi konum, og
hjálpar til að endurreisa þorpið, en
þar stóð ekki steinn yfir steini þegar
stríðinu lauk. 1 Bikar-hjeraðinu á Ind-
landi vinnur það að því að koma á
sáttum milli hinna ýmsu trúflokka,
sem þar eru, og hefur orðið þar mikið
ágengt. í Shensi-hjeraði í Norður-Kína
hafa þeir farandsjúkrahús. Voru þeir
komnir langt inn í land, þegar seinast
frjettist af þeim, en síðan eru nú
margir mánuðir.
„Þegar vjer stofnuðum „Amerikan
Friends Service Connmittee", kom oss
ekki til hugar, að starfsemi þess
mundi verða jafn víðtæk og raun hef-
ur á orðið“, segir Jones. „En þetta
sannar það, að manni skilar aldrei
jafn greiðlega áfram, eins og þegar
maður veit ekki hvert hann gengur.“
En þegar menn dást að honum fyrir
það hve miklu hann hafi afrekað, þá
er hann vanur að segja þessa sögu:
„Einu sinni kom ókunn kona í
sjávarþorp í Portland. Hún hafði orð
á því við bæjarbúa, að það væri
skammarlegt að sjá hve mikil leðja
væri meðfram ströndinni og spurði
hvers vegna menn kæmu þessari leðju
ekki á burt. Nokkrum mánuðum
seinna kom hún þangað aftur og þá
var leðjan horfin og hreinn sjór við
ströndina. Hún dáðist mjög að því
hvað þorpsbúar hefði brugðið fljótt
við eftir aðfinslur hennar. Margir
menn eru eins og þessi kona. Þeir
hrósa okkur fyrir að hafa gert hreint#
fyrir okkar dyrum, en gá ekki að því,
að flóðið hefur gert það.“
Hann er skemtinn og skrafhreyfinn
við gesti sína og segir þeim gjarna
dæmisögur, sem allar má heimfæra
upp á stsrf og iteL'.uskri Kvek-
ara. Ein af þeim er þessi:
'Einu sinnl var bóndi í Nýa Eng-
landi og hann hlóð vallargarð, sem
var þrjú fet á hæð, en fjögur fet á
þykt. Nágranni hans undraðist þetta
og spurði hvers vegna hann hefði
garðinn þannig. ,Það skal jeg segja
þjer,“ sagði bóndi. „Ef hvirfilvindur
kemur og feykir garðinum um koll,
þá verður hann hærri en áður.“
Á hinn bóginn er hann ákaflega
lítillátur og hógvær. Einu sinni gisti
hinn kunni breski kennimaður, Inge
dómprófastur við St. Pálskirkjuna,
nokkrar nætur hjá honum. Á hverju
kvöldi setti Inge skóna sína fram fyrir
dyrnar, til þess að þeir yrði burstaðir,
eins og siður er í Englandi. Jones tók
eftir þessu. Hann tók skóna sjálfur
og burstaði þá á hverjum morgni
þangað til þeir voru gljáfægðir. Þeg-
ar Inge kvaddi rjetti hann einn doll-
ar að Jones og sagði: „Jeg hafði nær
gleymt drengnum, sem hefur burstað
skóna mína svo prýðisvel á hverjum
morgni. Afhendið honum þetta og skil
ið þakklæti frá mjer.“ „Jeg skal gera
það,“ sagði Jones, „og jeg er viss um
að honum þykir mjög vænt um það.“
Svo tók hann við peningnum, en
ekki kom honum tii hugar að segja
dómprófastinum frá þvi, hver hafði
burstað skóna hans.
Árið 1893 varð Jones prófessor í
sálfræði og heimspeki við háskólann
í Haverford og gegndi því embætti
fram til 1934, eða í 41 ár. Hann hefur
ritað margar bækur, óteljandi blaða-
greinar og flutt óteljandi fyrirlestra
viðsvegar. Hann hefur og ferðast um
allan heim í erindum Kvekara og
líknarstarfs þeirra. Nú er hann sest-
ur í helgan stein og dvelst ásamt
konu sinpi í litlu húsi skamt frá Haver
ford háskóla í nánd við Philadelphia.
Faðir Jones var bóndi og foreldr-
ar hans voru bæði Kvekarar. Þegar
hann var nýfæddur spáði ein frænka
hans fyrir honum: „Þessi drengur
mun einhvern tíma boða íagnaðar-
erindi Krists í fjárlæg-am Ior.dum.“
Það þykir hafa ræst því að Kvekarar
segja um hann: „Hann er dýrlingur
vor. Með öllu líferni sínu hefur hann
dyggilega fylgt þessari kenningu
Krists: Sá, sem vill teljast mestur á
meðal yðar, skal vera þjónn hinna.“
V ^ ^ V
JÚNÍ
Láttu vengi, loft og sund
Ijósastrengi binda,
hlæ viö engi, hlíö og grund,
hnektu gengi v.nda.
Daggarúöa, geislaglóö
glœstu skrúöa hlíöa,
lœki prúöa líki og flóö
láttu snúöugt skriöa.
BENEDIKT EINARSSON
Miðengi.
^ 4/ íW
„HEIMSKINGI, faröu til maursins“,
sagöi Salomon konungur. Hann vissi
aö af maurunum má margt lœra. Nú
eru menn aö lœra þaö af þeim aö
lengja lifiö. Efnafrœöingur nokkur,
sern heitir dr. S. Gardner, hefur kom-
ist aö því, aö í fæöu þeirri, sem maur-
arnir ala drottningar sínar á, eru fjög-
ur fjörefni, sem valda þvi aö hún verö-
ur mörgum sinnum langlífari en þeir.
Vinnumaurarnir lifa ekki nema þrjá
mánuði, en drottningin lifir % fimm
ár! Gardner hefur gert tilraunir aö
ala f\ugur á þessum fjörefnum, og á
þann hátt hefur honum tekist aö
,f . |
lengja hf þeirra um nær helming.
N*/