Lesbók Morgunblaðsins - 06.06.1948, Blaðsíða 8

292
LESBOK morgunblaðsins
en vjer. Næst kemur túnfiskur, en
Japanar veiddu þrisvar sinnum meira
af honum en vjer. í norðanverðu
Kyrrahafi veiðum vjer mikið af síld,
en Japanar veiddu ferfalt meira. Og
það mátti svo kalla að alt niðursoðið
fiskmeti, sem selt var í Bandaríkj-
unum, kæmi frá Japönum. Og þótt
Japanar hafi verið miklar fiskætur,
seldu þeir ógrynni af fiski til Banda-
rikjanna, bresku samveldislandanna
og víðs vegar um Evrópu. Útflutn-
ingur þeirra á fiski var raeiri en öll-
um veiðum vorum nam.
Ekki stafar þetta af neinum sjer-
stökum yfirburðum sjómanrfa þeirra
nje betri veiðarfærum. Vjer höfðum
miklu betri skip og veiðarfæri en þeir.
En sjómenn þeirra vissu hvert þeir
áttu að fara til veiða, og þeir veiddu
úti á reginhafi, þar sem mikið dýpi
er. Þeir sendu rannsóknaskip langt
út í Kyrrahaf, og á meðan vjer veidd-
um rjett undan landi, fóru skip þeirra
2000 mílur til hafs, alla leið suður á
móts við Midway-eyu. Þar var upp-
gripaafli. Og þeim biöskraði ekki að
veiða á 1200 feta dýpi.
Vjer höldum enn fast i þær grillur
af fisktegundir geti ekki verið úti á
djúpsævi, vegna þess að fiskurinn hafi
þar ekkert liísviðurværi. — Japanar
þektu ekki þessar kerlingabækur. Þeir
fóru út á höfin og veiddu.
Það mun fyr eða síðar reka að því,
að jörðin getur ekki framleitt nóg
lífsviðurværi handa mannkyninu. En
Kyrrahafið er 10% s'ærra en alt þur-
lendi jarðar. Á jörðinni fæst aðeins
matur á yfirborðinu. En í höfunum er
fæðan frá yfirborði og niður í 1000
feta dýpi að minsta kosti.
^ ^ V V ^
Fjármál
Fáir hafa gaman að fjármálum. —
Fœstir bera neitt skynbragð á þau og
leiðist þau þess vegna, en þeir, sem
bera skynbragð á þau, hafa enn meiri
ama af þewu
BARNALEIKVÖLLÞR í REVKJAVÍK. Barnaleikvellir eru orðnir stór þáttur i
uppeldismáium höfuðstaðarins. Þar eru börnin undir handlciðslu fuHorðinna,
læra að leika sjer og cru laus við þau illu áhrif, seni taumlaus götusollur hcfur
í föi með sjer. Þar cru þau einnig óhu't fyrir hinni sívaxandi umferð. Það er
þess vegna eðiilegt aö bæjarstjórn R< ykjavikur liefur mikinn hug á að fjölga
lcikvöliuin að mun.
var aö l'.ann ætti flæóarmús. Var því
trúað að hún drægi peninga með þeim
liaetti, að nærð væri hún á hclguðu
brauði og vini og geymd í hveiti. —
Þryti þá aldrei undir henni hinir sömu
peningar og undir hana væri fyrst
lagður, en stela yrði honum, og segja
sumir milli pistils og guðspjalls á
sunnudag. Var það haft eftir Eiríki á
Gunnarsstöðum, er talinn var rjettorð-
uf, að aidrei þryti Jón Egilsson heil
ríkaort, og fyrir þvi trúðu menn að
þann pening legði Jón fyrst undir mús-
ina. Jón varð gamall maður, og var
það undir lok 18. aldar, er hann lá
banalegu sina, að sagt er hann sendi
svein einn með öskjur og í þeim mús-
ina, að kasta í Haukadalsá, og var sagt
að sveinninn færi því fram. (Gísli
Konr.).
MOilRUDAL&BRÆÐUR
Metusalem sterki og Sigurður fóru
oft i eftirleitir inn í Herðubreiðartung-
ur. í einni þeirri ferð fundu þeir axla-
bönd úr hrosshári, og heldu menn þau
vera af útilegumanni. Öðru sinni fann
Sigur-ður sverð i Graíarjönduin. Þetta
var ups 1840.
LANGSSTAÐA STEINI
(Þorsteinn Sigurðsson) var fæddur
um 1841 á Langsstöðum, hjáieigu frá
Hraungerði. Hann var ófermdur og
ólæs og alla ævi á sveit, eftir að for-
eldra harss missti við. Hann stamaði
mikið. Karl faðir hans hafði reynt að
venja hann af því, en það tókst ekki.
Lokaði karl hann inni í litlum kakka-
kofa og ljet hann riúsa þar tímunum
saman. Strákur ærðist og öskraði, en
ekki batnaði stamið. Einu sinni slátr-
aði karl kú. Þegar hann hafði tekið
innan úr henm, tók hann strákinn og
tróð honum mn í kýrskrokkmn Þar
fekk piltur að að hafast við æðistund
og sparaði þá ekki h'jóðin — en ekki 1
læknaðist stannð að heldur. (ísl. sagna-
þættir).
FLÆÐARMÚS
Jón hjet maður Egilsson og bjó að
giíofarkotj og LiUa-Vatp4.þo;ru. M»lt