Lesbók Morgunblaðsins - 17.10.1948, Blaðsíða 11

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
439
Hannes Jónsson:
ÓGLEYMANLEGUR RAKSTUR
í Bandaríkjunum er hægt að fá rakstur og klippingu í ýmsum
verðflokkum. Hjer segir frá heimsókn í eina dýrustu rakara-
stofu Bandaríkjanna.
„Varaðu þig á skollans rökurun-
um í fínni rakarastofunum hjer
vestra,“ sagði kunningi minn við
mig rjett eftir að jeg kom til Banda
ríkjanna í fyrsta sinn.
„Hvers vegna?“ spurði jeg.
„Þeir skafa þig inn að skinninu.
og hreinsa pyngjuna þína algjör-
lega,“ sagði hann.
Hafði slæma reynslu
Þessi vinur minn hafði orðið fyrir
því að fara inn á mjög íburðar-
mikla rakarastofu í New York
sama daginn og hann kom þangað
í fyrsta sinn. Hann hafði verið að
velkjast á sjónum í þrjár vikur og
var þurfandi fyrir margskonar
snyrtingu, enda bauð rakarinn hon
um þetta óspart fram.
Sjóvelktur landinn þáði þetta alt
saman og helt, að kostnaðurinn við
þessa þjónustu yrði sambærilegur
við samskonar þjónustu heima á ís-
landi.
En þegar hann stóð upp úr rak-
arastólnum varð hann annars á-
skynja. Rakarinn vildi fá fimm
dollara (kr. 37.60) þóknun fyrir
starf sitt! Alltaf síðan þetta kom
fyrir hefur þessi vinur minn haft
ímugust á rökurum í íburðarmeiri
rakarastofunum hjer vestra og hef-
ur ekki sparað að vara kunningja
sína og vini við þessum „ránstofn-
unum“, eins og hann kallar þær.
Gætti mín lengi
Sjálfur fór jeg lengi vel að ráð-
um þessa vinar míns. Jeg helt mjer
einungis að millistjettarakarastof-
um, sem eru svona álíka góðar og
miðlungs rakarastofa í Reykjavík.
En svo var það einn dag meðan
jeg var staddur í Washington, að
jeg lallaði upp í sendiráð og fekk
þá þær upplýsingar, að jeg gæti
komist á blaðamannafund með Mr.
Lowett, sem var þá utanríkisráð-
herra Bandaríkjanna í forföllum
Marshalls. Ef jeg kærði mig um
þetta, þyrfti jeg að vera kominn
niður í utanríkisráðuneyti kl. tíu
mínútur fyrir tólf. Nú var hún að
verða ellefu.
Var illa klipptur og órakaður
Nú vildi svo til, að jeg hafði verið
á stöðugu ferðalagi fyrirfarandi og
hafði því ekki hugsað um að fá
mjer klippingu um nokkurn tíma,
og kom það nú kannske ekki að
sök. En hitt var aftur á móti verra,
að jeg hafði ekki rakað mig í tvo
daga, svo jeg var algjörlega óboð-
legur fulltrúi íslenskra blaða á
blaðamannafundi með utanríkisráð
herra Bandaríkjanna og nokkrum
meiriháttar frjettamönnum heims-
ins.
Þar sem svo lítill tími var til
stefpu var auðvitað ekki um annað
að ræða en að fara á þá rakara-
stofuna, sem væri næst íslenska
sendiráðinu (þar sem jeg var stadd
ur), svo að jeg gæti verið í utan-
ríkisráðuneytinu í tíma.
Hr. Magnús V. Magnússon, sem
um þessar mundir gegndi sendi-
herrastörfum, sagði mjer góðfús-
lega, að eiginlega kæmi aðcins ein
rakarastofa til greina: rakarastof-
an á Sherham hóteli, sem er eitt
af allra íburðarmestu hótelunum í
Washington, og er aðeins í nokk-
urra skrefa fjarlægð frá sendiráðs-
skrifstofunni íslensku.
Á rakarastofunni í Sherham
Auðvitað brá jeg micr inn á
Sherham í skyndi og lmgsaði ekki
um annað en að komast sem fyrst
í framboðlegt horf hvað snyrtingu
snerti.
Strax og jeg kom að gagnsæu
gler-vængjahurðum Sherham hó-
tels opnaði einkennisklæddur
þjónn hurðina og bauð mig vel-
kominn. Jeg gekk inn í anddvrið á
mosamjúkum gólfábreiðum og inn
móttökusalinn, prýddan myndum,
speglum, pálmatrjám og skraut-
búnu fólki. Síðan gekk jeg til hægri
inn gang, sem hafði yfirskriftina
„til rakarastofunnar“.
Þegar á rakarastofuna kom blasti
við mjer ein heljarmikil spegladýrð
og örmul manna á hvítum slopp-
um. í rakarastólunum sátu menn
sveipaðir hvítum klæðum og hjer
og þar voru yngismeyjar á ferli
með einhver snyrtitæki.
Strax og jeg kom inn úr dyrun-
um kom ung stúlka á móti mjer.
Hún hafði mikið og dökkt hár, brún
augu og ægilega stóran rauðmál-
aðan munn. Hennar hlutverk á rak
arastofunni virtist vera að brosa
framan í viðskiptavinina, þegar
þeir komu inn, og bjóða þeim að
haga sjer eins og þeir væru lieima
hjá sjer.
Stúlkan bauð mjer síðan sæti í
djúpum leðuryfirdekktum forstjóra
stóli, og umgekkst mig yfirleitt eins
og jeg ætti allan heiminn, bukkaði
sig og beygði, helt áfram að brosa
með stóra munninum, svo skein í
hvítar tennurnar, bað mig vel að
lifa og fór svo að taka á móti öðr-
um viðskiptavini strax og hún hafði