Lesbók Morgunblaðsins - 30.07.1950, Blaðsíða 2
306
LESBOK MOÍtt.UNBLAfXSINS
Sjá, stjörnubrosanna
geislandi glit
sem glóir frá aldanna djúpi.
Heyr hljóðvana, titrandi
hjartslátt
óma frá gleymdri gröf.
Sjá, blikandi augu
og brosandi munn
barns sem er löngu liðið.
Heyr betlarans hása
bænarhvísl
hnita að hjartarótum.
Sjá, purpura, silfur
pell og gull
prests, sem er duft í moldu.
Heyr. deyjandi söngva
og klukknaklið
löngu látinna alda.
MYNDIR OG MINJAR
Inn sék ganga
4
allra fyrstan
bjartan ísleif
bestan manna.
Gaf hann feðraleifð
Guði og fósturláði.
Vígði skírum Kristi
Skálholtsstað.
Sjek þar næstan
son hans inn spaka,
Gissur glæstan
goðum líkan.
Kóngum fremri
að kostum öllum:
Stjórnvisku, guðsást
styrk og göfgi.
Þá sjek nálgast
Þorlák helga,
bros hans birtir
blik uppheima.
Bænar angan
ilmar í lofti.
Bera hendur blessun
blíðhimni frá.
Ber þar að bráfagran
Brynjólf Sveinsson.
Skín af skör
skærri mána.
Tign er um enni
táp í augum.
Stolti og visku
stafar af vörum.
Lítk þar krjúpa
Ijúfling alþjóðar,
ókrýndan biskup
biskupa íslands.
Sæmir blíðum óð
biskups dóttur.
Ei fekk æðri gjöf
íslensk kona.
Heyri ek mál
meitlað stáli
anda og snilldar
ástar og haturs.
Enginn íslands son
andans hjör
mundaði snjallar
meistara Jóni.
Jafnvel í fjósjötu
og fjárhúskofa
öflgir hjer tendrast
andans logar.
Lengi mun Odds
í eyrum hljóma
unaðshlý rödd
með orðum Krists.
Dimmir, dimmir
döggvast heilög jörð
heitu blóði,
höfgum tárum.
Enn grætur ísland
Arason,
frjálsborinn niðja
frónskra dáða.
Dimmir, dimmir
daprar stjörnur
einar lýsa.
Allt er horfið.
Blika á auðnum
blíðgeislar nætur.
Sig hin milda sól
mistri hylur.
Heyri ek, heyri ek
frá húmsins djúpi
óteljandi slög
elskandi hjartna.
Nafnlaus múgur bæn
frá barmi flytur.
Færir himni fórn
svo fjötrar rakni.
. •
Ei mun sú bæn
til einkis verða
meðan bærist afl í armi
blóð í barmi,
söngur á vör
sæla í hjarta.
Meðan enn er til
ást og tryggð.
Sjek enn og sje
í sorta tómsins
blika bænarstaf
sem berst mót himni.
Ljúkast dýrðardyr
og drottinn sjálfur
blessar helgan stað
heiðum rómi.
FRIÐARSJÓN
Ó, sjá nú ísland stolt þitt niðurnítt.
Sjá, nakin, rænd er mennta þinna borg.
Og þar sem allt var auði og gróðri prýtt
er yfirskyggt af höfgri, djúpri sorg.
Því hjer er allt að gráta alls að sakna
sem ekkert framar mætti af gröfum vakna.
Ó, sjá nú ísland allt er auðn og tóm,
sem áður svall við þúsund radda spil.