Lesbók Morgunblaðsins - 24.06.1951, Qupperneq 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
331
að vinna fyrir. Af nafnkunnum
listaverkum hans má nefna „Fall
Nelsons hjá Trafalger." „Seinasta
för Témératres“. „Sigurhátíð
Kartagoborgar" og „Fall Kartago-
borgar“.
Með aldrinum gerðist Turner
mjög aðsjáll og einrænn, en hann
rakaði saman fje. Hann keypti
gamalt hússkrifh í London þar sem
faðir hans hafði leigt og síðan ljet
hann reisa handa sjer sumarhús
í Twickenham og ljet föður sinn
annast aldingarðinn þar. Bjuggu
þeir saman og voru mjög samrýnd-
ir og höfðu gamla ráðskonu til
þess að annast húsverkin.
Faðir hans dó 1829 og eftir það
varð Turner enn mannfælnari en
hann hafði áður verið. Ágerðist
það svo með aldrinum, að hann
vildi helst ekki tala við nokkurn
mann, og engan fá inn í hús sitt.
Hann tók að safna þeim málverk-
um eftir sig, er hann hafði áður
selt, og alt sem hann málaði gevmdi
hann innan luktra dyra. Húsið varð
hrörlegra með hverju árinu sem
leið o*g menn óttuðust, að málverk-
unum væri þar hætta búin. Ýmsir
listunnendur gerðu þá tilraunir til
þess að koma vitinu fyrir hann, að
geyma ekki þessa dýrgripi í slíkum
hjalli. En þeir náðu aldrei fundi
hans. í hvert skifti sem einhver
gerði sjer ferð heim til listamanns-
ins, var það segin saga að gamla
ráðskonan kom til dyra og sagði
að Turner væri ekki heima og hún
vissi ekkert um það hvenær hann
mundi koma heim.
Ráðandi menn vildu að landið
eignaðist nokkur af helstu mál-
verkum hans og voru það þó sjer-
staklega Kartagomyndirnar, sem
þeir höfðu ágirnd á. Varð þetta
til þess, að Pembroke lávarður
gerði sjer ferð heim til hans og
náði tali af honum. Vildi Pem-
broke að hann seldi ríkinu lista-
verk sín og yrði þeim komið fyrir
í helstu söfnum: Kvaðst hann vel
skilja það, að Turner vildi ekki sjá
af myndum sínum ,en það gerði
ekkert til, ríkið gæti kevpt þær
og fengið þær svo að honum látn-
um.
En Turner sagði nei. Hann k\raðst
þegar hafa gert erfðaskrá sína og
þar væri svo fyrir mælt, að alt
safn sitt ætti að fara í gröfina með
sjer.
Síðan kom sendimaður rakleitt
frá drotningunni og vildi fá mynd-
ir hans keyptar. Bauð hann Turn-
er ávísun frá drotningunni, þar
sem engin upphæð var rituð og
mátti hann sjálfur ákveða hve
mikið hann vildi fá. Hann átti sjálf-
ur að skrifa upphæðina á ávísunina.
En ekki dugði þetta heldur. Turn-
er var ósveigjanlegur.
Nú var honum þó nóg boðið að
vissu leyti. Hann þóttist ekki geta
haft neinn frið í London. Fór hann
þá að leita sjer að samastað þar
sem hann gæti lifað óáreittur. Eft-
ir mikla leit fann hann afskekt og
hrörlegt hús í Chelsea. Ekkja
nokkur átti þetta hús. Henni leist
ekki meira en svo á þennan nýa
leigjanda. Þá vendi Turner sínu
kvæði í kross og keypti húsið af
henni, en sagði að hún mætti vera
þar eins lengi og hún vildi.
— Iivað heitir þjer? spurði kon-
an.
— Fyrst vil jeg fá að vita hvað
þjer heitið, sagði hann.
— Jeg heiti frú Booth.
— Og jeg heiti Booth líka, sagði
hann. Og síðan bjó hann þarna
undir þessu nafni. Krakkarnir í
þorpinu kölluðu hann altaf aðmír-
ál Booth, því að hann var í klæða-
burði eins og gamall skipstjóri.
Einu sinni kom gamla ráðskonan
hans að finna hann. Þá lá hann
fárveikur. Hann bað gömlu kon-
una að draga rúmið sitt út að glugg
-anum, svo að hann gæti horft út.
BRIDGE
S. D G 6 5
H. 8 3
T. A 9 7 6
L. G ti 4
S. 9 4
H. D 9 6 2
T. K 8
L. ÁK 10 8 3
N
V A
S
S. 7 3
H. G 7 5 4
T. D G 5 3
L. D 9 5
S. A K 10 8 2
H. A K 10
T. 10 4 2
L. 7 2
Suður gaf og hvorugir voru I hættu.
Sagnir voru þessar:
s V N A
1 sp / 2 lauf 2 sp pass
4 sp pass pass pass
Vestur sló út LK og síðan LÁ. Þrið.ia
laufspilið drap S á hendi. Nú er sýni-
legt að hann heíur tvo tapslagi í tigli
og það er aðeins ein von að losna við
annan þeirra, þannig að V hafi TK
annan. Suður sló því út tigli og diap
með ásnum. Síðan tók hann trompin
af hinum. Þar næst tók hann á HÁ og
HK og sló svo enn út hjarta og drap
með trompi í borði. Síðan sló hann út
tigli og V varð að taka á kónginn og
slá svo út í lit, sem hvorki var hja
spilara nje í borði. Þar með var spilið
unnið. Ef V hefði drepið með TK upp-
haflega, var spilið tapað. En hver gat
sjeð það fyrir? Það var alveg rjett spil-
að hjá V að geyma kónginn.
Hún gerði það, og rjett á eftir gaf
hann upp andann.
Hann var vel efnaður. Hann ljet
eftir s‘g 140.000 Sterlingspund í
peningum og svo hið ómetanlega
listaverkasafn. En erfðaskráin var
ekki eins og hann hafði sagt. Þvert
á móti gaf hann ríkinu öll listaverk
sín. Frú Booth gaf hann húsið, sem
hann keypti af henni. Ýmsum öðr-
um gaf hann stórgjafir, en það sem
afgangs var átti listaháskólinn að
fá og skyldi þar stofnaður sjóður
til styrktar fátækum listnemend-
um. En vegna þess að ýmis ákvæði
erfðaskrárinnar voru óljós, höfðuðu