Lesbók Morgunblaðsins - 11.05.1952, Síða 4

F 24Q :
r' LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
hálffallið. Þá var ekki komið neitt
tiltakanlega mikið brim, þótt vel
heyrðist í því inn í húsið, þar sem
það stóð á sjávarbakkanum. Kvaðst
hann ekki hafa getað séð að nein
hætta væri á ferðum. Lagði hann
sig þá til svefns aftur, en vaknaði
við það að hann heyrði mannamál
úti fyrir, og er hann leit út um
glugga sá hann hvar skip lá á hlið-
inni í Grófinni. Kallaði .hann þá í
Sigurð vinnumann sinn og skipaði
honum að fara út að hjálpa við
björgun bátanna. Þegar Sigurður
fór kveikti Geir á eldspýtu og leit á
klukkuna. Hún var þá 5%, en hana
sagði að hún væri heldur á eftir
kirkjuklukkunni. Þegar Sigurður
kom út hafði einu skipinu verið
bjargað. f
Alfrún Einarsdóttir ráðskona í
Hlíðarhúsum bar það að óveðurs-
nóttina hefði hún farið á fætur
klukkan tæplega 4 og haldið upp
í Bankastræti til að vitja um kú,
sem Helgi lektor Hálfdanarson átti.
Þegar hún gekk hjá Grófinni var
sjórinn spölkorn fyrir neðan stokk
inn. Var þá mikill undirsjór og sjó-
hljóð, en brim eigi fjarska mikið.
— Þegar hún kom aftur ofan úr
Bankastræti—stóðu 3 skip uppi í
Grófinni, en hin komin á hiiðina.
Þarna hiiti hún þá Guðmund og
Jón' Sveihsson í Hákoti, en aðra
menn sá hún ekki. Hún spurði Guð-
mund hvað klukkan væri og sagði
harm að hún væri 4%.
Sigurður Sigurðsson tómthús-
maður í áteinhúsi kvaðst hafa
vaknað kl. 5 og farið þá rakleiðis
niður á \ Bakkasand (en svo hét
fjaran niður áf Brunnstígnum sem
nú er) því að þar hefði hann skilið
við skip sitt kvöldið áður. Síðan
gekk þann þyert yfir Hlíðarhúsa-
tún ogíikpm. ekki í Grófina fyr en
öll skipin höfðu verið sett þar. —
Hann sagð; að klukka sín gengi
ekkl nákvæmjega eins og kirkju-
klukkan, stundum fljótari, stund-
um seinni, og munaði það allt að
15 mínútum.
Eiríkur Helgi Eiríksson fyrir-
vinna móður sinnar í Dúkskoti
kvaðst hafa farið á fætur kl. 5 og
gengið niður í Grófina. Þar voru
þá allmargir menn fyrir og hafði
flestum skipunum verið bjargað
nema 3 vestast í Grófinni og ein-
um báti. Þar lágu þau hálfflöt. Ekki
vissi hann hvenær sjávargangurinn
hafði byrjað.
Grímur Jakobsson tómthúsmað-
ur á Seli kvaðst hafa verið vakinn
með þeirri fregn að skip sitt væri
farið í sjóinn og allt sem í vörinni
hefði verið. Hélt hann að þá hefði
klukkan verið um 5. Hann kiæddi
sig í snatri fór niður að sjó og
stóð þar nokkra hríð að horfa á
eyðilegginguna, en þegar hann kom
heim var kl. 514.
Guðmundur Sigurðsson formað-
ur á Miðseli kvaðst hafa farið á
fætur kl. tæplega 5 og rokið þá með
heimamönnuin niður að sjó til þess
að hjarga bátnum, sem þeir höfðu
þó sett að stórstraums flæðarmáli
kvöldið áður. Þegar þeir komu í
vörina var sjór fallinn undir skipið
að framan. Var það með naumind-
um að þeir gátu borgið því á land,
og þó stórskemmdu. Ekki kvaðst
hann vita hvenær þessi forátta
hljóp í sjóinn.
Jóhann Jóhannesson vinnumað-
ur í Arabæ sagði að Guðmundur í
Hákoti hefði vakið sig um morg-
uninn. Klæddi hann sig í myrkri
og vissi því ekki hvað framorðið
var. En niðri í Gróf spurði hann
Guðmund hvað klukkan væri og
sagði hann þá að hún væri nálægt
5. Þá voru Hákotsmenn að bjarga
sínu skipi, en af hinum skipunum
í Grófinni voru 4 þau vestustu kom-
in á hliðina og eitt farið. Eftir það
kom hvert ólagið á fætur öðru og
kastaði skipunum hærra.
Ólafur Þórðarson bókhaldari (frá
Vigfúsarkoti) kvaðst hafa far\ð á
fætur kl. 6. Þá var allt um garð
gengið að bjarga skipum í Gróf-
inni, nema hvað einn teinæringur
lá flatur við endann á bryggjuhús-
inu.
Guðmundur Jónsson og Ingi-
mundur Jónsson vinnumenn hjá
Jóh. Ólsen báru það að Guðmund-
ur Ásmundsson hefði vakið sig og
sagt að kl. væri þá 5. En kl. tæp-
lega 6 hefði verið lokið björgúú
skipanna í Grófinni.
=//=
Það, sem mestu skipti í þessr.
máli, var að komast eftir því, hve •
nær skipatjónið hefði orðið, og hve^
nær næturverðirnir hefði farið
heim þennan morgun. Þar rekast
frásagnir á. Að vísu kemur það í
ljós, að ekki hafa allar klukkiv
verið réttar. Þó virðist munurinn
á þeim ekki svo mikill, að hann
geti réttlætt hinn mismunandi
framburð, og fer því eitthvað á
milli mála með tímasetninguna. Af
framburði þeirra, sem fengust við
að bjarga skipunum, má sjá að þeir
telja að bátatjónið hafi orðið ein-
mitt í þann mund er næturverðirn-
ir sögðust hafa farið heim. En eng-
inn þessara manna varð var við
næturverðina. Og eftir því sem
næturvörðum sagðist frá um sjó-
lagið kl. 5, var það útilokað að
nokkrum mínútum seinna skyldi
komið slíkt aftakabrim sem raun
var á. Það var því ekki annað
sýnna en næturverðirnir hefði far-
ið heim fyr en þeir sögðu. Og sá
mun hafa verið dómur almennings.
Þess vegna urðu þeir svo hart úti.
=//=
Þegar þessum réttarhöldum var
lokið, var kvatt til bæjarstjórnar-
fundar að nýju. Þar skýrði bæjai-
fógeti frá yfirheyrslunum og las
hið helzta, sem komið hafði fram í
prófunum.