Lesbók Morgunblaðsins - 29.08.1954, Blaðsíða 8

540
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Sviti manna er saltur vegna þess
að saltefni skolast með honum
úr líkamanum. Verkamenn, sem
vinna í miklum hita og svitna því
mjög, eta miklu meira af salti held-
ur en aðrir menn, til þess að bæta
líkamanum upp það, er hann hefur
misst. Þessu hafa vinnuvísindin
veitt athygli, og þess vegna er það
nú venja í mörgum verksmiðjum,
þar sem mikill hiti er, að verka-
fólkinu eru gefnar salttöflur a
hverjum degi til þess að hressa
það. Hefur þetta reynst ágætlega,
fólkið hefur unnið betur og afköst-
in aukist.
_____
Vciðivötn.
Þegar menn gæta þess, hvað stöðu-
vötnin á íslandi eru mörg og stór, og
hugsa sér það vatnsmegin, sem í þeim
er, þá er það mjög cðlilcgt, að menn
spyrji, hvað mikíli hagur sé að þeim
sem fiskivötnum. En mcnn verða þá
um leið að muna eftir því, að það þarf
meira en vatn eitt til þess að nokkurt
fiskalíf geti þrifizt, að veðráttan og
það, hvernig landinu i kring er háttað,
hefir lika mjög mikla þýðingu. Það er
til veðráttunnar kemur, þá stendur
hún þeim fiskitegundum, sem þar eru,
mjög fyrir þrifum. Enn þá meiri þýð-
ingu hefir það þó fyrir líf fiskanna,
hversu landi háttar við veiðivötn. Á
íslandi hagar nú svo víðast hvar til
við vötn, að ekki er mikils góðs að
vænta þar af landsgæðum. Flákaauðnir,
þar sem snjó tekur stundum ekki upp
fyr en mjög ssint, mslar, sandflæmi
og gróðurlaus hraun, verða aldrei til
þess að veita neinu kvikindi góð lífs-
skilyrði. Langa dali og háar hlíðar er
sjaldgæft að sjá, og gróðurmoldarlagið
er of þunnt þar og jurtagróðinn of lítill,
til þess að geta borið mikið og marg-
breytt dýralíf. Menn munu og reka sig
á það, að þar sem fiskur er mikill í
vötnum og ám, þar liggja að frjóvsöm
héruð, grösugar engjar eða kjarrvaxnir
bakkar. (Bjarni Sæmundsson).
HVERAGERÐI OG IÍAMBAVEGUR — Á fögrum stað í fjaJlalaðmi hefir
þorpið Hveragerði risið upp á nokkrum árum, og eru þar nú um 500 ibúar.
Úðrum megin við það er Ingólfsfjail, en hinum megin Kambar, sem var ill-
ræmdur fjallvegur þegar bílar komu hér fyrst. Þá var akvegurinn mjór og
í 52 hlykkjum ofan írá brún niöur á jafnsléttu. Nú hcfir Kambavegurinn ver-
ið lagfærður svo, að engum óar við að fara hann. Neðst hcfir hann þó enn
á sér hinn gamla svip, hina makalausu hlykki, sem sjá má hér á myndinni. Þeir
voru hér áður cn nokkurt hús var til í Hveragerði, og þeir eru hér enn.
Ilvcnær vcrða þeir afnumdir og vegurinn gerður beinn?
(Ljósm. Ól. K. Magnússon).
Slæmar samgöngur miili
Akureyrar og Oddeyrar.
Fyrir 70 árum (1884) ferðaðist Nials
Hovdenak hér um landsem vegfræðing-
ur og í ál^ti hans um vegagerð á íslandi
ssgir svo: Milli Akureyrar og Odd-
eyrar er fjaran farin nú, þótt svo sem
enginn vegur liggi þar og þótt menn
sé farnir hin síðustu árin að hafa vagna.
Þegar flóð er, er mjög illt að komast
þar um, og þegar nú þar við bætist,
að ísjakar liggja í fjörunni, þá er farið
upp á bratta sandhrygginn fyrir of-
an fjöruna, og er örðugt að komast upp
á hann. Akureyrarbúar sögðu líka, að
þegar vont væri veður, væri fjarska
erfitt að komast milli þessara tveggja
hluta bæarins. Nú eru sumir af Ak-
ureyrarbúum farnir að rækta tún út
hjá Oddeyri og flytja þangað mikinn
áburð frá Akureyri. Þykir mönnum
því mikið illt, að eigi skuli vera góður
vegur þar í milli. Það liggur líka í
augum uppi, að umferðin milli þess-
ara tveggja verslunarstáða er mjög
mikil og þar við bætist umferð úr
stóru upphéraði. Og loks fer pósturinn
þessa leið. — Hovdenak lagði því til
við landshöfðingja að hæfilegur ak-
vegur, 2 faðma breiður, væri lagður
milli Akureyrar og Oddeyrar, og mundi
hann kosta um 4700 krónur. Sé það
ekki mikið er tillit sé tekið til þess
hve vegurinn sé mikilvægur fyrir
marga, og það yrði ekki lítill hesta-
sparnaður er hægt væri að fara þarna
á milli með vagna.
Öræfaferð.
„Hvergi sést hátignarleg fegurð fs-
lenzkrar náttúru eins og í öræfum
milli fjalla í góðu veðri“, segir Þor-
valdur Thoroddsen í Ferðabók sirini,
og mátti hann trútt um tala, maður
sem hafði ferðast um allt land.