Lesbók Morgunblaðsins - 27.02.1955, Blaðsíða 1
40 ára leiklistarafmæli
Haralds Björnssonar
ÞEGAR LEIKLISTARÁHUGINN
VAKNAÐI
VER VAR það, sem vakti hjá
þér leiklistaráhugann, spyr
ég Harald Björnsson, um daginn er
hann kom heim til mín. Hvað varð
til þess, að þú helzt ótrauður út á
leiklistarbrautina ?
— Það er fljótsagt, segir hann.
Það var Margrét Valdimarsdóttir
leikkona. Viðbúið er að margir les-
endur Lesbókarinnar viti lítil deili
á Margréti, því nú eru liðin 40 ár
frá því að hún andaðist norður á
Akureyri. En þar hafði hún
skemmt leikhúsgestum frá því
skömmu eftir aldamótin. Meðan
hennar naut við, var hún einn
brautryðjandinn í leiklist Akur-
eyrar, og þar ól hún aldur sinn að
mestu. í blaðagrein var henni lýst
á þessa leið:
EYFIRSK KONA MEÐ
ÓVENJULEGA HÆFILEIKA
„Þessi eyfirzka kona hafði í rík-
Haraldur Björnsson
4
um mæli flest það til að bera, sem
norræna leikkonu mátti prýða.
Hún var meðalhá, vel vaxin og
tíguleg með sítt gullbjart hár. —
Svipurinn var bjartur og höfðing-
legur og andlitið fölt. Manni datt
ósjálfrátt í hug grísk gyðjumynd í
hvítum marmara, en mikillæti
lundarfarsins, sem er auðkenni hins
norræna kynstofns, lagði nokkurn
blæ þótta og stórlætis um þetta
fagra andlit.
Málrómurinn var hljómþýður,
bjartur og skýr, enda hafði hún
mjög fagra og fyllingarmikla sópr-
anrödd, sem oft kom sér vel í þeim
mörgu sönghlutverkum, sem urðu
viðfangsefni hennar.
AF ÆTT JÓNASAR
HALLGRÍMSSONAR
Hún átti ekki langt að sækja
listhneigð sína. Afi hennar, Hall-
grímur Tómasson hreppstjóri á
Grund í Eyjafirði, var systurson-
ur Jónasar Hallgrímssonar. Komu
þar saman ætt hennar og Jóhanns
Sigurjónssonar skálds. Móðir henn-
ar, Guðrún, var og mjög vel gefin
kona, unni allri fegurð og listum.
Ung fluttist M. til ísafjarðar og