Lesbók Morgunblaðsins - 20.03.1955, Blaðsíða 16

172
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
AG986
¥ 9
♦ Á K 9 6 4 2
* 9 3
AK54
¥752
♦ D G 10
4 3 6 5 2
N
V A
S
A 2
¥ Á 108643
♦ 7 3
* D G 10 4
4 Á D 10 7 3
¥ K D G
♦ 86
4 Á K 7
S sagði 6 spaða og út kom T D.
Hún er drepin og S G slegið út í
borði og S lætur í lágspaða. Nú má V
ekki drepa, enda er kóngurinn ekki
í neinni hættu. Vestur verður að reyna
að fá vitneskju um hvort hann á heldur
að slá út hjarta eða laufi, þegar hann
kemst að. Ef hann drepur nú moð
kónginum og S kemst inn á næsta slag,
þá getur hann fríað tígulinn og fleygt
af sér þremur spilum, annaðhvort í
laufi eða hjarta. V gefur því S G og
aftur kemur út tromp úr þorði. Þá
fleygir A H10 til merkis um að hann
vilji fá útspil í hjarta. Og þar með var
spilið tapað.

DRAUGAR FYRIR NORDAN
Sumarið 1860 skrifar Jón alþm. á
Gautlöndum Jóni Árnasyni út af
draugasögum, sem hann hefir verið
beðinn að safna, og segir þar meðnl
annars svo: — Ekki hefi ég heyrt getið
hér nema um einn draug með Skottu
nafni, nefnilega Mývatns-Skottu, sem
mun vera eitt og hið sama og Hlíðar-
Skotta, en Húsavíkur-Skotta held ég
sé engin til. Hleiðrargarðs-Skottu hefi
ég heyrt nefnda í Eyafirði, og frá henni
kvað Eyafjarðarpestin (bráðafárið)
vera komin, eða af hennar völdum.
Um upptök Húsvíkur-Lalla verður allt
verra við að eiga. Þeir menn eru nú
löngu dauðir, sem mundu hann eða
SELTJARNARNES. — Fyrrum var Reykjavík ein af jörðunum á Seltjarnarnesi.
Nú hefur hún þanizt yfir land jarðanna Sels, Hlíðarhúsa, Víkur, Arnarhóis,
Rauðarár, Laugarness, Klepps, Bústaða og Skildinganess og allra hinna mörgu
hjáleiga, er fylgdu þessum jörðum. Hér sést vestasta byggðin, Skjólin svo-
nefndu. Þar fyrir vestan tekur við Seltjarnarneshreppur, aðeins blátotan á nes-
inu. En hann er líka að fá á sig bæarsnið, eins og sjá má. Þar eru komin þétt
byggðarhverfi, og áður en varir mun byggð þekja allt nesið og hlýtur það því
óhjákvæmilega að sameinast Reykjavík. — Yzt á nesinu sést Gróttuvitinn.
— Ljósm.: Ól. K. M.
kunnu sögur af honum, og er þó illt,
því að hann var ekta draugur á sinni
tíð. En hér er einn merkilegur sveitar-
draugur, sem þér hafið ekki minnst
á, kallaður Þorgeirs-boli, yngstur og
mestur allra sveitardrauga hér. Greind-
ur og merkur maður, Benedikt hrepp-
stjóri á Gautsstöðum, samdi sögu hans
fyrir nokkru og sendi Bókmenntafé-
laginu. Fleiri drauga mætti nefna hér,
en miklu ómerkilegri en þá, sem áður
eru taldir. (Úr fórum J. Á.)
VERSLUNIN 1845
Yfir Reykjavík rennur fyrst upp
nýtt tímabil þegar alþingi er endur-
reist í Reykjavík (1845) og skólinn er
fluttur þangað frá Bessastöðum. Hér
í Reykjavík var eigi um annað fólk
að gera, en nokkrar kaupmannahræð-
ur í timburhúsum og nokkra bændur
á torfbæum fyrir austan bæinn og
vestan. f Reykjavík var mikil aðsókn
og mikil verslun um sumarkauptíð.
Hingað sóttu margir úr SkaftafeBs-
sýslu, en fleiri úr Rangárvalla- og
Árnessýslu, því að Eyrarbakkaverslun
var ómynd ein. Ennfremur sóttu hing-
að allir Borgfirðingar og Mýrasýsla
öll vestur að Hítará, því að engin
verslun var þá á Akranesi eða á Mýr-
um. Verslunin lá í fjötrum, sem svo
margt annað. Þá mátti á kauptíðinni
sjá nóg af tjöldum sveitarmanna á
Austurvelli um tuttugu í einu, og í
Fossvogi margfalt fleiri, og hestarnir
skiftu hundruðum. Kaupmenn flestir
hér í Reykjavík voru þá allt öðru vísi
en nú er. Nú koma þeir fram eins og
menntaðir og kurteisir menn, en þá
voru þeir eins og sagt er um Glám
í Grettissögu: „stirfnir og viðskots-
illir". (Páll Melsted).
GULL tJR SJÓ
Fiskur drógst í Seyðisfirði 1748, í
hvers maga fannst mannshönd með
gullhring á einum fingri. Sá, er fann,
tók hringinn, en kastaði höndinni út í
sjó aftur. (Sögn séra Ólafs Brynjólfs-
sonar á Kirkjubæ).