Lesbók Morgunblaðsins - 26.06.1955, Blaðsíða 4

336 ~
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
þar er hátt til lofts, yfir 20 metra.
Færustu listamenn voru fengnir til
þess að skrevta húsið með högg-
myndum, freskómálverkum og
olíumálverkum. Fundarsalir borg-
arstjórnar og borgarráðs eru fagr-
ir, en þó látlausir. Bull borgarstjóri
sýndi okkur margar giafir, er
borgarstjórn höfðu borizt á 900 ára
afmælinu og var þar á meðal vegg-
skjöldur frá Færeyum, með skjald-
armerki Þórshafnar.
Við skoðuðum einnig Þióðminja-
safnið á Bvgdö. Fram, Kontiki og
víkingaskipin. Þá skoðuðum við
Hótel Viking, sem borgarstiórnin
lét reisa fyrir Olympisku leikana,
og er stærsta og eitthvert full-
komnasta hótel á Norðurlöndum.
Einn daginn fórum við að skoða
nýbyggingar borgarinnar, sem
reistar eru til bess að útrvma hús-
næðisskorti. Er verið að koma bar
upp íbúðum fvrir 25 búsundir
manna, og eru b,r«vingarhverfin á
ýmsum stöðum. í beirri för voru
með okkur kvikmvndatökumenn.
Við skoðuðum bar dagheimili fyrir
börn og gamalmennahæli. bar sem
hver leígir íbúð fvrir sig. Einhleyo-
ingar fá eitt herbergi og eidhús. en
hjón tvö herbergi og eldhús. Leig-
an er 30—60 krónur um mánuðinn
með liósi og hita. Þar komum við
inn í herbergi gamallar konu, sem
vel hefði getað verið útslitin hús-
freya úr sveit á íslandi. Var hún
mjög ánægð með hlutskifti sitt og
sagði að sér hefði aldrei liðið jafn
vel á ævi sinni sem nú. Við skoð-
uðum einnig eitt af íbúðarhúsun-
um, sem byggt er í sérstökum stíl,
alveg eins og turn og 10 hæðir. Þar
búa um 20 fjölskyldur. Allt um
kring þar hafa verið reist hús í
skipulegum röðum, og fylgir stór
grasþlettur hverju húsi. Þessi
byggð kallast Lambertseter og var
þar áður óræktað land. Ekki eru
sölubúðir í húsum þessum, heldur
eru reist sérstök verslunarhús fyr-
ir matvöru, mjólk og brauð, og er
þá oftast talsímastöð og hjálpar-
stöð í þeim húsum. Ekki þykir ráð-
legt að hafa þar vefnaðarvörubúð-
ir, heldur skal fólkið sækia slík-
an varning inn í borgina. En spor-
brautir er verið að gera þangað
svo samgöngur verði sem greið-
astar.
KYNNINGARSTARFSF.MI
Eitt kvöldið vorum við boðnir til
sendiherra Tslands, Bjarna Ás-
geirssonar. Hann býr í skemmti-
legu húsi inni á Bygdö. Þangað var
boðið blaðamanni frá hverju blaði
í Ósló, og þar var einnig Ander-
sen Rvsst, sendiherra Norðmanna á
íslandi.
Biarni Ásgeirsson sendiherra
flutti þar ræðu og sagði. að þegar
örlöein hefði skilið að íslendinga
og Norðmenn, hefði þeir skift með
sér arfi. Eldri bróðirinn, sem eftir
sat, hefði fengið óðalið í sinn hlut,
en sá er fór tekið málið í sinn
arfahlut. Og eins og stóri bróðir-
inn elskaði óðal sitt, svo elskaði
og minni bróðirinn ekki síður sinn
arfahlut — málið. Það væri líftaug
hans. Vegna málsins hefði hann
hlotið sjálfstæði að nýu, og meðan
hann gætti þess fjársjóðs mundi
hann vera sjálfstæður.
Andersen Rysst hélt þá hjart-
næma ræðu um vinfengi íslend-
Mga og Norðmanna. Hann kvað
pað viðkvæði allra íslendinga, er
til Noregs hefði komið, að gott væri
að vera íslendingur í Noregi. En af
eigin reynslu kvaðst hann geta
sagt, að það væri gott að vera
Norðmaður á íslandi, því að eng-
inn Norðmaður, sem þangað kæmi,
vildi fara þaðan aftur. Þeir sett-
ust þar að, ekki vegna þess að
þeim þætti ekki vænt um Noreg,
heldur vegna þess að þeim fyndist
að þeir væri ekki í framandi landi
né hjá framandi þjóð. En það væri
slæmt hvað Norðmenn og íslend-
ingar þekktust lítt. Beztu menn-
irnir til þess að koma á viðkynn-
ingu væri blaðamenn og því væri
það gleðilegt að svo margir íslenzk-
• •
Gamalmennahælið