Lesbók Morgunblaðsins - 26.06.1955, Blaðsíða 16
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
[ S4d
Man sinn
fífilinn fegri
Mikið og margvíslegt
' vandræðaástand hef-
nr skapazt í Englandi
' af völdum járnbrauta
verkfallsins, sem þar
hefur staðið að und-
anfomu. Öll ökutæki
sem runnið ?eta á
fjórum hjólum hafa
verið tekin í gagnið
í samgönpuvandræð-
unum, þar á meðal
' Renault-vasrninn sem
myndin sýnir. Hann
man reyndar sinn
fífii fegri, vag-ninn sá.
Árið 1911 var hann
grlæsilegur nýtízku
bíll — í dag er hann
aðeins sem hver ann-
ar sýningrargripur,
sem undir hinum ó-
venjulegu kringum-
stæðum ekur um göt-
ur Lundúna og tekur
fólk upp í — ókeypis.
| WW;
WM *
mm
Fjaðrafok
LÚTARSALT
Á milli Höfðabrekku og Reynisfjalls
í Mýrdal finnst eins konar lútarsalt í
móbergshömrum þeim, sem vita mót
suðri. Salt þetta sezt í þurrki og sól-
skini á bergið, þar sem það slútir dá-
lítið fram og kindur liggja í skútunum
á nóttunni. Sumir hafa haldið að þetta
salt væri pottaska. Það er hvítt á lit
og dálítið stækt á bragðið, og eftir þeim
tilraunum sem við gerðum, reyndist
það vera matarsalt, mettað rokgjörnu
lútarefni. Bergið er svart og neðan við
það og alla leið til sjávar er svartur
vikursandur. Langan tíma þarf til að
safna nokkru verulegu af þessu salti.
Þótt við bæðum mann þar í nágrenn-
inu um að safna því handa okkur, feng-
um við samt ekkert af því til rann-
sóknar, nema þá ögn er við sjálfir söfn-
úðum, þegar við fórum þar um. En
vafamál er, hvort hér væri ekki unnt
að hjálpa náttúrunni. (Ferðabók Egg-
erts og Bjarna).
SIGURMUNDA f HELGÁRSELI
í Garðsárdal í Eyafirði, var svo
skyggn, að hún vissi jafnan fyrir allar
gestakomur. Ekki bjó hún við einveru
í afdalnum, því hún átti sér að vinum
huldur í hamraborgum og aðrar dul-
heima vættir, sem hún umgekkst eins
og maður mann. Oft komu þau hjónin,
Munda og Elías, niður á bæina Þverá
og Jódísarstaði. Sat hún þar meðan
maður hennar fór í kaupstað. En nokkr-
um mínútum áður en Elías kom, sagði
hún jafnan fyrir komu hans. Eitt sinn
var hún spurð, hvernig hún færi að
vita að hann væri að koma. ,,Ég sé ljós
á undan honum,“ sagði Munda. Síðar
misstu þau ungbam. Eftir það sá hún
barnið á undan Elíasi. Það þótti Mundu
mjög undarlegt, að aldrei gat Elías orð-
ið var við barnið, eða séð það. Hún
sagði að Elías færi með fingurna í gegn
um það, án þess að hafa nokkra hug-
mynd um það. (Steingr. Arason).
FYRSTI HRAÐRITARI A ÍSLANDI
Séra Þorleifur Jónsson, sem var á
Skinnastað, nam hraðritun í Kaup-
mannahöfn veturinn 1874—75 og fekk
til þess opinberan styrk. Fekk svo
ferðastyrk til Þýzkalands fyrir tilstilli
Kristjáns konungs IX. og dvaldist þar
fram á sumar. Þá kvað Eiríkur Jóns-
son, prófastur á Garði, þessa vísu um
hann: *
Beztan veit eg bókavald
bæði á sjó og landi,
vorrar þjóðar þeytispjald,
Þorleif mjögsiglandi.
Veturinn 1876—77 var Þorleifur í
Reykjavík og fekk þá 30 kr. styrk til
þess að kenna hraðritun og samdi þá
„íslenzka hraðritunarfræði“. Var svo
til ætlazt, að hann innleiddi hraðritun
á Alþingi, en úr því varð þó ekki, fyrir
undirróður illra manna. (Sighv. Gr.
Borgf.)