Lesbók Morgunblaðsins - 03.08.1958, Síða 8
392
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
IIVALFJÖRÐUR. — Mynd þessi er tekin á heiðarbrúninni fyrir ofan Litla Sand
og sér niður á hvalveiðistöðina. Til vinstri handar sést Geirshólmur úti á miðjum
firði, þar sem Hörður Grímkelsson og Hólmverjar höfðust við. Lengst til hægri
sést Akrafjall. 1 baksýn er Reynivallaháls og Hvammsklettar, en lengra út með
tanganum eru Hvammseyar. Á miðjum firði sést eitt af hvalveiðaskipunum. —
(Ljosm.: vig.)
BRIDGE
A Á K 7 6 2
V A D 8
♦ 5 2
♦ 862
A 8
¥ 10 6 4 3
♦ 10 9 7 6
4 3
* 10 3
A 9 3
¥ 7 5 2
♦ A K
* A K D G 9 7
5 komst í 6 lauf og út kom T 10. S
byrjar nú á því að ná trompunum af
andstæðioguin og þau voru 2 á hvorri
hönd, svo að hann getur átt innkomu í
borði á L8 ef hann kærir sig um. Nú
er spilið unnið, ef spaðarnir eru 2:4
hjá andstæðingum, en hvernig fer ef
spaðarnir eru 1:5? Þá ætti það að
bjarga að í borði eru 6 og 7. S slær
út S 3 undir kónginn og kemur sér
svo inn á tígli. Svo slær hann út S 9.
Þa kemur í ljós að V er spaðalaus. S
lætur þá S 2 í og A fær slaginn á 10
Nú er A í klípu, ekki má hann slá
út tigli undir tromp báðum megin;
ekki má hann spila hjarta. og eina úr-
ræði hans er því að slá út háspaða.
Hann er tekinn með ás. Svo kemur
S 7 og A neyðist til að drepa, og þar
með er S 6 frí í borði.
Hvernig vísur feðrast.
Skki veit eg hver eða hvenær fyrsta
vitleysan í hendingum var, sem valt
upp úr mér. Reyndi að rifja það upp,
þegar eg ritaði Andvökur upp, en
mundi ekkert eldra en vísurnar, sem
þær byrja með, en þá hefi eg verið
stálpaður og mikið hnoð um garð
gengið. Kunningi minn einn fullyrðir
að hann kunni stöku úr bréfi frá mér
á unga aldri þá, en eg er viss, að hún
er ekki eftir mig, er of vel kveðin fyr-
ir þann aldur minn. En eg hefi líklega
farið með hana sem „viðeigandi", án
þess að telja hana neinum. Eg hefi rek-
ið mig á það, að vísur sem eg hefi
haft yfir, án þess að feðra þær, hafa
síðai verið eignaðar mér, án þess eg
viidi eða vissi. — (Stephan G. Steph-
ansson).
Prentsmiðjan i Skálholti.
Þórður biskup Þorláksson flutti
prentverkið frá Hólum að Skálholti
1665 og var fyrsta bókin prentuð þar
það ár. Það var Forfeðrabænabókin,
en nafni hennar var breytt og hún
kölluð Lykill Paradísar. Fyrsti prent-
ari í Skálholti var Henrich Kruse,
danskur maður, en síðan tók þar við
Jón Snorrason, norðlenzkur, sem áður
var prentari á Hólum. Þórður biskup
varð mjög stórvirkur í bókagerð og
lét fyrstur manna hérlendis prenta ís-
lenzkar sögur (Skálholtssögur), en bA
aðallega guðsorðabækur.
Giima á Austurvelli.
Glíman er sú íþrótt, sem íslendingar
hafa hjá öðrum þjóðum jafnan haft
virðingu af, en ekki vansæmd. Hafa
og margir útlendingar meðan þeir voru
hérlendis haft mikla skemmtan af
glímum og má með fleiri dæmum telja
til þess Englendinginn Savínus, þegar
hann var vetursetumaður í Reykjavík.
Hann efndi til bændaglímu mikillar á
Austurvelli; var hún gerð með viðhöfn
mikilli; var hann sjálfur annar bóndi,
en hinn danskur kaupmaður og varð aí
hin mesta skemmtan. (íslendingur
1864).
Máni skáld
var með Magnúsi konungi Erlings-
syni. Hann skemmti konungi og hirð-
mönnum með því að kveða Útfarar-
drápuna, er Halldór skvaldri orkti um
Sigurð konung Jórsalafara, móðurföð-
ur konungs. Fekk þetta kvæði góðan
róm, þótti og vel skemmt. En leikarar
voru í stofunni og líkaði þeim ekki vei.
Konungur bað Mána yrkja um þá. Þá
kvað Máni:
Gígja syngur þar’s ganga
grípa menn til pípu,
færa fólsku stóra
fram leikarar bleikir.
Undur ’s hve augum vendir
umb sás þýtur í trumbu,
kniðan lít eg á kauða
kjaft og blásna hvafta.