Lesbók Morgunblaðsins - 15.01.1961, Síða 17

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
17
Hvert stefnir um mannfjölgunina?
100.000 bætast v/ð á hverjum degi
E N GIN N veit með vissu hve
margir menn eru nú á jörðinni,
en eftir því sem næst verður kom-
izt, eru þeir 2500—3000 milljónir.
En eitt er víst, að mönnunum er
alltaf að fjölga. Á hverjum degi
fæðast 180.000 nýrra borgara, en á
hverjum degi deya um 80.000, svo
að fjölgunin á hverjum degi er
um 100.000.
Sé nú gert ráð fyrir því, sem
bjartsýnismenn halda fram, að
hálf ekra lands geti framfleytt
einum manni, þá er auðreiknað
hve mikla nýræktun þarf til þess
að sjá fyrir viðbótinni. Álíka
landsvæði og ríkið Ohio í Banda-
ríkjunum, þar sem eru 80 „sýslur“,
mundi ekki hrökkva til nýræktun-
ar handa fólksfjölguninni á einu
ári.
Nú er það alveg vitað' að slík
viðbótarræktun á sér ekki stað,
og víða um heim sveltur fólkið
heilu hungri.
Fæðan er ekki einhlít
Hér við bætist svo það, að ekki
er einhlítt að reikna aðeins með
þeirri fæðu sem fólkið þarf. Og
ekki dugir heldur að tala um, að
svo og svo mikið land verði að
brjóta til ræktunar á hverju ári.
Jörðin er ekki öll ræktanleg. Víða
eru stór flæmi þar sem ekkert
grær. Landið er líka skert á þann
hátt, að ræktanleg svæði eru tek-
in undir íbúðarhús, vegi og iðn-
stofnanir og ýmislegt fleira —
sumt þarft, sumt nauðsynlegt, en
sumt gagnslítið eða viðsjárvert.
Vegir mannanna eru og lítt
rannsakanlegir. Sumir ganga í
lörfum til þess að geta drukkið.
Aðrir neita sér um allt vegna
bóka og hljómlistar. Og enn eru
þeir, sem vegna trúarvingls skeyta
hvorki um heimili né fjölskyldu.
Sá sem virðir fyrir sér ævi
mannsins, mun komast að þeirri
niðurstöðu ,að hann sé eins og
hver önnur skepna háður hæfi-
leikum sínum og skorti á hæfi-
leikum. Og þá liggur nærri að at-
huga hvað vér vitum um aðrar
skepnur á jörðinni. Það verður
þá mest áberandi hvað þeim fjölg-
ar ört er þær komast á þá staði,
sem þeim hæfa bezt. Þannig hefir
það verið um spörrinn í Englandi,
þýzka vatnakarfann og spönsku
hestana, sem fluttir voru fyrrum
til Ameríku, og kanínuna, sem
flutt var til Ástralíu. Það hefir
einnig sést á skordýrum, sem hafa
verið alin á hveiti í tilraunastöðv-
um ,og á alifiskum, sem settir
hafa verið í vötn, þar sem engir
aðrir fiskar voru fyrir.
Ef tala tvöfaldast á ári, er hægt
að reikna hvað fjölgunin verður
mikil á 50 árum, með því að marg-
falda 2x2x2x2 o. s. frv. 50 sinn-
um. Útkoman verður rúm kvin-
tillión. Spörvar eru ekki stórir, en
ef þeim fjölgar svona, mundi all-
ur hópurinn vega um 35.000 milj-
ónir tonna eftir 50 ár, og það er
300 sinnum meiri þungi en á öllu
því stáli, sem framleitt er í Banda-
ríkjunum á einu ári.
Afturkippir koma
Auðvitað getur slík fjölgun ekki
gengið endalaust. Fyr eða seinna
kemur afturkippur, og svo stend-
ur tegundin í stað svo að segja,
talan lækkar og hækkar með
nokkurn veginn jöfnu millibili.
Hver skepna er háð þeim kring-
umstæðum, sem hún á við að búa,
hvað hún hefir mikið landrými,
hve frjóvsamt það er, hvað hún á
sér marga óvini eða marga keppi-
nauta um fæðuöflun.
Vér höfum minnst á spörvana;
viðkomu þeirra hefta eigi aðeins
krákur og snákar, heldur einnig
breytt byggingarlag, nýtízku sorp-
hreinsun og að bílar eru komnir
í stað hesta — þótt ótrúlegt megi
virðast.
Náttúruvísindin hafa hvergi get-
að rekizt á það, að neinum líf-
verum, hvort það eru heldur dýr
eða jarðargróður, hafi fjölgað
óendanlega. Hvernig stendur á
þessu?
Hjá dýrunum er það fæðan, sem
allt veltur á. Og þegar öllu er á
botninn hvolft, er öll fæða kom-
in úr jurtaríkinu. En nú er allur
gróður háður veðráttu, jarðvegi og
hnattstöðu, og þetta skammtar því
það viðurværi, sem dýrin verða að
lifa á, hvort sem þau eru gras-
bítar eða kjötætur.
Hver lífvera er hlekkur í marg-
brotinni keðju, sem kölluð er
fæðuöflun. Þetta byrjar með því,
að gróður jarðar dregur til sín
næringu úr jörð og sólarljósi. —
Dýrin lifa á gróðrinum, og svo
eru þau etin af öðrum dýrum, og
þau dýr af enn öðrum dýrum og
svo koll af kolli, þar til komið er
að seinasta liðnum í þessari keðju.
Þetta er eins og pýramídi. Lang-
flest dýrin eru grasætur, en svo
þynnast hóparnir smám saman, og
jafnframt fara dýrin stækkandi
<