Lesbók Morgunblaðsins - 07.05.1961, Blaðsíða 9

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
253
St. Georg berst
uð af því í Opinberunarbókinni:
„Og annað tákn birtist á himni:
Mikill dreki, rauður, er hafði sjö
höfuð og tíu horn og á höfðunum
sjö ennidjásn. Og hann dró þriðja
hlutann af stjörnunum í halanum
og varpaði þeim ofan á jörðina ...
Og stríð hófst á himni: Mikael og
englar hans fóru að berjast við
drekann“.
Margar sögur eru af hetjum,
sem börðust við dreka, en frægust
er sagan um bardaga St. Georgs
og drekans. Franskur biskup, Arc-
ulf að nafni, kom með þessa sögu
til Englands á 7. öld. Síðan hefir
St. Georg verið verndardýrlingur
Breta. En hjá Beirut í Sýrlandi er
enn í dag bent á dý, sem sagt er
að St. Georg hafi fleygt hræi drek-
ans í. Austur í Japan eru svip-
aðar drekasögur. Þar segir frá
einum dreka átthöfðuðum, sem
stal einu barni á ári frá sömu
fjölskyldu, þar til aðeins eitt var
eftir. Þá kom hetjan, sem sigraði
drekann, en gerði það með brögð-
um, því að hún gaf drekanum
Einhyrningur
við drekann.
áfengi og réðist ekki á hann fyrr
en hann var dauðadrukkinn.
Samkvæmt goðafræði Grikkja
og Rómverja, voru upphaflega til
góðir drekar í Evrópu, en urðu
smám saman að illum verum.
Og svo hugsuðu menn sér djöful-
inn í drekalíki, með klær, horn
og vængi.
í Kína voru til vondir drekar,
sem lágu í vötnum og urðu að fá
mannfórnir, en yfirleitt er drek-
inn þar tákn velgengni og auðæfa.
Þar er talið að drekinn sópi him-
ininn með vængjum sínum og við
það komi fram regn. En regnið
er lífsnauðsyn á þeim slóðum,
annars verður uppskerubrestur og
hungursneyð. Og þegar þurrkar
hafa verið langvarandi, koma Kín
-verjar saman og stíga hinn svo-
kallaða „drekadans“, til þess að
drekinn sendi þeim regn.
Eitt af furðudýrum fornaldar er
egypzki sphinxinn, sem enn held-
ur vörð hjá pýramídunum. Þessi
furðuskepna er með líkama Ijóns,
en mannshöfuð, og er talið að
það sé höfuð Khafta konungs, sem
heygður er í næsta pýramída. Hjá
Forn-Grikkjum var sphinxinn líka
til, en hann hafði kvenhöfuð og
vængi. Það er sagt að hún hafi
lagt gátur fyrir gesti sína og síðan
etið þá er þeir gátu ekki ráðið
gáturnar. En hetjan Oedipus gat
ráðið gátu hennp’- og bjargaði bar
með borginni Þebu,
Sögurnar um fuglinn Fönix eru
komnar frá Egyptalandi. Gríski
sagnaritarinn Herodotus fór til
Egyptalands um 459 f. Kr. og hann
hefir fyrstur manna sagt frá þess-
um fugli. Hann segist að vísu aldr
ei hafa séð hann og ekki trúa sög-
unum um hann, en segir að á
myndum sé hann í arnarlíki, en
með rauðum og gullnum fjöðrum.
Hann hefir það eftir Egyptum að
fugl þessi komi frá Arabíu einu
sinni á hverjum 500 árum. Hann
fljúgi þá til sólarhofsins og brenni
þar upp á altarinu. í ösku hans
leynist ofurlítill ormur, og af hon-
um er næsta dag vaxinn nýr
fönix, er síðan flýgur sína leið.
Önnur sögn hermir að fuglinn
komi með ilmvörur í klónum og í
þeim kvikni af sólarhitanum.
Fuglinn æsir eldinn með því að
veifa vængjunum, og brennur svo
upp til agna, en upp úr öskunni
rís nýr fönix. Aldrei hefir nema
einn fönix verið til.
í Kína er til annar furðufugl,
sem sumir hafa kallað kínverska
fönixinn. En það er rangnefni, því
að þetta er fasan, eins og sjá má
á óteljandi myndum. Samkvæmt
trú Kínverja kemur þessi fugl
ekki nema einstaka sinnum á alda-
fresti, en hann á gott erindi, því
að hann boðar betri tíma.
Indland og Etiopía voru fjarlæg
lönd í augum Forn-Grikkja og
töldu þeir að þar myndu eiga
A **■««»»»« *