Lesbók Morgunblaðsins - 28.06.1964, Qupperneq 7

*
Á
J * undanfömum árum
hefur það færzt mjög í vöxt,
að islenzkir unglingar hafa
leitað skóiavistar i nágranna
löndunum. Hafa ýmsir góð-
ir aðilar haft milligöngu þar
um, m.a. American Field
Service, International Youth
Exchange og Norræna fé-
lagið. Engum dylst, að siikar
ferðir íslenzkra ungmenna
til framandi landa eru mjög
heiliavænlegar. Ungiingarn-
ir komast í snertingu við
framandi þjóðlíf, kynnast
nýjum siðum og háttum og
öðiast staðgóða þekkingu
á tungumáli viðkomandi
lands. Slíkar ferðir eru í
senn lærdómsríkar og þrosk-
andi
Eorgin Sigtuna i Svíþjóð er
Ihálfa vegu milli Uppsala og
Btokkhólms. S.l. vetur stunduðu
[þar nám tvær íslenzkar stúlkur
íyrir milligöngu Norræna fé-
iagsins. Skólinn, sem stúlkurn-
íir sóttu, var lýðháskóii eða
„,folkhögskola“ eins og Svíar
nefna það. Stúlkurnar heita
Arnheiður Agnarsdóttir og
Kristín Dýrmundsdóttir.
í þessum skóla voru saman-
Ikomin ungmenni hvaðanæfa
að, frá Svíþjóð, Finnlandi,
Danmörku, Þýzkalandi, Holl-
endi, Englandi og Bandaríkjun-
tim. Skólaárið stendur yfir frá
1. október til 19. júni. Sá mikli
Ikostur fylgir þvi að vera i þess-
um skóla, að engin próf þarf
a ð taka.
V ið báðum Arnheiði að
eegja okkur írá dvöl sinni ytra
Og skólavistinni. Áður en hún
hélt utan, var hún nýbyrjuð að
nema hárgreiðslu, en hvarf frá
því. námi, þegar tækifærið til
ntianfararinnar bauðst. Hún
etarfar nú sem klinikdama hjá
•Haraldi Dungal, tannlækni, en
Ihefur íullan hug á að halda
áfram hárgreiðslunáminu, þeg-
fram líða stundir.
Fyrst spurðum við Arnheiði
bvað hún hefði lært ytra.
— í skólanum var kennd
eænska og sænsk bókmennta-
eaga, enska, þýzka, stærðfræði,
eðlisfræði, efnafræði, landa-
Iræði — og veínaður.
—■' Hvernig gekk sænskunám-
ið?
— Fyrst 1 stað var auðvitað
dálítið erfitt að fylgjast með,
enda er sænska talsvert írá-
brugðin dönskunni, sem við
lærum hér heima. Þetta lagað-
ist nú samt fljótt, — skóla-
eystkinin voru mjög hjálpsöm
eg bentu okkur fljótt á það,
*em áifátt var.
— Félagslifið I skólanum?
' — l>að var mjög fjölskmð-
wgt. Á laugardagskvöOdum var
dansað. Skemmtikvöldvökur

tonEftr
voru haldnar vig og við. Þá
voru sýndir leikþættir og sitt-
ihvað til g'amans gert. Einu
sinni i viku voru kenndir þjóð-
dansar frá ýmsum löndum.
Eitt sinn heimsóttu skólann
stúdentar frá Uppsa.laháskóla,
— þeir voru af mörgum þjóð-
ernum, m.a. Afríkunegrar, Ind-
verjar, Japanir og Fransmenn.
l>eir héldu íyrir okkur skemmt
un, kynntu löndin sín og talaði
þá hver á sinu tungumáli.
-K
ið íslendingarnir hafið
væntanlega haldið uppi öflugri
landikynningarstarfsemi líka?
— Nei, almátlugurl
— Sem útlendingur hefur þú
oft verið spurð þeirrar spurn-
ingar, hvaðan af hnettinum þú
kæmir, er það ekki?
— Ójú, — flestir þóttust nú
reyndar sannfærðir um, að ég
væri -Þjóðverjj. ísfendingar
eru vist fremur sjaldgæf fyrir-
brigði ytra, því að undrun
manna var mikil, þegar ég
sagði, hverrar þjóðar ég væri.
— Vissu Svíar þá svbna litið
um ísland?
— Nei, alls ekki, og allra sizt
í skólanum þar sem ég dvaldist.
Loftleiði þekktu allir og vildu
lorvitnast mikið um þag merki-
lega • flugfélag. Skólastjórinn
var sjálfur mikill íslandsvinur.
Hann var hér á ferð í fyrra-
sumar og tók þá kvikmyndir.
— Þú hefur þá ekki orðið
vör við neinar eskimóakenning-
ar.
— Nei, síður en svo. Eitt
sinn var ég reyndar spurð,
hvort ég heíði séð isbjörn. Ég
stundum var fólk undrandi
yfir því, að við, sem komum
frá íslandi, vorum hreint að
deyja úr kulda!
— Var þessi dvöl i Sviþjóð
kostnaðarsöm?
— Alls ekki. Við greiddum
aðeins ferðirnar fram og aftur
og þurftum að sjálfsögðu að sjá
okkur fyrir vasapeningum.
Skólagjöld voru engin og fæði
og húsnæði okkur að kostnaðar
lausu.
— Fengu þið ekki sendan ís-
lenzka íæðu stundum?
— Jú, mikil ósköp.
— Hákarl kannski?
Á lýðháskóla í Sigtuna
— Jú, svu sannarlega. Við
sýndum skuggamyndir írá ís-
landi, sögðum frá landi og þjóð
og reyndum eftir beztu getu að
flytja smá fyriríestra um sögu
landsins. Einnig lásum við ís-
lenzk kvæði, bæði á íslenzku
og í sænskri þýðingu.
— Vorug þið þá í peysufötum
kannski?
sem hann sýndi okkur og út-
skýrði. Er' óhætt að segja, að
öll íslandskynningin hafi borið
mjög góða raun, því að svo
var komið að lokum, að nem-
endur voru farnir að bolla-
leggja skólaferðalag til íslands,
en frá því ráði var samt horfið,
þegar kostnaðarhliöin hafði
verið köhnuð.
■
■■
svaraði því játandi og sagði, að
það hefði verið í dýragarð-
inum í Stokkhólmi,
X
I*
fisk fengum við stundum send-
ann. Reyndar var skólasyst-
kinum ojíkar lítt um þá fæðu-
tegund gefið, — svo mikið er
vist, að þegar þau komu auga
á blessaðan fiskinn, hlupu þau
alltaf í burt-u. Við geymdum
bann alltaf niðri i kjallara.
— Ir ú hefur væntanlega
íerðazt mikið, meðan þú dvald-
ist í Svíþjóð.
— Já, ég fór til Gautaborgar
og Stokkhólms. Um jólin dvaldi
ég hjá skyldfólki mínu í Ber.g-
en. Það er reglulega gaman að
ferðast um í Svíþjóð. Landið er
svo dásamlega fallegt.
— í hverju felst fegurðin?
— Auðvitað eru það skóg-
arnir, sem okkur Islendingum
finnst mest koma til um.
— Hvernig var loítslagið?
— Veturinn var ósköp svipað-
ur því sem við eigum að venj-
ast hér heima. Reyndar kóln-
aði stundum óhóflega, — eitt
sinn var t. d. 20 stiga gaddur.
Ánnars er loftslagið þar ólíkt
að því leyti, að þar er næstum
alltaf logn. Stundum er loftið
þurrt og nálgast að vera kæf-
andi. Ég neita því ekki, að
okkur fannst stundum kalt, og
X-
— * etta var þin fyrsta utan-
landsreisa?
— Já,
— Hvað kom þér mest í
óvart?
— Það var svo ótal margt
t. d. það, hve hratt er ekið :
Sviþjóð. Á stófu bílabrautun-
um virðast engin takmörk fyrii
því, hve hratt megi aka. Þai
aka menn eins hratt og bilarnii
þola. Ég var oft bílhrædd, þeg-
ar ég lenti í slíkum ævintýrum,
— Varstu fegin að koma
heim, Arnheiður?
— Já, mjög fegin. Þó ei
ekki svo að skilja, að mér hafi
leiðst. Síður en svo. Ég sakna
bara alltaf einhvers, þegar ég
er ekki heima.
a. L
VH) Laugarvatan — skammt
frá Húsmærðaskóla Suður-
lands — stendur hrísla ein,
sem mikill átrúnaður er á-
Þessi hrísla, sem hlotið hef-
ur nafnið „trúlofunarhrisl-
an“, var upjigötvuð fyrir
nokkrum árum af náms-
meyjum húsmæðraskólans.
Sögðust þær hafa sannreynt
það, að þessi hrísla byggi
yfir mjög óvenjulegum eig-
inleikum. Væru þeir eigin-
leikar þess cðlis, að mjög
væri vænlegt til árangurs
fyrir ólofaðar stúlkur að
óska sér mannsefnis við
þessa hníslu.
Siðan eiginleikar hrísl-
rnmar komu í ljós hafa ólof-
affiar námsmeyjar oftast
sést á kreiki þar í grennd-
inni, enda hefur árangurinn
af þeim ferffium þeirra veriffi
stórkostlegur affi því er þær
sjálfar herma.
Myndin sýnir bænahald
við trúlofunarhrisluna.
33. tölublað 1064
LESBOK MORGUNBLAÐSINS 7